Rzut boczny słupa

Z płaszczyzny AA opuszczono pion, który ma wyznaczyć pionowe położenie słupa (program uprawnienia budowlane na komputer). Odchyłki w lewo i w prawo spodu słupa spowodowane są odchyleniami pionu oraz błędami ustawienia słupa na płaszczyźnie BB. Symbole oznaczające położenie słupa. Wierzch słupa zaznaczony jest liczbą ± 0, co oznacza, że oś słupa w miejscu przebicia płaszczyzny AA znajduje się w położeniu zgodnym z osią pionową. W płaszczyźnie BB oznaczenia, w postaci dwóch strzałek i liczb —5 i +7 mm, wyrażają wielkości i kierunki odchyłek dopuszczalnych (ze znakiem minus w lewo, ze znakiem plus w prawo). Położenie słupa jest więc ściśle określone za pomocą przyjętych znaków i liczb, ale dotyczy to jedynie płaszczyzny przebiegającej przez osie główne z i x. Jeśliby zachodziła konieczność określenia położenia słupa w płaszczyźnie yz (prostopadłej do płaszczyzny rysunku) należałoby narysować rzut boczny słupa i podać oznaczenia odchyłek (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przykład obejmuje tylko odchylenia od pionu obserwowane wzdłuż ściany, gdyż one są istotne z punktu widzenia pasowania elementów konstrukcyjnych i wypełniających okiennych. Odchyleń od położenia pionowego w kierunku prostopadłym do poprzedniego nie podano, gdyż nie mają one większego wpływu na pasowanie elementów wzdłuż ściany. Zespół elementów, stopę fundamentową i dolną część słupa. Oznaczenie dolne na przekroju pionowym dotyczy położenia stopy fundamentowej. Oznaczenie górne położenia osi słupa w płaszczyźnie wierzchu stopy, a więc w płaszczyźnie dostępnej dla montażysty do obserwacji (uprawnienia budowlane).

Oprócz rysunków konstrukcyjnych, na których może być wprowadzona symbolika i wielkości potrzebne dla montażu, stosowane są również montażowe rysunki schematyczne. Ma to na celu ułatwienie orientacji co do kierunku i wielkości przyjętych odchyleń od właściwych położeń osi elementu. Zespół elementów sekcji hali przemysłowej (w kierunku poprzecznym), składający się z dwóch słupów i ramy (program egzamin ustny).

Odchyłki od wymiaru

Stosowanie różnorodnych prefabrykatów przygotowanych poza placem budowy i ścisłe oznaczenie miejsca ich wbudowania zmusza do dokładnego ustalenia wymiaru teoretycznego tych elementów. Wymiary teoretyczne elementów nie są jednak zachowane w produkcji. Odchyłki od wymiaru teoretycznego składają się na wielkość tolerancji prefabrykatów, która występuje zazwyczaj w montażu często jako skutek nieopanowania tego zagadnienia przy projektowaniu elementów i ich wykonaniu (opinie o programie).

Na tolerancje wymiarów prefabrykatów wpływa znaczna ilość czynników. Dążeniem architektów i konstruktorów jest utrzymanie najmniejszych tolerancji wymiarów w granicach umożliwiających prawidłowe dopasowanie oraz dogodny i łatwy montaż. To wymaganie nie jest zazwyczaj dotrzymywane, gdyż przy wykonaniu prefabrykatów otrzymuje się znaczny rozrzut wymiarów, różny dla różnych długości i sposobów wykonania. Ponadto trzeba zaznaczyć, że istnieje zależność między dokładnością i kosztami wykonania prefabrykatów (segregator aktów prawnych).

Dlatego wymaganie ścisłego zachowania małych tolerancji wymiarów powinno znajdować się w granicach technicznie możliwych i ekonomicznie uzasadnionych. Tolerancje wymiarów (T) obejmują odchyłki od wymiarów teoretycznych (C) podanych na ysunkach roboczych. Odchyłki mogą być dodatnie (odchyłki w górę - O_g) lub ujemne (odchyłki w dół - O_d). Należy zaznaczyć, że tolerancja jest zawsze wielkością dodatnią, gdyż stanowi różnicę wymiarów największego (B) i najmniejszego (A) elementów zmierzonych lub wymiarów podanych na rysunkach roboczych (promocja 3 w 1).

Przy masowej produkcji prefabrykatów analizę obserwacji zmienności wymiarów można przeprowadzić posługując się prawami statystyki matematycznej. W celu ustalenia zależności między odchyłkami wymiaru i liczbą prefabrykatów dokonano wielu pomiarów.