Sąsiedztwo zbiorników wodnych

Sąsiedztwo zbiorników wodnych może zmienić miejscowe warunki atmosferyczne. Tak samo klimat miasta znacznie różni się od klimatu danej okolicy. W mieście można zaobserwować duże różnice temperatur pomiędzy śródmieściem a przedmieściami (do 7°C). Wpływa to znacznie na warunki wilgotności, skraplania pary wodnej, tworzenie się mgieł przemysłowych i innych zjawisk miejscowego mikroklimatu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Cząsteczki wody bezpośrednio przylegające do ziarna są mocno z nim związane siłami cząsteczkowego przyciągania. Najbliższe warstwy cząsteczek wody mocno związane z powierzchnią ziarn stanowią wody związane.

Główne przyczyny zawilgocenia budynku są następujące:
- niewłaściwa izolacja przeciwwilgociowa, wskutek czego wilgoć z gruntu przenika w pory materiałów budowlanych i zawilgaca ściany na znaczną wysokość,
- przeciekanie uszkodzonych dachów, zacieki z rur i urządzeń instalacyjnych,
- zawilgocenie wskutek skraplania pary wodnej w ścianach i stropach,
- zastosowanie wilgociochłonnych materiałów budowlanych,
- niedbała eksploatacja,
- wykonanie robót budowlanych bez zabezpieczenia materiałów budowlanych od zawilgocenia na placu budowy,
- wilgoć budowlana,
- zła wentylacja (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Powiększona wilgotność ścian i stropów jest nie tylko ujemnym zjawiskiem ze względu na niszczenie budowli, lecz przede wszystkim objawem antysanitarnym; narusza ona równowagę cieplną i powoduje korozję. Na wilgotnych ścianach i stropach pojawia się pleśń, plamy od wilgoci i zlepionego kurzu. Na murach ceglanych i betonowych można zaobserwować naloty soli powstałych z korozji. Wilgotne ściany przewodzą łatwiej ciepło. W wilgotnych pomieszczeniach odczuwa się stęchły zapach pleśni oraz podwyższoną wilgotność powietrza.
W przegrodach budowlanych nie powinno się więc dopuszczać do zawilgocenia ponad pewną określoną normę ustaloną w zależności od rodzaju materiałów, przeznaczenia pomieszczenia i obowiązujących wymagań higieny.

Układ zawilgocenia

Budynek osadzony w strefie wód włoskowatych ulega zawilgoceniu. Jak jednak wytłumaczyć, że wilgoć umiejscawia się na całej wysokości budynku do ostatniego piętra, podczas gdy według teorii podciągania włoskowatego wilgoć powinna podnosić się tylko na określoną wysokość (uprawnienia budowlane). Otóż pory materiałów konstrukcyjnych: betonu, cegły i kamienia naturalnego są często mniejsze od porów niektórych gruntów i tworzą naczynia włoskowate o mniejszych przekrojach. W takim przypadku na poziomie zetknięcia budowli z wodami włoskowatymi w gruncie następuje przedłużenie systemu włoskowatego zawilgoconego gruntu na fundamenty i ściany wykopane z materiałów porowatych i nasiąkliwych (program egzamin ustny). Biorąc pod uwagę mechanizm działania sił włoskowa- tych podciąganie wilgoci w naczyniach włoskowatych przegród budowlanych możliwe jest tylko do pewnej wysokości.

Powyżej musiałoby ustać dalsze zawilgocenie. Lecz mury lub złożone przegrody nie są suche, zawierają one często wilgoć budowlaną. Wody włoskowate mogą również powstać wskutek zawilgocenia wodami użytkowymi, zaciekania dachu, skraplania pary wodnej z powietrza oraz z powodu szeregu innych przyczyn (opinie o programie). W takich przypadkach
układ zawilgocenia może składać się z kilku stref wód kapilarnych, z których jedne atakują od dolnej części muru, a drugie od górnej.
Dużą rolę w przemieszczaniu się wilgoci odgrywa wysokość temperatury. Wody zawilgacające przegrody budowlane odmiennie zachowują się w różnych temperaturach.

Punkt zamarzania wód błonkowatych utrzymuje się pomiędzy 0°C a -78°C, w zależności od grubości błonki wodnej (segregator aktów prawnych). Pogrubianie się błonki powoduje podnoszenie się temperatury zamarzania. Jednocześnie z zamarzaniem i tworzeniem się kryształków lodu błonka wodna staje się cienka i odciąga wodę z sąsiedniej błonki grubszej. W ten sposób powstaje przemieszczanie się wilgoci błonkowatej w kierunku strefy ulegającej zamarzaniu.

Woda włoskowata w miarę ochładzania ma większą zdolność podnoszenia się, co potwierdza następujące doświadczenie: w rurce szklanej o przekroju np. 1 mm czysta woda podnosi się w temperaturze 0°C do wysokości 30,90 mm, a w temperaturze +25°C podnosi się tylko na 29,4 mm. Wody włoskowate mają obniżony punkt zamarzania, w szczególności w przypadkach przechłodzenia wody (promocja 3 w 1).