Schemat ustroju pomostu

Schemat ustroju pomostu zbliżonego do dawnych projektów typowych, opracowanych przez Ministerstwo Robót Publicznych w latach 1930-1934. Liczba belek głównych wynosi cztery lub pięć (program uprawnienia budowlane na komputer). Rozstaw poprzecznie był około dwa razy większy od rozstawu belek głównych.

Uzbrojenie główne płyty pod jezdnią jest ułożone w poprzek mostu tak samo jak i uzbrojenie płyt pod chodnikami. Poprzecznice przenoszą tylko niewielkie obciążenia z płyt i mają przede wszystkim za zadanie zapewnienie dostatecznej sztywności poprzecznej przęsła dla wyrównania ugięć belek głównych przy dowolnym ustawieniu obciążeń w poprzek mostu.

Dwie z belek głównych są umieszczone pod krawężnikami, a dwie - pod płytą jezdni (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Układ taki ma następujące wady:
- w mostach z betonu uzbrojonego belki główne sprawdzamy w drugiej fazie zginania, nie biorąc pod uwagę współdziałania betonu poniżej osi obojętnej. Ponieważ oś ta jest położona zazwyczaj w niewielkiej odległości od dolnej krawędzi płyty pomostu, przeto przy czterech belkach głównych ilość betonu nie współpracującego przy zginaniu jest prawie dwukrotnie większa od ilości betonu w mostach o dwóch belkach głównych,
- belki główne mają niejednakową wysokość, stąd też siły przypadające na nie nie są równe, a beton w półkach nie może być jednakowo wykorzystany,
- zwiększenie liczby belek głównych zwiększa powierzchnię deskowania. Rola poprzecznie zmienia się w tym układzie pomostu (uprawnienia budowlane). Służą one nie tyle
do przenoszenia obciążeń z płyt pod jezdnią na belki główne, ile do wyrównania ugięcia tych belek. Poza tym poprzecznice zachowują swoją rolę przepon zabezpieczających belki główne od skoszenia w poprzek mostu.
Układy mostów drogowych o czterech lub pięciu belkach głównych należą do przeżytków. Są to układy początkowo stosowane w konstrukcjach mostów z betonu uzbrojonego. Naśladują one konstrukcję mostów drewnianych, w których ze względu na wymiary dyliny poprzecznej belki główne rozstawiono w odstępach od 1,0 do 1,5 m. Układ ten miał wielu zwolenników uzasadniających jego celowość większą odpornością na zniszczenia przęseł o czterech belkach głównych, od odporności przęseł o dwóch belkach głównych. Wyrażali oni pogląd, że przęsło takie może częściowo służyć do przejazdu w razie zniszczenia jednej lub nawet dwóch belek. W obecnych warunkach ten sposób tłumaczenia celowości tych przęseł nie wytrzymuje krytyki (program egzamin ustny).

Oprócz poprzecznie głównych

Oprócz poprzecznie głównych dano w nim dwie podłużnice dodatkowe dla zmniejszenia szerokości pól płyty pod jezdnią (opinie o programie). Przy dwóch pasach ruchu szerokości tych pól wynoszą około 2,4 m. Długość ich jest znacznie większa, dlatego uzbrojenie główne płyty pod jezdnią biegnie w poprzek przęsła tak samo jak i uzbrojenie płyt chodnikowych. Umożliwia to uzbrojenie prętami biegnącymi przez całą szerokość pomostu. Dlatego też zrównanie poziomów chodników jezdni daje lepsze rozwiązanie wytwarzając między belkami głównymi i pod- poręczowymi prostokątne wnęki na ułożenie przewodów. Wnęki te są zwykle przykrywane płytami prefabrykowanymi.
Ustrój pomostu o jezdni wielopasowej, w której, ze względu na dużą szerokość, poprzecznice mają większą wysokość od belek głównych.

Układ ten występuje też w mostach dwupasowych, wówczas, gdy elementami głównymi przęseł nie są belki wzdłużne, lecz łuki, do których pomost jest zawieszony lub na których jest oparty. Zwiększenie wysokości poprzecznie zwiększa wysokość ustrojową (segregator aktów prawnych). Stąd układ ten może być stosowany tylko w tych przypadkach, w których zwiększenie wysokości ustrojowej nie wymaga podniesienia poziomu jezdni lub też nie ma znaczenia z jakichkolwiek względów. Rozstaw poprzecznie zależy w tym przypadku nie tylko od ustroju
pomostu.

Powinien on być stosowany do konstrukcji łuków przenoszących siły z pomostu na podpory (promocja 3 w 1).
Na poprzeczniach oparta jest nie tylko płyta jezdni, lecz też i płyty chodników. Aby płyty te były oparte na czterech krawężnikach, belce podporęczowej dano większą sztywność dostosowując wysokość jej przekroju do rozpiętości.