Rozszerzanie się pożaru

Rozszerzanie się pożaru i jego przebieg zależne są od rodzaju i ilości nagromadzonych materiałów palnych, warunków spalania, możliwości przenoszenia ciepła oraz tych dróg, którymi ogień może się rozprzestrzeniać i które są z reguły określone przez stosunki lokalne, wśród których warunki zabudowy i sama konstrukcja obiektów budowlanych odgrywa decydującą rolę (program uprawnienia budowlane na komputer).

Energia cieplna wyzwalana w czasie pożaru może być przenoszona:
1) przez bezpośrednie oddziaływanie płomieni i żaru,
2) przez konwekcję,
3) na skutek przewodności cieplnej materiałów,
4) przez promieniowanie,
5) przez przerzuty (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Bezpośrednie oddziaływanie ognia i żaru ma zwykle duże znaczenie w początkowym stadium pożaru oraz w trakcie jego przy bezpośrednim atakowaniu i niszczeniu mało odpornych na działanie ognia i żaru przeszkód, stojących na drodze do jego rozszerzania się.
Konwekcja polega na pośrednim przenoszeniu ciepła od źródła ciepła do ciała ogrzewanego przez ruchome środowisko w postaci powietrza lub cieczy. W tym wypadku przeniesienie ciepła następuje przez ogrzanie środowiska, które z kolei oddaje ciepło dalej. Działanie konwekcji w czasie pożaru przyczynia się do ogólnego podniesienia temperatury w otoczeniu i ułatwia tym samym rozszerzanie się pożaru (uprawnienia budowlane).

Przenoszenie ciepła na skutek przewodności cieplnej następuje drogą bezpośrednią. Przewodność ciepła stanowi właściwość danego ciała; jest to ilość ciepła, które może przejść w ciągu godziny czasu przez powierzchnię ciała o wymiarach 1 m2 na głębokość 1 m przy różnicy temperatur na tej głębokości 1°C.
Przewodność cieplną ciał charakteryzuje współczynnik przewodności, mający wymiar Kal/m3 godz. 1°C (program egzamin ustny).

Przewodnictwo cieplne

Przewodnictwo cieplne ciał atakowanych w czasie pożaru przez ciepło ma b. duże znaczenie ze względu na możliwość rozszerzania się pożaru poza istniejącą ew. na jego drodze przeszkodę. Ciała o dużym przewodnictwie cieplnym, ulegające w szybkim czasie silnemu rozgrzaniu (np. żelazo, szkło) stają się same zdolne do podpalenia materiałów znajdujących się poza bezpośrednim wpływem pożaru. Przeciwnie ciała o malej przewodności cieplnej, jak np. niepalne materiały izolacyjne, mogą wpływać hamująco na rozwój pożaru. O ile przenoszenie ciepła na skutek konwekcji i przewodności cieplnej oparte jest na ruchu cząsteczek materiału, o tyle promieniowanie cieplne jest rodzajem fal elektromagnetycznych powstających na skutek ruchu elektronów w atomach palącego się ciała (opinie o programie).

Promieniowanie cieplne zależne jest od temperatury spalania; rośnie jednak ono szybciej, niż temperatura. W czasie pożaru promieniowanie cieplne jest jednym z głównych czynników jego rozszerzania się.
Przerzuty stanowią formę przeniesienia ciepła na drodze mechanicznej.
Należy do nich przeniesienie ognia za pomocą iskier i głowni oraz na skutek działania rozgrzanych i zdolnych do zapalania się lub wybuchu gazów (segregator aktów prawnych).

Niebezpieczeństwo iskier i głowni polega na zdolności ich działania na b. znaczne odległości, dochodzące nieraz do kilku kilometrów. Zwiększa się ono z uwagi na zrozumiałe trudności przewidywania tego rodzaju skutków i nie przygotowanie do obrony obiektów zagrożonych.
Prężność powstałych w czasie pożaru gazów palnych powoduje ich przenikanie przez wszelkiego rodzaju otwory i nieszczelności do innych pomieszczeń nie objętych pożarem, gdzie gazy te mogą być łatwo podpalone. Przy odpowiedniej temperaturze mogą one też tam przenikać w formie ognia, powodując dalsze jego rozszerzanie się.

Przy znacznej prężności, jak np. przy spalaniu celuloidu, dużej ilości wiórów itd. mogą już mieć miejsce zniszczenia mechaniczne okien, ścianek działowych, lekkich przykryć itd., ułatwiające drogę do dalszego rozszerzania się pożaru. Jeszcze silniejsze działanie jest wybuchów gazów, par i pyłów (promocja 3 w 1). W tym wypadku w pomieszczeniach silnie zakurzonych należy się liczyć z powstaniem wybuchów wtórnych.