Przyklejanie

Przyklejanie można ułatwić przez stosowanie podkładu z papieru nieimpregnowanego, co pozwala na przyklejanie okładzin syntetycznych analogicznie jak tapet zwykłych. Okładziny oparte na żywicach syntetycznych mogą być zabarwione na różne kolory jednolite lub marmurkowe; za pomocą wytłaczania lub drukowania powierzchni oraz użycia jako podkładu deseniowego papieru można osiągnąć piękne efekty dekoracyjne (program uprawnienia budowlane na komputer).
Tego rodzaju okładziny przewyższają własnościami zwykłe tapety, są one trwałe, odporne na rozrywanie, zarysowanie i ścieranie.

Cenną ich zaletą jest łatwa konserwacja; tapety te można zmywać ciepłą wodą z mydłem, a niektóre nawet płynami antyseptycznymi, co ma specjalne znaczenie dla takich pomieszczeń, jak szpitale, gabinety lekarskie, poczekalnie itp.
Rola żywic syntetycznych nie ogranicza się w tej dziedzinie jedynie do środków impregnujących; tkaniny z włókna syntetycznego (np. polichlorku winylidenu) okazały się specjalnie trwałe, niepalne, efektowne i higieniczne (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Okładziny w postaci arkuszy lub płyt wykonuje się przeważnie z tworzyw warstwowych (laminatów) o różnych wymiarach; grubość ich waha się przeważnie od 1 cm do kilkunastu milimetrów.

Zależnie od istniejących warunków stosuje się różne rodzaje płyt warstwowych (uprawnienia budowlane). Różnorodność okładzin wynika nie tylko z możliwości stosowania tej lub innej żywicy, albo różnych rodzajów nośnika (papieru, tkaniny, dykty), lecz można ponadto użyć różnych żywic do impregnowania poszczególnych warstw tej samej płyty, nakładać rozmaite powierzchnie licowe oraz włączać do płytek wkładki metalowe, drewniane itp. Przykładem tego typu okładzin są często stosowane laminaty z papieru nasycane żywicami. Produkcja polega na impregnowaniu arkuszy papieru roztworem żywicy, suszeniu, ułożeniu jednych na drugie i sprasowaniu na gorąco pod ciśnieniem na płyty warstwowe (program egzamin ustny).

Wykładziny syntetyczne

Dobre wyniki daje impregnowanie warstw wewnętrznych żywicą fenolową podczas gdy warstwy zewnętrzne stanowią cień gwoździami albo przytwierdzaniu za pomocą wkrętów lub aluminiowych uchwytów o różnych profilach. Do tego celu służą również kształtki z utwardzonego drewna lub twardych tworzyw syntetycznych. Główki wkrętów i gwoździ oraz miejsca styków mogą być przykryte listewkami z tworzyw syntetycznych. Listewki te zwiększają szczelność złączy, a ponadto stosowanie ich daje pewne efekty dekoracyjne. Łączenia płytek między sobą dokonuje się przez odpowiednie wyprofilowanie krawędzi (opinie o programie).

Wykładziny podłogowe. Tworzywa syntetyczne dają bardzo dobre efekty jako podłogowe materiały wykładzinowe. Liczba zgłoszonych patentów i coraz szersze stosowanie tych tworzyw przez budownictwo zagraniczne dowodzi niezaprzeczalnie, że w tej dziedzinie materiały syntetyczne mogą z powodzeniem konkurować z drewnem, które jest deficytowe.
Wykładziny syntetyczne stosowane są w postaci płytek, roli oraz mas do układania podłóg bezspoinowych.
Produkcja tych materiałów oparta jest na żywicach termoplastycznych (polichlorku winylu, kopolimerach winylowych, polichlorku winylidenu, żywicy kumaronowej) oraz na termoutwardzalnych żywicach fenolowych, mocznikowych i melaminowych (segregator aktów prawnych).

Płytki winylowe wykonuje się z żywicy i wypełniaczy oraz innych dodatków, jak plastyfikatory, barwniki itp.
Produkuje się płytki półtwarde lub miękkie, różniące się procentową zawartością plastyfikatora i doborem wypełniaczy.
Przeważnie formuje się płytki kwadratowe o boku 20, 22.5 lub 30 cm i grubości 3-4,5 mm (promocja 3 w 1).

Aby zapobiec powstawaniu spękań i odkształceń, stosuje się wypełniacze włókniste, głównie azbest, oraz specjalną technikę produkcji; polega ona na ułożeniu cienkich arkuszy winylowych w taki sposób, że włókna wypełniacza sąsiednich warstw są do siebie prostopadłe, i na sprasowaniu ich w podwyższonej temperaturze na płytę żądanej grubości.