Ściana zbiornika

Dogodną metodą wyznaczania momentów i sił normalnych w zbiornikach cylindrycznych o dużych pojemnościach i znacznej średnicy w stosunku do głębokości, a więc zbiornikach podziemnych, jest metoda Lewego i Carpentera. Ścianę zbiornika rozpatruje się jako układ krzyżujących się pasm: pierścieni poziomych i zamocowanych w dnie wsporników pionowych. Wychodząc z równości odkształceń obydwu układów pasm można przyporządkować każdemu z nich część obciążenia od hydrostatycznego parcia cieczy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pierścienie poziome obciążone są składowym parciem, wywołującym ich rozciąganie, a wsporniki - różnicą parcia hydrostatycznego i składowego parcia działającego na pierścienie. Aby równość odkształceń w górnej części zbiornika była zachowana, wsporniki muszą być obciążone siłami ujemnymi.
Zbrojenie liczone na tę samą jednostkę ulega zagęszczeniu w miarę zbliżania się do środka płyty.
W celu prawidłowego rozmieszczenia zbrojenia w płycie wymiarowanej wg stanu granicznego, należy wykonać wykres „krycia” momentów (obwiednię), a także zbadać, który przekrój będzie decydował o liczbie prętów. Ponieważ całkowity ich przekrój nie ulega zmianie w przedziale 0,2a ^ r ^ a, najprościej jest wyznaczyć sumaryczne momenty dla poszczególnych okręgów, a zbrojenie obliczyć dla największego z nich (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wykres „krycia” momentów sporządza się przy założeniu, że - niezależnie od ilości zbrojenia - ramię sił wewnętrznych z pozostanie takie jak w przekroju rz. W przekroju r = 0,2a zbrojenie ulega zagęszczeniu i dwukrotnie przekracza potrzebne. W tym przekroju można więc co drugi pręt odgiąć ku górze i zakończyć hakiem w strefie ściskanej.
Zbrojenie pierścieniowe dzieli się na strefy, wyznaczając jego przekrój dla największego momentu w danym przedziale (uprawnienia budowlane).

Podparcie płyty kołowej

Najkorzystniej jest układać zbrojenie pierścieniowe w postaci spirali o stałym skoku w danym przedziale, co jest możliwe przy dość cienkich prętach (do 12 mm). Jeśli zajdzie potrzeba łączenia prętów pierścieniowych, to należy pamiętać, że w jednym przekroju można łączyć najwyżej co trzeci pręt, a styki pozostałych powinny być przesunięte o długość zakładu lz = 30d, gdzie d - średnica łączonych prętów.
Zbrojenie płyty podpartej w środku projektuje się podobnie (program egzamin ustny).

Moment miarodajny do wyznaczenia przekroju prętów otrzyma się dla rz = 0,7a. W odległości 0,35a od środka można odgiąć połowę prętów dla przeniesienia momentów podporowych, a w odległości 0,25a połowę pozostałych. Do podpory na głowicy słupa doprowadza się dołem 1/4 prętów i kończy je hakami w odległości co najmniej 1 Od od krawędzi. Wszystkie pręty nad głowicą można dospawać do dość sztywnego pierścienia, wygiętego z płaskownika lub kątownika. Ponieważ zasięg ujemnych momentów pierścieniowych jest szerszy niż promienistych, należy w celu umieszczenia prętów kołowych przedłużyć u góry również pręty promieniste (opinie o programie).
Przekrycie zbiornika można rozwiązać także w postaci płyty kołowej; zasady projektowania są jednak inne niż przy użyciu jej jako dna zbiornika, od którego wymagano szczelności. Strop nad zbiornikiem musi być zabezpieczony przed przeciekaniem wody opadowej za pomocą izolacji przeciwwodnej. Nie zachodzi więc potrzeba wymiarowania płyty z uwagi na możliwość zarysowania, lecz wystarczy ją obliczyć w stanie granicznym zniszczenia (segregator aktów prawnych).

Podparcie płyty kołowej na pierścieniu współśrodkowym może być dwojakie: jako ściana oddzielająca komorę wewnętrzną od zewnętrznej lub belka kołowa wsparta na kilku słupach. Ze względu na zakrzywienie osi belki występują w niej obok momentów zginających również skręcające. Ponieważ przęsła mają jednakową rozpiętość, a obciążenie jest zwykle równomiernie rozłożone na całym obwodzie pierścienia, belka pracuje tak jak utwierdzona na podporach.
Wymiarowanie momentów zginających belki kołowej jest identyczne jak zwykłej belki ciągłej (promocja 3 w 1).