Rozkład fazy spinelu

Przy wypalaniu glin hydrołyszczykowych obserwuje się wcześniejsze spiekanie się, dzięki tworzeniu się ciekłej fazy szkła wewnątrz sieci krystalicznej, na skutek obecności jonów potasu, magnezu, żelaza. Istotnie, według Furlonga, po odwadnianiu w temperaturze 600°C zaczynają pojawiać się w temperaturze 700°C małe plamy stopu w płytkach illitu. Zarazem do temperatury 1000°C nie obserwuje się żadnych zmian dyfrakcyjnych, które mogłyby świadczyć na rentgenogramach o powstawaniu nowych faz krystalicznych, a w temperaturze 1100°C pojawia się spinel żelazisty i magnezowy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Po 40-minutowym utrzymywaniu w temperaturze 1150°C zaobserwowano rozkład fazy spinelu (prawdopodobnie częściowy) i pojawienie się na rentgenogramie słabych linii mulitu. W temperaturze 1200°C nastąpiło całkowite stopienie i utworzenie dobrze ujawniających się faz spinelu i mulitu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zaobserwowano również późniejsze odwodnienie hydrołyszczyków i ich bezpostaciowość w zakresie temperatur 750-i-960^oC. Prawdopodobnie istotne znaczenie ma metodyka stosowana w podobnych obserwacjach; a zatem, mierząc lepkość przy nagrzewaniu glin kaolinitowo-hydrołyszczykowych, stwierdzono pojawienie się ciekłej fazy w temperaturze 900°C, a przy nagrzewaniu glin hydrołyszczykowo- -kaol i nitowych nawet w temperaturze 1050-r 1100°C, co nie znajduje logicznego uzasadnienia (uprawnienia budowlane).

Powstawanie spinelu w glinach łyszczykowych może nastąpić zarówno wewnątrz pakietów hydrołyszczyka dzięki obecności izomorficznie zastąpionych jonów glinu jonami magnezu i żelaza, jak też i poza pakietami, w warstwie adsorbowanych wymiennych kationów. Spinele FeO • A1₂0₃ (hercynit) i MgO • A1₂0₃ tworzą się z tlenków w temperaturze 650°C, przy czym istnieją pewne przesłanki, że początkowe stadia tworzenia się (w każdym razie w odniesieniu do MgO • A1₂0₃) są bliskie temperatury 400°C [29]. Tworzeniu się hercynitu sprzyja środowisko redukujące (CO, h₂) (program egzamin ustny).

Ilasty materiał

Niewykorzystane jony glinu w sieci krystalicznej metakaolinu po utworzeniu się spineli biorą udział w powstawaniu mulitu. Proces ten został zbadany przez Sadunasa, który wykazał, że przy dodaniu do kaolinu 5% Fe₂0₃ tworzenie się hercynitu i mulitu w warunkach redukcyjnych i przy dostatecznym wytrzymywaniu jest widoczne (rentgenograficznie) już w temperaturze 850°C. Nadmiar FeO zmniejsza ilość mulitu. W podwyższonej do 1000°C temperaturze hercynit i mulit współistnieją (opinie o programie).

Redukujące środowisko gazowe zmniejsza w sposób widoczny lepkość materiału ilastego w czasie nagrzewania. Lepkość stopu niektórych glin piaszczystych w temperaturze 850°C w środowisku redukcyjnym jest rzędu 10¹⁰ Pa - s (10″P), a w środowisku utleniającym 10ⁿPa- s (10¹²P), co jest związane z tworzeniem sięwtakim . środowisku łatwiej topliwych eutektyków. W warunkach wilgotnego środowiska redukującego (środek redukujący wodór) stopień redukcji Fe₂0₃ jest znacznie mniejszy (segregator aktów prawnych).

W czasie wypalania glin hydrołyszczykowych, do których dodano tlenek żelazowy, obserwuje się w utleniającym środowisku gazowym wzajemne oddziaływanie tworzącego się mulitu z Fe₂0₃, przy czym w mulicie powstaje stały roztwór tlenku zrazowego. Molowy udział rozpuszczalności tlenku żelazowego w mulicie wynosi 0.01, czyli 1% w temperaturze 1000°C i 0,18, czyli 18% w temperaturze 1300°C. Proces rozpuszczania jest dość długotrwały, towarzyszy mu zwiększenie wymiarów komórki elementarnej mulitu i wzrost współczynnika załamania.

Praktyczne znaczenie tego procesu wykazano na przykładzie otrzymywania wyrobów kwasoodpornych, wyprodukowanych z glin kaolinitowo-hydrołyszczykowych z dodatkiem rudy żelaza (6,12% w przeliczeniu na Fe₂0₃). Według danych badaczy wyroby takie odznaczają się wyższą wytrzymałością i odpornością termiczną niż wyroby z gliny bez dodatku rudy (promocja 3 w 1).