Rozkład odporów

Zdaniem wielu autorów metoda ta jest zupełnie wystarczająca dla zapewnienia ściance bezpieczeństwa (program uprawnienia budowlane na komputer).
Z chwilą, gdy zamykającą przecina wielobok sznurowy i powstają momenty ujemne w ściance, konieczne jest założenie, że od tyłu ścianki, w dolnym jej końcu, działać będzie odpór skupiony, skierowany w przeciwną stronę niż odpór gruntu zalegającego przed ścianką.

Wykreślenie z wieloboku sił promienia równoległego do zamykającej pozwoli wyznaczyć wielkość tego odporu jak również i wielkość siły w kotwi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Rozkład odporów przyjęty przez Bluma może mieć z dużym przybliżeniem zastosowanie jedynie na wysokości pierwszej fali linii ugięcia ścianki. Rozszerzenie tego przybliżonego rozkładu na głębokości większe doprowadzić może do sprzecznych z rzeczywistością wyników i dlatego jest niedopuszczalne. Należy więc sprawdzić, czy wyznaczona za pomocą powyższego sposobu głębokość wbicia ścianki znajduje się jeszcze w obrębie tej fali; innymi słowy - zachodzi potrzeba wyznaczenia owej głębokości wibicia, która odpowiada praktycznie zupełnemu utwierdzeniu ścianki w gruncie (uprawnienia budowlane).
Blum zaleca w tym przypadku następujące rozwiązanie, które nazywa „metodą linii ugięcia”.

Za właściwą głębokość wbicia ścianki szczelnej uważa mianowicie tę głębokość, przy której linia ugięcia ścianki, przechodząca przez punkt zakotwienia, będzie w dolnym końcu ścianki styczna do nieodkształconcj osi ścianki.
Wyznaczone poprzednio położenie zamykającej, połowiące wykres momentów, może być uważane za pierwsze przybliżenie, dla którego należy wyznaczyć linię ugięcia.
Linię tę wykreśla się znanym sposobem Mohra, przy czym nie chodzi o wielkość ugięć, lecz tylko o przebieg linii. W celu wyznaczenia linii ugięcia dzieli się powierzchnię momentów na paski, a każdy pasek zastępuje poziomą siłą skupioną, zaczepioną w jego środku ciężkości (ewentualnie w połowie wysokości). Dla sił tych wykreśla się wielobok sił o biegunowej Hu przy czym biegunowa powinna trafiać w koniec wektora najniżej położonej siły (program egzamin ustny).

Kreślenie wieloboku sznurowego

Kreślenie wieloboku sznurowego rozpoczyna się od dołu i przy powyższym
przyjęciu biegunowej otrzymuje się w dolnym końcu ścianki żądaną styczność linii ugięcia do osi nieodkształconej. Jeżeli teraz tak wyznaczona linia trafi w oś nieodkształconą na poziomie zakotwienia, to przyjęta poprzednio zamykająca przypadkowo spełnia warunek zupełnego utwierdzenia ścianki (opinie o programie).

Zwykle jednak tak nie jest. Wielobok sznurowy na poziomie zakotwienia mija oś nieodkształconą o jakąś wartość s. Jeżeli wielobok, dochodząc do poziomu zakotwienia, nic domyka się ( + s), to znaczy, że ścianka według pierwszego przyjęcia jest wbita za głęboko. Jeżeli zaś przecina oś nieodkształconą poniżej poziomu zakotwienia (-s), oznacza to, że ścianka jest wbita za płytko. Powtórzenie poprzedniej operacji przy nowym poprawionym położeniu zamykającej powinno dać żądany przebieg linii ugięcia, styczny w dolnym końcu do osi nieodkształconej, w górnym zaś przechodzący przez punkt zakotwienia (segregator aktów prawnych). Jeżeli za podstawę pierwszego przybliżenia przyjęto zamykającą połowiącą wykres momentów, według poprzedniego zalecenia, to poprawienie tej zarnykającej jest uzasadnione właściwie tylko w przypadku, gdy daje ona ściankę zbyt głęboką.

Gdy wartość s jest ujemna, można pozostawić zamykającą nie poprawiając jej, gdyż poprawianie tylko niepotrzebnie zwiększy moment ujemny, co z kolei może wpłynąć na konieczność powiększenia profilu ścianki. Jest to tym bardziej uzasadnione, że powyższa metoda „linii ugięcia”, jakkolwiek rozpowszechniona, budzi poważne zastrzeżenia, a przy tym nie ma pewności, czy wyniki jej są bardziej wiarogodne od wyników pierwszego przybliżenia, które ma poprawiać (promocja 3 w 1).

Przebieg linii ugięcia, żądany przez Bluma, stanowi wprawdzie dowód zupełnego utwierdzenia ścianki, ale w gruncie jest na ogół niemożliwy, gdyż nie mógłby wywołać, potrzebnego do tego utwierdzenia, odporu od tyłu. Do wywołania odporu bowiem, jak wiadomo, konieczne jest pewne przesunięcie się ściany w stronę gruntu, a tu nie tylko tego przesunięcia nie ma, ale nawet wymagany jest zerowy kąt odkształcenia.