Rozpowszechniony system ogrzewania

Jest to najwięcej rozpowszechniony system ogrzewania, a jednocześnie jeden z mniej bezpiecznych ze względu na możliwość łatwego powstawania pożarów i wybuchów na skutek nieprawidłowej obsługi i wad konstrukcyjno - instalacyjnych.
Poza tym niebezpieczeństwo pieców z rusztami zależy od konstrukcji pieców. Rozróżniamy zasadniczo 2 rodzaje pieców z rusztami: zduńskie i żelazne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pierwsze jako piece murowane mają na ogół skłonność do pękania na skutek rozszerzania się pod wpływem ciepła. Przez powstałe stąd szczeliny mogą w pewnych okolicznościach wydostawać się do pomieszczenia gazy spalinowe i iskry. Aby tego uniknąć, stosowane jest rozciągliwe opancerzenie pieców zduńskich, składających się z płyt stalowych, które, stanowiąc szczelną powłokę metalową, utrudniają jednocześnie pękanie .ścianek murowanych pieca (piece Szrajbcra) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Piece zduńskie posiadają dosyć znaczną temperaturę nagrzewu płaszczyzn grzejnych (do 200° C) mogącą doprowadzić do samozapalenia znajdujące się w pobliżu materiały palne. Piece żelazne natomiast, jako piece o małej pojemności cieplnej (bez wykładziny szamotowej i z wykładziną), a z kolei też piece zwykłe i amerykańskie zdolne są, pomimo pewnych możliwości regulacji, rozwijać znacznie wyższą temperaturę nagrzewu, dochodzącą nieraz do czerwonego żaru (ca 500°). W tych warunkach samo zetknięcie się palnych przedmiotów z płaszczyzną grzejną może powodować ich podoażenie. Poza tym przy zbyt wysokich temperaturach piece żelazne, podobnie jak i piece zduńskie, mogą tracić swoją szczelność (uprawnienia budowlane).

Jak wiadomo, większa część niebezpiecznych momentów w piecach z rusztami związana jest z paleniskiem; dlatego też ogólne niebezpieczeństwo omawianego rodzaju ogrzewania może być w dużej mierze zmniejszone, jeśli palenisko będzie urządzone poza pomieszczeniem ogrzewanym.

Ciepło pieców przemysłowych

O urządzeniach pieców i kominów wystarczająco mówią istniejące przepisy policyjno-budowlane w art. 223-240 dla budownictwa miejskiego oraz art. 288-303 dla budownictwa wiejskiego (program egzamin ustny).
Przepisy te mogą być uzupełnione następującymi uwagami. Palna podłoga pod otworami do oczyszczania kominów powinna być zabezpieczona blachą o wymiarach 0,5 x 0,5 m z zawiniętymi do góry krawędziami. Podłoga drewniana pod prowizorycznymi piecami żelaznymi może być ochroniona 2 warstwami wojłoku wymoczonego w glinie lub 2 arkuszami azbestu z przykryciem warstwy ochronnej od góry blachą i z pozostawieniem pomiędzy dolną powierzchnią pieca a podłogą przerwy powietrznej o grub. 25 cm (opinie o programie).

W pomieszczeniach więcej niebezpiecznych należy unikać stosowania żelaznych rur dymowych, zastępując je ogniotrwałymi kanałami. W wypadkach koniecznych rury żelazne muszą być szczelnie wpuszczone do kominów tak, aby nie wchodziły do kanału dymowego. Należy unikać stosowania rur powyżej 10 m długości i z większą ilością kolan niż 2, aby nie zmniejszać ciągu i nie powodować kondensacji pary i ułatwiać rdzewienia rur w miejscach połączeń.
Kominy nie mogą być wykorzystywane jako opory dla konstrukcji dachowych. Do budowy kominów nie może być używana cegła dziurawka, pustaki betonowe, cegła żużlowa i surówka jako materiały zbyt słabe. Najlepszy materiał stanowi dobrze wypalona cegła ceramiczna na zaprawie wapiennej lub cementowej (segregator aktów prawnych).

Ze względu na możliwość powstawania pożarów sadzy nie należy do jednego przewodu dymowego o wymiarach normalnych 13 x 13 cm przyłączać więcej jak 2 piece ogrzewnicze (przez piętro), lepiej jest jednak, gdy każdy piec bodzie posiadał swój własny przewód kominowy. Pieców nie wolno łączyć z przewodami wentylacyjnymi.

Ponieważ ogrzewanie za pomocą pieców z rusztami jest właściwie ogrzewaniem spalinowym, należy wspomnieć przy sposobności o centralnym ogrzewaniu spalinowym stosowanym często w fabrykach porcelany i wyrobów kamionkowych, gdzie jest ono związane z wykorzystaniem ciepła pieców przemysłowych (promocja 3 w 1).
W tym wypadku spaliny są odprowadzane zwykle za pomocą rurociągów z blachy ułożonych w kanałach umieszczonych w podłodze i przykrytych płytami żelaznymi,