Rozmieszczenie zbrojenia uprawnienia budowlane

Rozmieszczenie zbrojenia stopni oraz liczba prętów w przekroju zależą od tego, czy stopnie mają być podparte na 2 końcach, czy też utwierdzone wspornikowo oraz od rozpiętości i przewidywanego obciążenia. W stopniach wydrążonych od dołu powinno być dodatkowe zbrojenie cienkich płytek podnóżka i przepony (program uprawnienia budowlane na komputer).

W każdym stopniu powinien być przewidziany otwór na pręt poręczy.
Schody żelbetowe z elementów ZOR-2. Elementy wykonywane są jako prefabrykaty w wytwórniach. Dzielą się one na belki spocznikowe, belki policzkowe przyścienne i poręczowe (prawo- i lewoskrętne) i stopnie. Do produkcji elementów stosowany jest beton marki 200 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

żelbetowe z elementów ZOR - 3. Schody z elementów ZOR-3 składają się (dla jednej kondygnacji) z 2 biegów i 2 spoczników. W zestaw biegów wchodzą belki przyścienna i poręczowa oraz stopnie: początkowy, pośredni i końcowy; spocznik składa się z belki spocznikowej i płyty. Wszystkie elementy wykonywane są z betonu marki 200 (uprawnienia budowlane).
Szczegóły techniczne zawiera RN-58/MB-0956.

schodów płytowych. Zestaw schodów stanowią elementy wielkowymiarowe wykonywane w wytwórniach ze żwirobetonu; są to biegi i płyty spocznikowe.
Dla klatek schodowych o wysokości kondygnacji 3,10 m, mogą być stosowane spoczniki płytowe o szerokości 109 i 129 cm; przy wysokości kondygnacji 2,90 m stosowane są spoczniki o szerokości 114 cm i 134 cm. Do produkcji stosowany jest beton marki przynajmniej 170. Dopuszczalne obciążenie użytkowe dla schodów wynosi 300 kG/m2 (program egzamin ustny).
Elementy schodów panwiowych.

Płyty cementowe podłogowe

Płyty cementowe wyrabiane są jako płytki jednobarwne, lastrikowe i deseniowe. Płytki lastrikowe są to płytki szlifowane lub polerowane, które na swej górnej powierzchni mają wyraźnie widoczne uziarnienie z grysików kamiennych. Płytki deseniowe mają na swej górnej powierzchni desenie w 2 lub więcej barwach (opinie o programie).
Płytki cementowe wyrabiane są zazwyczaj jako dwuwarstwowe: warstwa górna - z materiału bardziej odpornego na ścieranie i dającego ładniejszą powierzchnię niż dolna; warstwa dolna tańsza - z zaprawy cementowo-piaskowej o tej samej wytrzymałości na ściskanie jak górna. Górna warstwa płytek lastrikowych i deseniowych nie zawiera piasku.

Grubość płytek waha się w granicach 15-4-30 mm. Grubość warstwy górnej nie powinna być mniejsza od 5 mm i od dwukrotnej średnicy największych ziaren kruszywa.
Wymiary zwykłych płytek podłogowych: a) kwadraty 150 X 150 X X 15 mm i 200 X 200 X 20 mm, b) sześciokąty 150 X 173 X 15 mm, c) połówki poprzednio wymienionych płytek.
Płytki cementowe są stosowane zamiast płytek terrakotowych, od których są tańsze. Nie są one odporne na kwasy i są mniej odporne na uderzenia.

Jakość i wygląd płytek zależą przede wszystkim od mieszaniny zaprawy użytej do ich wyrobu i od sposobu produkcji. Lepsze wyroby, prasowane pod ciśnieniem 200-4-300 at n, osiągają wytrzymałość i odporność na ścieranie prawie taką, jak płytki terakotowe, natomiast gorsze wyroby, wykonywane przeważnie za pomocą ręczneąo ubijania, bywają stosunkowo słabe, nasiąkliwe, mało odporne na ścieranie (segregator aktów prawnych).

Stosunek ilościowy cementu do kruszywa zależy od uziarnienia kruszywa i marki cementu. Przy kruszywie o jednakowych frakcjach, zawierających wiele porów, ilość cementu powinna być większa niż przy kruszywie wielofrakcjowym. Dla mieszaniny do górnej warstwy płytek, w której drobniejsze ziarna kruszywa zapełniają pory między grubszymi, przyjmuje się przy użyciu cementu marki 250 - stosunek objętościowy cementu do kruszywa - 1 : 2,5-4-1 : 3. Przy cementach wyższych marek ilość cementu można nieco obniżyć. Nie należy stosować zaprawy bardziej tłustej od 1 : 2 niezależnie od marki cementu.

Na dolną warstwę płytek stosuje się zaprawę cementową 1 : 3 (cement : piasek rzeczny - 1:3 objętościowo).
Płytki deseniowe wykonywa się w formach z włożonym do nich rusztem z cienkiej blachy, która dzieli formę na przegródki odpowiadające różnym barwom zaprawy. Przegródki te zapełnia się barwnymi zaprawami za pośrednictwem szablonów z odpowiednio wyciętymi otworami. Pręciki rusztu należy wyjmować w trakcie zapełniania, aby zaprawy w sąsiednich przegródkach mogły się ze sobą związać.

Surowe płytki przenosi się na podkładkach na półki, gdzie następuje wiązanie i twardnienie. W ciągu kilku pierwszych dni płytki należy polewać wodą. Latem już po tygodniu płytki mogą być szlifowane i polerowane (promocja 3 w 1).