Schemat technologiczny zajezdni

Decydujące znaczenie w układzie poszczególnych części ma schemat technologiczny i organizacja pracy zajezdni, od momentu wjazdu samochodu do momentu wyjazdu z zajezdni. Liczba i rozmieszczenie poszczególnych stanowisk wynika z dokładnych wyliczeń technologicznych i z przyjętego systemu pracy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Stanowiska robocze jako podstawowy element części obsługowej mogą być ze względu na technologię uniwersalne lub specjalizowane, ze względu na ruch pojazdu - przelotowe lub ślepe.
Decydujący wpływ na koncepcję przestrzenną ma sposób formowania stanowisk w zespoły (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W wypadku ustawienia ich szeregiem z indywidualnym wjazdem na każde stanowisko przez bramę mamy do czynienia z systemem tzw. bramowym, w wypadku szeregowania stanowisk wzdłuż pasa komunikacyjnego w jednoprzestrzennym wnętrzu ze wspólnym wjazdem i wyjazdem mamy do czynienia z systemem halowym. Decydującą wielkością określającą rozmiary konstrukcji jest, jak w budownictwie garażowym, wymiar samochodu i jego parametry ruchowe (uprawnienia budowlane).

Znormalizowane minimalne szerokości pasów obok samochodu wynoszą: dla obsługi między samochodem a ścianą lub między samochodami 1,2 m, na stanowisku mycia 2,0 m (wraz z podręcznym warsztatem), odległość między stropem garażu a dachem samochodu stojącego lub na podnośniku ok. 0,5 m, pas bezpieczeństwa - poziomo ok. 0,4 m. Stanowisko samochodu osobowego w szeregu ma przeciętnie w osi modułu 3,00 lub 3,60 m, stanowisko skrajne lub wydzielone - 3,60 lub 4,20 m, długość stanowiska - 6,00 do 7,50 m, wysokość - 3,20 m. Stanowisko samochodu ciężarowego w szeregu w osi modułu ma 4,20-^4,50 m, stanowisko skrajne lub wydzielone - 5,40 do 6,00 m, długość stanowiska - 12,0 m, wysokość - 4,50 m. Stanowisko autobusu w szeregu w osi modułu ma 4,20-7-4,50 m, stanowisko wydzielone - 6,00 m; długość 15,0 m, wysokość 4,50 m(program egzamin ustny).

Wewnętrzny obieg ruchowy

Wewnętrzny obieg ruchowy jest zwykle zamknięty, obsługa pojazdu odbywa się przeważnie na zewnątrz obiegu, parkowanie zaś wewnątrz. Największą powierzchnię zajmują miejsca postojowe, stąd w wielkich zajezdniach o dużych przebiegach dziennych jednostek stosuje się parkowanie odkryte. Garaże zamknięte w zajezdniach nie różnią się w zasadzie od garaży miejskich, ze względu jednak na specjalistyczny charakter mają one wymiary dostosowane do przechowywania np. autobusów, samochodów ciężarowych lub specjalnych czy specjalizowanych (opinie o programie).

Formą pośrednią między parkowaniem odkrytym a garażem zamkniętym jest wiata, która wystarczająco zabezpiecza przed deszczem, śniegiem i słońcem. Najkorzystniejszym i najpowszechniejszym typem wiaty jest wiata żelbetowa i prefabrykowana z lekkim pokryciem jednowarstwowym, zwykle azbestowo-cementowym (segregator aktów prawnych).

Drugim pod względem wielkości elementem zajezdni jest hala obsługowo-naprawcza, czyli stacja obsługi. Składa się ona z hali mieszczącej stanowiska oraz przyległych pomieszczeń pomocniczych, których układ ze względów technologicznych może być różny w stosunku do hali. Średnia wysokość pomieszczeń pomocniczych wynosi 3,20 m, hali najczęściej 4,50 m. Różnica ta ułatwia oświetlenie hali światłem dziennym; w tym celu stosuje się świetliki i szedy.

Podobnie jak przy planowaniu miejsc parkingowych szerokość pasm zmienia się od maksymalnej przy ustawieniu stanowisk pod kątem 90° i minimalnego wydłużenia hali stopniowo przy ustawieniu stanowisk kolejno pod kątem 50°, 45°, 30° do minimalnej szerokości przy maksymalnej długości. Najistotniejszy wpływ na ekonomię budowli ma dla hali sposób. Wpływ sposobu ustawienia stanowisk na proporcje i rozpiętość hali krycia (promocja 3 w 1).

Najpierw dobiera się zwykle dźwigar, a niewielkie różnice rozpiętości reguluje się kątem ustawienia stanowisk. Przykładowo rozpiętość trzydziestometrowa przy skośnym ustawieniu stanowisk pozwala na obsługę samochodów ciężarowych i autobusów.