Ropa naftowa

Największe zastosowanie przy przeróbce ropy naftowej ma destylacja frakcjonowana kotłowa. Sposób destylacji rozkładowej zdobywa obecnie coraz większe znaczenie ze względu na stały wzrost zapotrzebowania na paliwa płynne.
Destylacji rozkładowej poddawana jest przeważnie nie ropa naftowa surowa, lecz jej cięższe frakcje (program uprawnienia budowlane na komputer).
Każdy z wymienionych sposobów przerobu ropy naftowej lub pewnych jej frakcji prowadzi do otrzymania asfaltów o różnych własnościach, nazwach i zastosowaniu.

Ropa naftowa jest mieszaniną składników o różnej temperaturze wrzenia. Przez zastosowanie odpowiednich urządzeń destylacyjnych i metod przeróbki można rozdzielić ropę naftową na składniki mniej złożone, o bardziej wąskich granicach temperatur wrzenia.
Najprostszym urządzeniem tego rodzaju jest kocioł do destylacji periodycznej pod ciśnieniem atmosferycznym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Urządzenie składa się z kotła niejednokrotnie o dużej pojemności, rzędu kilkudziesięciu ton, z paleniskiem zewnętrznym lub wewnętrznym.

Kocioł posiada wewnątrz przewody parowe umożliwiające wprowadzenie pary wodnej do destylowanej cieczy oraz hełm z deflegmatórem, z którego wychodzi rura odprowadzającą destylaty do chłodnicy. Kotły ustawiane są najczęściej w baterie po 4-6 sztuk (uprawnienia budowlane). Kotły do destylacji periodycznej są urządzeniem mało ekonomicznym pod względem wydajności i wykorzystania doprowadzonego ciepła. Sprawność urządzenia do destylacji kotłowej usiłowano poprawić ustawiając kotły kaskadowo, co umożliwia prowadzenie destylacji w sposób ciągły.
W urządzeniu tym ropę wprowadza się najpierw do podgrzewaczy wstępnych. Stąd po odwodnieniu przepływa ona przez szereg kotłów destylacyjnych, ustawionych kaskadowo. Każdy z tych kotłów ogrzany jest do mniej więcej stałej temperatury, tym wyższej, im kocioł bardziej oddalony jest od kotła początkowego (program egzamin ustny).

Destylacja próżniowa

Przepływająca ropa oddaje v/ każdym z tych kotłów część swych składników, tym cięższych, im kocioł jest bardziej oddalony od kotła pierwszego.
Ciepło par destylatów wykorzystywane jest do ogrzewania podgrzewaczy wstępnych (opinie o programie).
W celu przyśpieszenia destylacji, obniżenia temperatur wrzenia oraz zapobieżenia rozkładowi wyżej wrzących frakcji ropy wprowadza się do kotłów destylacyjnych przegrzaną parę wodną. Para wodna przechodząc przez ciecz znajdującą się w kotle wysyca się parami oleju, porywa je ze sobą i unosi do chłodnicy.

Ulepszeniem podanego sposobu jest destylacja próżniowa pod zmniejszonym ciśnieniem, mająca za zadanie zabezpieczenie wyżej wrzących składników ropy przed rozkładem.
Destylację próżniową prowadzi się w specjalnie do tego celu budowanych kotłach, połączonych z pompami próżniowymi-ssącymi. Dużym postępem w metodach tzw. zachowawczych przeróbki ropy, tj. prowadzonych w sposób zabezpieczający wszystkie jej frakcje przed niekorzystnym wpływem długiego stykania się z rozgrzanymi częściami urządzenia destylacyjnego, było wprowadzenie destylacji wieżowej i kotłów rurowych (pipe-still).

Tak zwane piece rurowe składają się z komór ogrzewanych palnikami gazowymi lub olejowymi, w których umieszczony jest system rur. Przez rury przetłaczana jest pompami ropa naftowa
z dużą szybkością (powyżej 1,5 m/sek). Przy przejściu przez rury podlega ona ogrzaniu do temperatury powyżej 400°C i przepływa do kolumny destylacyjnej frakcjonującej. Kolumna destylacyjna zaopatrzona jest wewnątrz w półki, podobnie jak kolumny rektyfikacyjne do destylacji spirytusu (segregator aktów prawnych). W kolumnie destylacyjnej następuje szybkie odparowanie wszystkich lotnych składników ropy, które rozdzielają się na frakcje w różnych miejscach kolumny.

Zazwyczaj destylację ropy prowadzi się dwustopniowo, przy czym w pierwszym etapie odpędza się i odbiera z ropy składniki lżejsze, a w drugim - oleje ciężkie po odpędzeniu których jako pozostałość otrzymuje się asfalt. Drugi etap destylacji prowadzi się pod zmniejszonym ciśnieniem (promocja 3 w 1).