Rozwój pęknięć

Rozwój pęknięć następuje zazwyczaj na przeszkodach, które uniemożliwiają równomierne odkształcenie, będzie to np. zbrojenie lub większe ziarna kruszywa (program uprawnienia budowlane na komputer). Podobnie głębokie rysy o nieregularnej siatce tworzą się wówczas, gdy skutkiem obecności dużej, poziomej płaszczyzny betonu, skurcz w tej płaszczyźnie napotyka na większe opory niż skurcz w kierunku pionowym. Wczesny skurcz jest tym większy, im wyższa jest w mieszance zawartość cementu, a także im wcześniej nastąpi zesztywnienie betonu

Wysuwane były przypuszczenia, że większa zdolność do wydzielania mleczka cementowego na powierzchni wiążącego zaczynu (bleeding) idzie w parze z mniejszym skurczem plastycznym, jednak zależność taka nie została dotychczas doświadczalnie potwierdzona (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zmiany objętościowe zachodzą także po związaniu i mogą mieć postać skurczu lub pęcznienia. Hydratacja postępująca przy nadmiarze wody prowadzi do pęcznienia, ale gdy uniemożliwi’ się ruch wilgoci z zaczynu lub do niego, nastąpi skurcz. Skurcz takiego układu zachowawczego jest znany pod nazwą samorodnych zmian objętościowych lub skurczu samorodnego (ang. autogenous shrinkage) i występuje w praktyce we wnętrzu dużych mas betonu. Zmiany te, mierzone jako odkształcenia liniowe, wynoszą od 40 • 10^-6 w wieku 1 miesiąca do 100 • 10^-6 po upływie 5 lat. Samorodne zmiany objętościowe wykazują tendencje wzrostu wraz ze wzrostem temperatury, z wyższą zawartością cementu oraz, być może, z drobniejszym przemiałem cementu (uprawnienia budowlane).

Zaczyn cementowy

Występujące tu odkształcenia są zatem stosunkowo niewielkie i dla celów praktycznych, z wyjątkiem masywnych konstrukcji betonowych, nie muszą być odróżniane od skurczu spowodowanego wysychaniem betonu. Ten ostatni określa się jako skurcz przy wysychaniu i obejmuje zazwyczaj również efekty samorodnych zmian objętościowych (program egzamin ustny).

Zaczyn cementowy lub beton, pielęgnowane w wodzie w sposób ciągły od chwili zabetonowania, wykazują bezwzględny wzrost objętości i zwiększenie się ciężaru. Takie pęcznienie jest związane ż adsorbowaniem wody przez gel cementowy. Molekuły wody działają wówczas przeciw siłom kohezyjnym i usiłują rozsunąć cząstki gelu, z czego wynika ciśnienie o charakterze rozpierającym. Ponadto dodanie wody obniża napięcie powierzchniowe gelu, przy czym następuje dalsze, niewielkie rozszerzenie (opinie o programie).

m przypadku mieszanek o zawartości cementu 300 kg/m. Wartość ta jest osiągana w 6-M2 miesięcy po zabetonowaniu, a dalsze pęcznienie jest już bardzo małe. Pęcznieniu towarzyszy wzrost ciężaru rzędu 1%. Wzrost ciężaru jest więc znacznie większy od wzrostu objętości, ponieważ woda wypełnia przestrzeń utworzoną w efekcie zmniejszenia się objętości, które następuje w wyniku hydratacji w układzie cement plus woda. Skurcz towarzyszący wysychaniu następuje wówczas, gdy beton jest przechowywany w powietrzu nie nasyconym parą wodną. Część odkształceń jest nieodwracalna i należy odróżnić ją od odwracalnych odkształceń wilgotnościowych, które mają miejsce przy naprzemiennym przechowywaniu betonu w warunkach suchych i wilgotnych.

Zmiana objętości wysychającego betonu nie odpowiada objętości usuniętej zeń wody. Następująca w pierwszej kolejności utrata wody wolnej powoduje skurcz niewielki lub nie wywołuje go wcale (promocja 3 w 1). Przy postępującym dalej wysychaniu usunięta zostaje woda adsorbowana i swobodna zmiana objętości zaczynu cementowego na tym etapie odpowiada w przybliżeniu utracie warstwy wody o grubości jednej molekuły ze wszystkich powierzchni cząstek gelu. Ponieważ „grubość” molekuły wody jest równa ok. 1% wymiaru cząstki gelu, należałoby się spodziewać, że liniowe zmiany wymiarów przy pełnym wysuszeniu.