Roztwór stały

Właściwości tego amorficznego materiału, znanego jako szkło, różnią się znacznie od właści- wości materiału krystalicznego o nominalnie podobnym składzie chemicznym. Dodatkowa komplikacja powstaje w wyniku oddziaływania między ciekłą częścią klinkieru a obecnymi już składnikami krystalicznymi (program uprawnienia budowlane na komputer).

Niezależnie od tego można uważać, że cement pozostaje w stanie równowagi zamrożonej, tzn. przyjmuje się, że oziębione produkty znajdują się w stanie równowagi istniejącej w temperaturze spiekania. Założenie to leży u podstaw obliczeń zawartości składników cementów przemysłowych; „potencjalny” skład jest obliczany ze zmierzonych ilości tlenków obecnych w klinkierze, tak jak gdyby nastąpiła pełna krystalizacja produktów równowagi.
Podobnie H20 w cemencie zhydratyzowanym jest oznaczane przez H. Krzemiany w cemencie nie są w rzeczywistości związkami czystymi, lecz zawierają drugorzędne tlenki w postaci roztworu stałego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Tlenki te mają zasadnicze znaczenie dla układu atomów, postaci krystalograficznej oraz właściwości hydraulicznych krzemianów. Obliczenie potencjalnego składu cementu portlandzkiego opiera się na pracach R. H. Bogue’a i innych (tzw. wzory Bogue’a). Istnieją również inne metody obliczania składu cementu jednak temat ten wykracza poza zakres niniejszej pracy.

Równania Bogue’a do obliczania procentowej zawartości głównych składników w cemencie są podane dalej. Symbole w nawiasach wyrażają procentowy udział danego tlenku w całkowitej masie cementu (uprawnienia budowlane).
Poza głównymi składnikami zestawionymi w cemencie znajdują się także składniki drugorzędne, takie jak MgO, Ti02, Mn203, K20 i Na20. Wynoszą one zazwyczaj nie więcej niż kilka procent masy cementu. Dwa spośród składników drugorzędnych zasługują na uwagę, są to tlenek sodowy i tlenek potasowy znane jako alkalia (wyróżnione w ten sposób, bowiem w cemencie występują również i inne zasady). Stwierdzono, że wchodzą one w reakcje z niektórymi kruszywami, przy czym produkty tych reakcji działają niszcząco na beton. Zauważono również, że wpływają one na prędkość wzrostu wytrzymałości cementu w czasie. Należy w związku z tym podkreślić, że termin „składniki drugorzędne” odnosi się przede wszystkim do ich ilości, a niekoniecznie do ich ważności. Ilość alkaliów i Mn203 może być natychmiast określona przy użyciu spektrofotometru (program egzamin ustny).

Zestaw składników cementu

Zestawu składników cementu zestal okresłony W zasadzie na podstawie badań równowagi fazowej systemów trójskładnikowych, systemu czteroskładnikowego C-C2S-CsA3-C4AF, a także innych. Prześledzono przebiegi :opnienia lub krystalizacji oraz określono składy faz stałej i ciekłej przy różnych temperaturach. Poza metodami analizy chemicznej rzeczywisty skład klinkieru można określić przez badanie mikroskopowe preparatów w stanie sproszkowanym oraz ich oznaczanie za pomocą pomiarów współczynnika załamania światła. Zawartości obu krzemianów, tj. C3S i C2S, można zmierzyć mikrometrem Shandsa, umieszczając cienkie wycinki, podobne do używanych w badaniach petrograficznych, w świetle przechodzącym. Wypolerowane i wytrawione przekroje mogą być badane zarówno w świetle odbitym, jak i przechodzącym (opinie o programie).

Inne metody obejmują dyfrakcję promieni rentgenowskich w celu oznaczania fazy krystalicznej i zbadanej struktury krystalicznej niektórych faz oraz różnicową analizę termiczną (tzw. DTA). Jeszcze inne nowe rozwiązanie polega na użyciu mikroskopu dającego duże powiększenie zastosowaniu promienia elektronów zamiast fal świetlnych. Dokładna •cena składu cementu jest ułatwiona stosowaniu nowych, szybkich metod wyznaczania składu, takich jak fluorescencyjna rentgenowska oraz Thkrosonda elektronowa.
Krzemian trójwapniowy C3S, którego w cemencie jest na ogół najwięcej, ma postać małych, bezbarwnych ziaren jednakowych wymiarów (segregator aktów prawnych).

Przy ostudzeniu poniżej 1250°C ulega on powolnemu rozkładowi, lecz - jeśli stygnięcie nie jest nazbyt powolne C3S pozostaje nie zmieniony i w zwykłej temperaturze jest związkiem stosunkowo trwałym. Krzemian dwuwapniowy C2S występuje w trzech, a może nawet w czterech odmianach. a-C2S istniejące przy wysokich temperaturach przechodzi w odmianę przy 1456°C. przechodzi dalej przy 675°C1) , lecz przy prędkości stygnięcia takiej jak w cementach wytwarzanych przemysłowo w klinkierze pozostaje. /?-C2S tworzy okrągłe ziarna wykazujące zazwyczaj zbliźniaczenia (promocja 3 w 1).