Rurki drenarskie

Rurki drenarskie umożliwiają usuwanie wód z terenów bagnistych. Ogólna powierzchnia meliorowanych terenów wynosi ok. 38 min ha, dlatego zapotrzebowanie na rurki drenarskie jest bardzo duże (program uprawnienia budowlane na komputer).

Asortyment i wymiary rurek drenarskich podane są w GOST 8411-62. Praktycznie produkuje się rurki o długości 333 mm, a poczynając od średnicy 125 mm o długości 333 i 500 mm. Nasiąkliwość rurek drenarskich nie jest większa niż i>% (w praktyce USA - ok. 11%), a kwasoodporność (wg GOST 473.1-72) - nie mniejsza niż 84%. Za średnicę umowną (do obliczeń) przyjęto 50 mm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ponieważ rurki drenarskie przeznaczone są do odbierania wód odpływowych, w ich konstrukcji przewiduje się równe krawędzie i brak kielicha. Woda ścieka przez szczeliny utworzone w stykach, rurek przy ich układaniu. W niektórych zagranicznych konstrukcjach rurek wykonane są w tym celu podłużne szczeliny lub rowki na zewnętrznych ich ściankach. Połączenie rurek jest stożkowe dla lepszego ich styku w gruncie.

Opracował technologię produkcji rurek przepuszczających wodę na całej powierzchni (uprawnienia budowlane). Do masy wprowadza się ok. 25% sapropelu, który wypala się, pozostawiając pory. Rurki powinny wytrzymywać wewnętrzne ciśnienie hydrauliczne nie mniejsze niż 0,05 MPa (0,5 kG/cm²). Dane o zużyciu ilastego surowca do wyrobów ceramiki budowlanej.

Kolor i porowatość wypalonej cegły. W środowisku utleniającym cegła jest czerwona w wyniku tworzenia się stałych roztworów tlenku żelazowego z tlenkiem glinowym; w temperaturze 1050-100°C kolor ceglasty zachowuje się, gdy studzenie odbywa się w środowisku utleniającym. Obecność 1% Ti0₂ w glinie powoduje (w warunkach słabo redukcyjnych) powstanie /szaroniebicskich odcieni wypalonej gliny. Przy zwiększeniu stopnia spieczenia kolor ten zanika. Obecność soli wanadu w glinie powoduje wystąpienie zabarwienia żółtego (program egzamin ustny).

W warunkach redukcyjnych kolor czerepu jest szary i ciemny, tlenek żelazowy przechodzi w tlenek żelazawy, który zdolny jest do tworzenia spinelu FeO • Fe₂0₃, zabarwiającego czerep na odcienie ciemne do czarnych. Wprowadzając do gliny piroluzyt (Mn0₂), można również uzyskać ciemny czerep w środowisku utleniającym (opinie o programie).

Przewodność cieplna cegły

Przy nadmiarze gazów redukujących, np. w temperaturze spalania żywicznych korzeni drzew iglastych, można otrzymać czerep w odcieniu srebrzystoczarnym wskutek grafityzacji węgla pod wpływem katalitycznego (na rozżarzonym wyrobie) rozkładu złożonych węglowodorów, wydzielających się podczas spalania żywicy. Tym sposobem posługują się od dawna ukraińscy garncarze, produkując swoje znane, charakterystyczne naczynia. Czerep taki ma dobrą przewodność elektryczną (segregator aktów prawnych).

Obecność wapna w glinie nadaje czerepowi jasne odcienie wskutek tworzenia się krzemianów wapniowych w stanie drobnodyspersyjnym. Cegła ma rozwiniętą sieć otwartych i łączących się ze sobą porów, w których przepływ’ powietrza praktycznie nie odbywa się, co powoduje małą przewodność cieplną - 0,4i-0,49 W/(m -°C) (0,34-^0,42 kcal/m -h -°C). W spieczonej cegle pory są zatopione i zamknięte, a jej przewodność cieplna jest 1,5^2 razy wyższa.

Przewodność cieplna cegły wzrasta w miarę zwiększania się temperatury. W temperaturze 20°C X = 0,41 (0,35), w 100°C X = 0,43 (0,37), w 200°C X = 0,44 (0,38), w 500°C = 0,48 W/(m-°C) (0,41 kcal/m -h -°C). Podwyższając porowatość cegły można zwiększyć jej zdolność termoizolacyjną, ale jednocześnie następuje obniżenie wytrzymałości wyrobu. Duże pory powiększają przewodność cieplną, małe, jednostajne pory nadają wyrobowi lepszą (promocja 3 w 1).

Odporność na działanie mrozu. Zamarzanie pochłoniętej wody następuje w porach wyrobu ceramicznego. Dlatego zdolność materiału do przeciwstawiania się rozciągającym siłom wody zamarzającej w porach jest bezpośrednio związana z porowatością danego materiału i z wytrzymałością ścianek porów.