Rozkład parcia czynnego

W przedstawionych metodach wartość i rozkład parcia czynnego gruntu przyjmowane były według klasycznej teorii Coulomba, jak nowsze badania jednak dowiodły, w rzeczywistości parcie czynne gruntu na giętkie ścianki szczelne jest mniejsze od obliczanego i korzystniej rozłożone (program uprawnienia budowlane na komputer).
Co do przyczyny tego zjawiska poglądy są podzielone. Jedni dopatrują się jej w tzw. wysklepianiu się gruntu. Zjawisko wysklepiania się gruntu, znane od dawna zarówno w górnictwie, jak i budownictwie podziemnym, polega na tworzeniu się w gruncie przypadkowych sklepień nad otworami, zapadliskami itp.

Niektórzy autorzy przypuszczają zatem, że gdy środkowa część ścianki szczelnej poddaje się bardziej od innych (w niej bowiem strzałka ugięcia jest największa), wówczas w gruncie tworzy się sklepienie, rozpięte między górną a dolną podporą. Stąd odciążenie środkowej części ścianki i mniejsze momenty zginające, a powiększenie obciążeń przy podporach i siły w kotwie. Na omówionych założeniach opiera się tzw. metoda duńska obliczania ścianek szczelnych, polegająca na przyjęciu rozkładu parcia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Gdy już natrafi się na właściwą głębokość ścianki, należy jeszcze dokonać przeliczenia przy dokładnym współczynniku k i otrzymane wartości momentów i siły odpowiednio poprawić. Praktycznie należy głębokość wbicia- ścianki przyjąć V2 razy większą od obliczonej, aby tym samym zapewnić sobie 2-krotny współczynnik bezpieczeństwa.

Jak nietrudno stwierdzić, metoda ta jest żmudna, a dokładność jej założeń nie stoi w żadnym stosunku do ścisłości obliczenia. Stosowana była jednak od szeregu lat przez przedsiębiorstwa duńskie z pozytywnym wynikiem. Zarówno jednak sama metoda, jak i w ogóle sugestia, że przyczyną mniejszych momentów gnących jest wysklepianie się gruntów, były mocno krytykowane na II Międzynarodowym Kongresie Mechaniki Gruntów i Fundamentowania w Rotterdamie (1948 r.).
Na podstawie badań w dużej skali twierdzono, że wykres parcia gruntu na ściankę przedstawia się w porównaniu z klasycznym, a przyczyn tego dopatrywano się we wpływie naprężeń ścinających, występujących w gruncie w pobliżu dna basenu (uprawnienia budowlane).

Kolejności robót

Obecnie na ogół uważa się, że w rzeczywistości parcie czynne gruntu na giętkie ścianki szczelne jest mniejsze od obliczanego i korzystniej
rozłożone (program egzamin ustny). Wykres rzeczywistego parcia czynnego gruntu na giętką zakotwioną ściankę szczelną przedstawia się w porównaniu z wykresem klasycznym. Parcie jest większe przy zakotwieniu, mniejsze zaś w przęśle ścianki, co powoduje zmniejszenie momentów zginających przęsłowych, zwiększenie zaś oddziaływania na kotew, w stosunku do wartości obliczonych przy uwzględnieniu klasycznego rozkładu parcia (opinie o programie).

Nie wchodząc w przyczyny takiego rozkładu parcia, gdyż jest to nadal sprawa sporna, należy stwierdzić, że występuje ono przede wszystkim przy ściankach, które spełniają dwa warunki:
- zakotwienie stwarza podporę sztywną i nieprzesuwną,
- ściankę wbito w grunt rodzimy, po czym odkopano ją z jednej strony w celu wyczerpania wody z basenu lub zagłębia.

Jeśli ściankę wbito w dno basenu, a potem zasypano od tyłu, wykres parcia raczej zbliżony jest do klasycznego - trójkątnego (segregator aktów prawnych).
Dość często zachodzi wypadek, gdy ściankę na pewnej wysokości odsłania się przez wybranie gruntu, na pozostałej zaś zasypuje nim od tyłu. Tu wykres parcia będzie zależał w pewnej mierze od kolejności robót, miarodajne bowiem będzie ostatnie odkształcenie, jakiemu podlega. Gdy najpierw się ściankę zasypie, a potem podbierze z przeciwnej strony, to może wówczas również wystąpić korzystne przekształcenie wykresu parcia. Pizy odwrotnej kolejności wykres parcia pozostanie raczej nie zmieniony.

Opierając się na tym, niektórzy autorzy zalecają przy projektowaniu ścianek szczelnych zakotwionych przyjmowanie do wymiarowania profilu ścianek maksymalnych momentów zginających o 20 do 30% mniejszych (zależnie od wartości kąta tarcia wewnętrznego) w stosunku do momentów obliczonych na podstawie parcia czynnego o rozkładzie klasycznym. Podobnie też zalecają powiększenie sił w kotwi o 10-40% (promocja 3 w 1).