Rozstawienie słupów rozdwojonych

Rozstawienie słupów rozdwojonych lub rozwidlonych oznaczone przez 10 należy obierać dostatecznie duże, aby uzyskać dobre utwierdzenie przęsła.

Nie powinno być ono mniejsze od dwóch wysokości przekrojów przęseł między słupami tej samej podpory (program uprawnienia budowlane na komputer).
Dla zmniejszenia nagłego występowania sił wewnętrznych przy wjeździe pojazdów na most wskazane jest zmniejszenie długości wsporników. Wówczas ustroje o podporach rozdwojonych lub rozwidlonych zbliżają się do trójprzęsłowych ustrojów bezwspornikowych.
Należy zwracać uwagę na to, aby podział przęsła przez podpory był zharmonizowany ze skarpami nasypów i aby słupy lub ściany podpór były właściwie względem tych słcarp ustawione. W szczególności nie należy ustawiać ścian, między którymi przy skarpach powstawałyby zbyt ciasne przestrzenie.
Zamiast słupów rozdwojonych lub rozwidlonych mogą być stosowane słupy sprężone zewnętrznymi cięgnami pionowymi lub poziomymi.
Ustrojów o słupach rozwidlonych nie należy budować na podłożu słabym, niezdolnym do przenoszenia sił poziomych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zakres zastosowań. Ustroje wspornikowe o podporach pionowych mogą być stosowane w budowie mostów drogowych. Nie należy ich stosować w budowie mostów kolejowych. Jedynie ustroje o podporach rozwidlonych, których cięgna utrzymują końce przęsła, znajdują zastosowanie w kolejnictwie.
Ustroje o podporach nierozwidlonych i niei’ozdwojonych są stosowane do rozpiętości równych rozpiętościom przęseł wolnopodpartych lub nieco większych.
Ustroje o podporach rozdwojonych lub rozwidlonych mogą być stosowane (uprawnienia budowlane).

Cel budowy mostów wspornikowych

Początkowo za cel budowy mostów wspornikowych uważano zmniejszenie przesunięć wywołanych na podporach przez zmiany temperatury i skurcz oraz - uzyskanie ustrojów izostatycznych, niewrażliwych na osiadania i odkształcenia podpór. Pierwszy cel występuje, gdy przęsła są oparte na podporach za pomocą łożysk przesuwnych (program egzamin ustny).
Przy dużej długości mostu wielkość przesunięć na podporach wzrasta, a wraz z nimi wzrastają mimośrody oddziaływań. Cel ten zanika, jeżeli przęsła są połączone przegubowo lub bezprzegubowo ze słupami i odkształcają się wraz z nimi. Słupy mogą być dostosowane do znacznych przesunięć poziomych (opinie o programie). Przykładem pokonania tego rodzaju trudności może być most w Andelfingen.

Drugi cel budowy mostów wspornikowych staje się nieistotny wobec udoskonaleń i mechanizacji budowy podpór. Traci on też na znaczeniu ze względu na możność wyrównywania reakcyj belek ciągłych do żądanych wartości za pomocą lewarów hydraulicznych oraz ze względu na stwierdzenie konieczności takiego wyrównywania w każdej konstrukcji mostowej dla wytworzenia możliwie dokładnie układu projektowanego sił wewnętrznych.
Z tych względów oba cele budowy mostów wspornikowych, które przyczyniły się do powstania tych mostów, są obecnie nieistotne. Natomiast rozwój tych konstrukcyj wskazał na istnienie innego celu. Wraz ze wzrostem rozpiętości w budowie mostów belkowych, wystąpiła bardzo wyraźnie potrzeba zróżnicowania rozmieszczenia ciężaru własnego przęseł wzdłuż ich rozpiętości i zmienności zarówno wysokości przekrojów belek jak i grubości ich płyt i środników (segregator aktów prawnych).

W mostach budowanych metodą nawisową, których rozpiętości przekraczają 100 m, ciężar w połowie rozpiętości przęseł jest wielokrotnie mniejszy od ciężaru na jednostkę długości nad podporami. Wysokość przekroju belek w przęsłach jest kilkakrotnie mniejsza od wysokości nad podporami. Również większe są na podporach grubości płyt i środników. Wskutek tego sztywność przęseł nad podporami jest kilkadziesiąt razy większa od sztywności belek w połowie rozpiętości przęseł (promocja 3 w 1).

Ustroje takie są zbliżone do ciągu belek dwuwspornikowych połączonych przegubowo w połowie rozpiętości przęseł. Bezprzegubowe połączenie jest jedynie potrzebne dla zachowania kinetycznej niezmienności ustroju. Ten proces rozwoju konstrukcyj mostów belkowych o dużych rozpiętościach wskazuje na istotny cel przegubowego łączenia przęseł. Celem tym jest właściwe rozmieszczenie materiału.