Rysy ukośne

Tworzą się tam rysy ukośne a zniszczenie belki (tzn. utrata nośności) następuje niekiedy w przekroju rysy przy podporowej, wyprzedzając utratę nośności przekroju obciążonego momentem maksymalnym. Właściwe ujęcie tego zagadnienia polega przede wszystkim na określeniu obciążenia niszczącego, składającego się w danym przypadku z momentu zginającego i siły poprzecznej. W tym celu należy zanalizować warunki równowagi i warunki odkształcenia przekroju, w którym powstała rysa, tzn. przekroju ukośnego obciążonego momentami M i siłami Q, zakładając, że położenie rysy, a więc i przekroju jest znane (program uprawnienia budowlane na komputer).
Zagadnienie zarysowania w części końcowej belki sprężonej, obciążonej zarówno siłami poprzecznymi jak i momentami zginającymi, rozwiązuje się w oparciu o ogólną hipotezę O. Mohra wytężenia betonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W każdym punkcie belki sprężonej mamy 3 naprężenia główne, przy czym z reguły naprężenia prostopadłe do płaszczyzny działania sił zewnętrznych (stanowiącej jednocześnie płaszczyznę symetrii belki) są równe zeru. Jedno z pozostałych naprężeń głównych jest naprężeniem ściskającym, drugie zaś ściskającym lub rozciągającym. Nas interesuje wyłącznie drugi przypadek, ponieważ wówczas tylko może dojść do zarysowania. W tym przypadku zniszczenie może nastąpić tylko w płaszczyznach normalnych do płaszczyzny symetrii, a więc zagadnienie możemy sprowadzić do problemu płaskiego (uprawnienia budowlane). Znając naprężenia normalne i styczne w dwóch płaszczyznach wzajemnie prostopadłych (jednej normalnej, a drugiej równoległej do osi belki) wykreślamy w znany sposób kolo Mohra.

Punkty rr, i er3 przecięcia koła i poziomej osi wyznaczają naprężenia główne, z których a3 jest naprężeniem rozciągającym. Kąt f» między osią działania naprężenia ściskającego a osią belki odczytujemy z rysunku. Naprężenia ścinające w powyższym obliczeniu należy oczywiście
wyznaczyć z uwzględnieniem wpływu ewentualnych składowych pionowych sił sprężających (program egzamin ustny). Po wykreśleniu kola Mohra dla rzeczywistego stanu naprężenia, wykreślamy obwiednię Mohra-Caąuota dla danego betonu na podstawie danych doświadczalnych, biorąc ten sam początek układu C (któremu odpowiadają naprężenia zerowe). Koło nasze musi oczywiście leżeć w polu odciętym przez tę obwiednię.

Badania doświadczalne zniszczenia belek

Zmniejszamy teraz obwiednię, ściślej przetransformujemy ją w sposób jednokładny, o środku jednokładności w punkcie C, tak aż zetknie się ona z wykreślonym kołem (w punktach L, L’), tzn., aż przejdzie w krzywą b. Otóż, zgodnie z hipotezą Robinsona, punkty te wyznaczają na kole Mohra dwa najbardziej prawdopodobne kierunki poślizgu. Normalne do prawdopodobnych płaszczyzn poślizgu tworzą więc z kierunkiem rozciągania głównego (opinie o programie).

Badania doświadczalne zniszczenia belek sprężonych pod wpływem sił poprzecznych przeprowadza się z reguły na belkach obciążonych dwiema symetrycznymi siłami w pobliżu podpór. Odległość między siłą i odpowiednią podporą nazywają niektórzy autorzy rozpiętością ścinania. Stosunek jej do rozpiętości całkowitej określa równocześnie od razu stosunek M/Q.
Podobnie jak przy zniszczeniu momentem możemy tu mieć do czynienia z kilkoma odmiennymi sposobami zniszczenia. W połączeniu z odpowiadającymi im obrazami zarysowania możemy sklasyfikować je następująco (segregator aktów prawnych).

Jest to najczęściej spotykany przypadek zniszczenia, zwłaszcza w przypadku przekrojów prostokątnych. Rysy prowadzące do zniszczenia zaczynają tworzyć się podobnie jak rysy przy „czystym” zginaniu i w pewnej odległości od dolnej krawędzi belki zaczynają odchylać się od kierunku prostopadłego do osi belki, zarówno w kierunku ku strefie ściskanej, jak i ku dołowi belki, tworząc odgałęzienia przybierające szybko kierunek poziomy (wzdłuż trasy uzbrojenia) (promocja 3 w 1).

Zniszczenie wywołane jest przez nagły wzrost rysy ukośnej ku strefie ściskanej, co powoduje zmniejszenie zasięgu tej strefy oraz wzrost koncentracji naprężeń ściskających aż do zmiażdżenia betonu.