Zwiększenie ilości stłuczki

Ze względów metodycznych na uwagę zasługuje zmniejszanie się białości porcelany w płytkach poniżej 1 mm w miarę zmniejszania ich grubości, które zaobserwował Zendrikow, co może być wytłumaczone zwiększeniem się części strumienia świetlnego przechodzącego przez płytkę, tj. zwiększeniem się przeświecalności. Zwiększenie ilości stłuczki w składzie szkliwa zmniejsza białość porcelany, gdyż stłuczka zawiera więcej tlenków barwiących, niż może je zawierać szkliwo. Kukolew i Abramowicz zaobserwowali również zależność między porowatością i białością (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przeświecalność porcelany jest określana stosunkiem intensywności światła, które przeszło przez czerep, do intensywności światła padającego i zależy od grubości czerepu (MRU 17-571-67). Po wypaleniu w temperaturze 1320°C przeświecalność porcelany wynosiła: 1,51/0,390, 1,51/0,666, 1,55/0,501; po wypaleniu w temperaturze 1380°C przeświecalność zwiększyła się i wynosiła: 1,52/0,590, 1,47/0,990, 1,55/0,790. Cyfry w liczniku określają grubość płytki porcelanowej w milimetrach, a w mianowniku jej przeświecalność (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Na przeświecalność porcelany w dużym stopniu wpływa struktura kwarcu. Kwarc żyłowy rozpuszcza się w fazie ciekłej szkła prędzej niż piasek kwarcowy. Równocześnie szkło bardziej kwaśne łatwiej rozpuszcza mulit i w rezultacie porcelana ubożeje w fazy krystaliczne, a wzbogaca się w fazę ciekłą szkła, stając się dzięki temu bardziej przeświecalną. Niemałe znaczenie ma rozdrobnienie kwarcu: im ziarna kwarcu są mniejsze, tym prędzej rozpuszczają się one w stopie (uprawnienia budowlane).

Zawartość domieszek

Nie mniejszy wpływ na przeświecalność porcelany wywiera wielkość ziaren kaolinu; drobne cząsteczki kaolinu tworzą drobne kryształy mulitu, co związane jest z dużym pochłanianiem światła. Dlatego bardziej grubokrystaliczny kaolin daje bardziej przeświecalny czerep. Wprowadzenie dodatków powodujących obniżenie lepkości fazy ciekłej szkła sprzyja roztwarzaniu substancji krystalicznej w porcelanie i zwiększeniu jej przeświecalności. Dłuższe przetrzymywanie i powolne studzenie tworzywa sprzyja rozwijaniu się mulitu i kry sto halitu i zmniejsza przeświecalność porcelany (program egzamin ustny).

Ze wzrostem temperatury wypalania porcelany współczynnik rozszerzalności cieplnej maleje w związku ze wzrostem rozpuszczalności kwarcu i zmniejszeniem się jego zawartości w czerepie. Współczynnik rozszerzalności cieplnej /9-kwarcu wynosi 12,3 - 10“⁶, /9-krystobalitu 10 • 10^-6, y-trydymitu 20 • 10“⁶, a-krystobalitu 2,5 • 10“⁶ i topionego kwarcu 0,5- 10“⁶ (opinie o programie).

Na naprężenia w czerepie niekorzystnie wpływają przemiany polimorficzne kwarcu, a zatem należy zwrócić uwagę na odpowiednie zakresy temperatur studzenia porcelany. Pod tym względem bardziej korzystnie wpływa a-korund, który nie wykazuje podobnych przemian, przez co porcelana o dużej zawartości A1₂0₃ jest bardziej odporna na wstrząsy termiczne niż porcelana kwarcowa. Ponadto współczynnik rozszerzalności cieplnej a-Al₂0₃ jest mniejszy niż kwarcu i wynosi 5,7- 10-⁶ (segregator aktów prawnych).

Wymiary ziaren spiekającego się materiału mają niewielki wpływ na wartość E; istotnie, Maslennikowa obserwowała zmianę E czerepu porcelany w granicach (8,7-8,9)-10~⁷ MPa (8,7-8,9-10~⁶ kG/cm²) z masy rozdrobnionej do powierzchni właściwej 3200 do 7500 cm²/g. W tym samym czasie wytrzymałość na zginanie wzrosła z 85 do 105 MN/m² (850 do 1050 kG/cm²). Szczełaczewa nie zaobserwowała zmiany współczynnika E, stosując do wykonywania narzędzi ściernych ziarno korundu w granicach 14-120 pm (promocja 3 w 1).

Zawartość domieszek, nawet do 1 %, w sposób widoczny wpływa na wielkość E podczas ogrzewania, co należy tłumaczyć wywołaniem poślizgu wzdłuż siatek krystalicznych na granicach agregatów. Porównanie danych z literatury, dotyczących mechanicznych właściwości wyrobów ceramicznych, przytoczono w pracy.