Rusztowania prętowe

Rusztowania prętowe mogą być w układzie słupowym, w układzie zastrzałowym (promieniowym), w układzie wachlarzowym. Może być też układ mieszany słupowo-zastrzałowy trójkątny, tworzący rozpornice trójkątne  i zastrzałowo-trapezowy (rozpornice trapezowe) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Rusztowania dźwigarowe występują jako belki zginane (drewniane lub stalowe dźwigary walcowane lub blachownice) oraz kratowe.
Rusztowania lukowe pełnościenne lub kratowe stosuje się jako luki trójprzegubowe ze ściągiem lub bez ściągu, dwuprzegubowe oraz bezprzegubowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Najczęściej używane są wiązary łukowe drewniane, ale niekiedy opłaca się stosować też dźwigary stalowe.

Jeśli przeszkoda, nad którą przerzucony jest most, jest wysoka (głęboka dolina lub wąwóz), rusztowanie dolne wykonuje się z wysokich wież kratowych, na których opiera się rusztowanie górne. W celu nadania większej stateczności przy obciążeniu wiatrem, wieże te są ku dołowi poszerzone w płaszczyźnie prostopadłej do osi mostu. Rusztowanie dolne wieżowe, na którym spoczywa rusztowanie górne składające się z dźwigarów stalowych. Rusztowania takie znajdują coraz szersze zastosowanie, bo wymagają mniejszej ilości drewna (uprawnienia budowlane).
W niektórych przypadkach dolne rusztowania wieżowe wykonywano w konstrukcji żelbetowej. Podane wyżej układy rusztowań bynajmniej nie wyczerpują różnych innych rozwiązań - każdy projekt zawiera cechy charakterystyczne dla danego przypadku.

Niekiedy jako rusztowanie buduje się prowizoryczne mosty łukowe (program egzamin ustny). Często mamy do czynienia z połączeniem różnych rodzajów rusztowań w jedną całość, najbardziej odpowiednią dla budowy danego mostu.
W celu wykorzystania tego samego rusztowania więcej niż jeden raz, można rusztowanie całe lub tylko górne wykonać o szerokości odpowiadającej połowie szerokości konstrukcji mostu. Najpierw betonuje się połowę szerokości mostu (oddzieloną szczeliną dylatacyjną od drugiej połowy) i następnie przesuwa się rusztowanie poprzecznie pod drugą połowę mostu (opinie o programie).

Deskowania podniebień sklepień

W celu użycia tego samego rusztowania do kilku przęseł o tej samej rozpiętości i konstrukcji, można rusztowanie rozebrać na mniejsze lub większe części i przetransportować na miejsce następnego przęsła. Jeśli most buduje się nad rzeką, to rusztowanie w całości można przewieźć na pontonach. Do deskowań stosuje się deski o grubości 2,5-10 cm, w zależności od ciężaru warstwy świeżego betonu, jaki ma spoczywać w deskowaniu i od odległości podpór, na których opiera się deskowanie - w mostach belkowo-płytowych od odstępu stojaków z oczepami i podłużnie, a w mostach łukowych od odstępu wiązarów rusztowaniowych (krążyn) lub belek drugorzędnych spoczywających na krążynach.

Deskowania podniebień sklepień często wymagają zastosowania grubych bali lub krawędziaków 12-14 cm, co ma miejsce przy odstępie wiązarów rusztowaniowych wynoszącym ok. 2,00 m lub gdy wysokość belek żelbetowych jest znaczna (segregator aktów prawnych). W przypadku zastosowania większych odległości pomiędzy wiązarami rusztowaniowymi (2 do 4 m) korzystniej jest zastosować krawędziaki o przekroju ok. 16×16 cm, ułożone w odstępach 60-100 cm na wiązarach. Deskowanie na takich krawędziakach może składać się z desek o grubości 2,4-3 cm ułożonych równolegle do wiązarów.

Rozwiązanie takie jest możliwe dla mostów łukowych o promieniu krzywizny nie mniejszym od 15 m. W tym przypadku rola deskowania, jako elementu usztywniającego rusztowanie, jest mniejsza i konieczne są mocniejsze stężenia. Deski przybija się do podpór za pomocą gwoździ. W zależności od stanu zawilgocenia drewna odstęp między deskami powinien wynosić 1-5 mm; ma to na celu zabezpieczenie desek przed zwichrowaniem, ponieważ drewno po nasiąknięciu wodą w czasie betonowania pęcznieje (promocja 3 w 1).