Rozwój produkcji

Rozwój produkcji tego rodzaju wyrobów z mas krzemowo-wapiennych w warunkach polskich ze względu na to, że są to wyroby bardziej szlachetne od zwykłej cegły krzemowo-wapiennej i przewiduje- się możliwość ich szerokiego zastosowania w budownictwie przyspieszonym i wielkopłytowym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na zakończenie omówimy wyroby mające związek z wyrobami krzemowo-wapiennymi a mianowicie: cegły hutnicze - wyroby uzyskiwane z żużla wielkopiecowego granulowanego lub mieszaniny z żużlem krystalicznym, cegły pumeksowe - wyroby z kruszywa z żużla wielkopiecowego pumeksowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Utwardzanie na powietrzu wymaga dodania do masy nie tylko wapna, lecz (dla uzyskania większej wytrzymałości) pożądany jest dodatek cementu. Utwardzanie wymaga 4-6 tygodni czasu. Naparzanie w autoklawach przyspiesza proces twardnienia, przeprowadza się je podobnie jak dla cegieł krzemowo-wapiennych. Ostatnio w ZSRR ‘) wprowadzony jest do przemysłu nowy sposób produkcji cegieł i elementów budowlanych, tzw. sposób karbonizacji. Masa przygotowywana jest z mieszaniny piaskowo-żużlowo-wapiennej (z dodatkiem gipsu) i po uformowaniu wyroby poddawane są działaniu dwutlenku węgla z gazów odlotowych z pieców do wypalania wapna (uprawnienia budowlane).

Opracowania podstawowe wg A. A. Bajkowa były kontynuowane przez K. S. Zacepina i objęły wytyczne produkcji elementów budowlanych ściennych i do ścian działowych.
Dzięki opracowaniu CNIPS już obecnie możliwa jest produkcja elementów lekkich termoizolacyjnych, tzw. pianokarbonatów, podobnych do pianokrzemowych (pianosylikatów), jednak utwardzonych za pomocą COL.
Do wyrobów krzemowo -wapiennych porowatych należy zaliczyć również tzw. t u r y t opisany w pracy prof. W. Żenczykowskiego ’). Zasada produkcji turytu polega na zmieleniu mieszaniny piasku z wapnem do miałkości cementu i zadaniu wodą (program egzamin ustny).

Wilgotna masa

Masę wilgotną poddaje się autoklawizacji w ciągu 3 godzin pod ciśnieniem 8-9 at n. Po wyjęciu z autoklawu dodaje się niewielką ilość drobnozmielonego piasku, formuje wyroby i autoklawizuje. Po wyjęciu przechowuje się na składzie przez 2 tygodnie. Metoda produkcji umożliwia, przez zastosowanie różnych ilości wody do masy (wyparowującej przy wysychaniu), uzyskanie wyrobów o różnej porowatości (opinie o programie).
Skramtajew w opracowaniu swym z roku 1939 (Stroitielnyje matieriały i izdielja, część II) wspomina o bardzo ciekawych i efektownych wyrobach krzemowo-wapiennych, dekoracyjno i konstrukcyjno-licowych. Są to tzw. silikalcyty, dymredynterny. Dwa pierwsze opracowane zostały przez prof. W. P. Niekrasowa.

Silikalcyt składa się z piasku mielonego, piasku zwykłego i barwnika, dymredyntern zawiera ponadto grysik, miał i mączkę marmurową, a jako spoiwo użyte jest w obu masach wapno hydratyzowane. Proces technologiczny w zasadzie jest podobny do procesów opisanych poprzednio. Wprowadzenie do masy piasku mielonego ma na celu uaktywnienie masy i uzyskanie wyższych wytrzymałości i szczelności przy autoklawizacji wskutek rozwinięcia powierzchni piasku przez przemiał (segregator aktów prawnych). Przez wprowadzenie grysiku, miału i mączki marmurowej płyty uzyskują większą wartość dekoracyjną.
Po wymieszaniu na sucho składników w mieszarce masę nawilża się przez dodanie wody. Przemieszaną masę skierowuje się na gniotowniki i dodaje barwniki w celu uzyskania mas kolorowych.

Z tak przygotowanej masy formuje się wyroby (płyty zwykłe, zbrojone, fasonowe) i uszczelnia je drogą wibracji lub ubijania. Płyty mogą być nawet dwuwarstwowe, wówczas warstwa dolna składa się zwykle z tworzywa krzemowo-wapiennego. Przez odlewanie (w formach gipsowych) można formować kształtki i wyroby ozdobne.

Utwardzanie wyrobów odbywa się w autoklawach pod ciśnieniem pary - 8 at n w następujący sposób. Przez 2 godziny podgrzewa się wyroby zwiększając ciśnienie. W ciągu następnych 8 godzin poddaje się wyroby działaniu pary; po 2 godzinach obniża się ciśnienie i wypuszcza parę (promocja 3 w 1).