Rura ssawna

Tak samo, jak w dolnej płycie, daje się pręty rozdzielcze w górnej płycie i w ścianach rury ssawnej. Pręty te wygina się w nawiązaniu do przebiegu konturu rury ssawnej, zaś odstępy między nimi na partii stożka i kolana stają się - wskutek redukcji obwodu rury - znacznie mniejsze niż w dolnej (poziomej) partii rury. Pręty te doprowadza się aż do cokołu spirali i tam odgina zgodnie z kształtem cokołu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przebiegając wzdłuż całej rury ssawnej tworzą więc one pewnego rodzaju osnowę, na której rozpięte jest pierścieniowe (obwodowe) zbrojenie rury, przy czym układ pierścieni od pionowego w dolnej partii (poziomej) przechodzi poprzez ukośne pierścienie (w kolanie rury) do poziomych pierścieni w części stożkowej, sąsiadującej z cokołem spirali (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W ostatecznym wyniku cała powierzchnia rury ssawnej opleciona więc jest siatką zbrojeniową. Ze względu na zmienność profilów poprzecznych, kształty i długości prętów ulegają ciągłym zmianom, zaś ostateczne dopasowanie układów pierścieniowych jest możliwe jedynie na miejscu przy montażu siatki na ustawionym deskowaniu rury ssawnej (uprawnienia budowlane). Ponieważ sumaryczne długości prętów są często większe od długości handlowych, zachodzi przy tym konieczność zaprojektowania zawczasu systemu i lokalizacji styków: przy łączeniu prętów na zakład długość ich nie powinna być mniejsza od 40-50 średnic. W płycie fundamentowej i górnej miejsca styków powinny być odsunięte od obszarów odpowiadających największym momentom, w pozostałych partiach stykowanie może być rozmieszczane bardziej dowolnie, byle styki były rozsunięte (program egzamin ustny).

Podany wyżej sposób obliczania statycznego fragmentów rury ssawnej ma charakter przybliżony. Istnieją w technice niewątpliwie tendencje do poszukiwania rozwiązań bardziej dokładnych poprzez traktowanie bloku jako kombinacji układów tarczowo-ramowych, posadowionych na sprężystym podłożu. Istnieją też próby określania naprężeń i odkształceń za pomocą badań modelowych, aby tą drogą dość do bardziej precyzyjnego doboru przekrojów i rozstawy zbrojeń. Zważywszy jednak, że obok obciążeń przeliczalnych działają na beton także obciążenia spowodowane działaniem skurczu i zjawisk termicznych; okazuje się celowe stosowanie silniejszych zbrojeń niż to wynika z samych obliczeń statycznych. Wzgląd ten przemawia więc raczej za stosowaniem obliczeń przybliżonych, przy tym jednak wystarczających dla zapewnienia budowli należytego stopnia bezpieczeństwa (opinie o programie).

Belka żelbetowa

Przygotowanie prawidłowego projektu siatki zbrojeniowej rury ssawnej wymaga dopasowania schematu zbrojenia do planowanego podziału betonowania rury ssawnej na etapy wykonawstwa. Generalną zasadą jest stykowanie prętów. Dlatego też pręty zbrojeniowe nie powinny być zbyt grube; orientacyjnie średnica ich nie powinna przekraczać 20 mm.
powyżej granicy fazy, a nie poniżej tej granicy, gdyż prowadziłoby to do montażu długich wiotkich prętów, nie mających oparcia o deskowanie.

Ideowy schemat organizacji robót betonowych dokoła rury ssawnej. Kolejność prowadzenia robót powinna być następująca:
1) po ukończeniu robót wykopowych ułożenie warstwy chudego betonu grubości 5-MO cm na gruncie w obszarze fazy 1, 2 i 4,
2) montaż zbrojenia dolnej płyty na obszarze fazy 1,
3) zabetonowanie fazy 1 z pozostawieniem wnęki na zakotwienie filara działowego,
4) montaż kompletnego deskowania (krążyny i okładzina) całej rury ssawnej na betonie fazy 1,
5) montaż zbrojenia fazy 2 (filary boczne i filar działowy) z dowiązaniem do zbrojeń fazy 1,
6) betonowanie fazy 2,
7) montaż zbrojeń fazy 3 (górna płyta i odcinki filarów) z dowiązaniem do zbrojeń fazy 2,
8) betonowanie fazy 3,
9) montaż zbrojeń fazy 4 w dowiązaniu do zbrojeń fazy 2,
10) betonowanie fazy 4 (segregator aktów prawnych).

Należy zwrócić uwagę, że w zbrojeniu fazy 4 prócz normalnego zbrojenia powierzchni rury ssawnej trzeba też przewidzieć specjalne bardzo mocne zbrojenie części tej fazy w partii, gdzie tworzy ona fragment sklepienia nad rurą ssawną (promocja 3 w 1). Fragment ten rozwiązuje się najczęściej jako belkę żelbetową (zbrojenie podwójne oraz strzemiona) pracującą na ścinanie i zginanie (nad rozpiętością rury ssawnej) pod wpływem obciążenia pionowego (ciężar własny belki i konstrukcji nad belką z dodaniem ok. 50% siły w łożysku turbozespołu i ciężaru wody w części spirali ponad belką).