Ścianka szczelna

W każdym razie zastrzeżenia nasuwające się przeciw stosowaniu muru maskującego przy zwykłych studniach tu tracą na ostrości, ponieważ rozluźnienie gruntu przy stosunkowo rzadko rozstawionych wąskich studniach ma znacznie mniejszy zasięg niż przy studniach normalnych, zapuszczanych w niedużych odstępach od siebie. Ale i tu należy się liczyć z osiadaniem muru maskującego i po ustawieniu jego należy jakiś czas odczekać aż osiądzie, zanim przystąpi się do wykonania nadbudowy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ścianka szczelna może przebiegać z tyłu za rzędem kolumn i niezależnie od nich tworząc ciąg nieprzerwany, odgraniczający teren od wody. Może też ona przebiegać między kolumnami tylnego szeregu, przy czym wskazane jest wyrobienie w zewnętrznej powierzchni płaszczów kolumn odpowiednich zamków umożliwiających szczelne połączenie ścianki szczelnej z kolumnami. Rozwiązanie to jakkolwiek tańsze, technicznie jest trudniejsze do przeprowadzenia i mniej doskonałe.
Możliwe są też rozwiązania mieszane, np. nabrzeża płytowe na rzędzie kolumn (najczęściej typu słupowego drugiego rodzaju) od strony basenu i na kozłach od strony lądu, przy czym ograniczenie gruntu stanowi ścianka szczelna od tyłu jak przy normalnych nabrzeżach płytowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Rozwiązanie takie jest w porównaniu ze zwykłymi nabrzeżami płytowymi o tyle dogodniejsze, że przedni rząd pali, narażonych zwykle łatwiej na uszkodzenie przez jednostki przybijające do nabrzeża, przez lód i inne tp. czynniki, zastąpiony tu jest masywnymi kolumnami, mniej czułymi na tego rodzaju wpływy. W stosunku zaś do nabrzeży tylko na kolumnach - rozwiązanie takie jest nieco tańsze i bardziej stateczne w kierunku poprzecznym.
Na kolumnach układa się konstrukcję nadwodną, którą może stanowić bądź płyta żelbetowa, bądź też konstrukcja belkowa czy korytowa (uprawnienia budowlane). W konstrukcji belkowej kładzie się zwykle, bezpośrednio na górnych końcach kolumn, przede wszystkim belki poprzeczne jako elementy główne pomostu, na nich lub między nimi zaś - podłużnice jako elementy drugorzędne. W celu lepszego połączenia nadbudowy z kolumnami daje się kolumnom w górnym końcu nieznaczne poszerzenia stanowiące kapitele.

Długość wkładki

Istotną sprawą jest połączenie kolumn z nadbudową, tu bowiem zwykle samo tarcie pomiędzy kapitelami kolumn a dolną powierzchnią płyty czy belkowań nie wystarczy. Normalnie powinno się z górnej krawędzi płaszcza kolumny wypuścić na odpowiednią długość wkładki w celu związania nimi obu części konstrukcji. Można również wypuścić odpowiednie kotwie z zabetonowanego wnętrza kolumny (program egzamin ustny).

Zgodnie z schematem statycznym belek wolno podpartych czy ciągłych, tylko jedna ich podpora powinna być stała, a zatem na jednej tylko podporze wystarczyłoby wykonać opisane zakotwienie, podpory pozostałe mogą być ruchome (łożyska płaskie lub toczne jak w mostach). Przeciw takiemu, statycznie poprawnemu, rozwiązaniu przemawia jednak okoliczność, że wtedy siły poziome przenoszą się tylko na jeden rząd kolumn, co wobec stosunkowo niewielkiej stateczności kolumn nie jest zbyt pożądane. Z tych względów wskazane jest raczej wykonywanie wszystkich podpór jako stałe i wypuszczanie ze wszystkich kolumn odpowiednich zakotwień zapewniających sztywne połączenie kolumn z poprzecznicami (opinie o programie).

W dalszym ciągu omówimy bardziej szczegółowo kilka rozwiązań nabrzeży pomostowych na filarach wykonanych w różnych portach na święcie (segregator aktów prawnych).
Podobnie wykonano mur nadwodny i część płyty zawierającej podstawę pod szynę poddźwignicową. Uzyskano w ten sposób rodzaj płyty pustakowej. Jeden z kanałów tej płyty wyzyskano dla pomieszczenia przewodów wyposażeniowych nabrzeża. Na odcinkach pomiędzy filarami zaprojektowano pod płytą nabrzeża wał kamienny z kamienia przesortowanego o różnych średnicach i ciężarze pojedynczych sztuk podanym na rysunku. Pochylenie skarpy wału kamiennego zastosowano 1:1 w części dolnej oraz 1 : 1,25 w górnej. Od góry wał przykryto filtrem odwrotnym (promocja 3 w 1).