Ścianki szczelne

Wyróżnia się ścianki szczelne:

1) wolno stojące, dołem utwierdzone;

2) górą zakotwione lub rozparte (dołem nie utwierdzone),

3) górą zakotwione lub rozparte, dołem utwierdzone (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ze względu na materiał ścianki szczelne mogą być: drewniane, stalowe i żelbetowe. Ścianki szczelne drewniane. Można je podzielić na płytkie i głębokie. Płytkie stosuje się w gruntach sypkich przy wykonywaniu wykopów do głębokości 1 m poniżej zwierciadła wody gruntowej. Wykonuje się je z desek grubości 1,5-2,0″, długości 2,0-2,5 m. Głębokie stosuje się w wykopach głębszych niż 1 m poniżej zwierciadła wody gruntowej. Grubość brusów przyjmuje się w zależności od głębokości ich wbicia. Stosowane są brusy o grubości 5-30 cm, szerokości 25-30 cm i długości 3,0-10,0 m (max. 15,0 m) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Głowice brusów zabezpiecza się przed rozbiciem przez nałożenie stalowej obręczy na stożkowo obciosaną głowicę pakietu. Przy kamienistym podłożu daje się na końcu tzw. but stalowy. Zaletą ścianek szczelnych drewnianych jest: łatwa obróbka materiału oraz duża szczelność zwiększająca się w miarę pęcznienia drewna przy wzroście zawilgocenia. Wadą natomiast jest znaczne zużycie deficytowego materiału, trudności przy wbijaniu i łatwość zniszczenia oraz możliwość tylko jednokrotnego użycia (uprawnienia budowlane).

Ścianki szczelne stalowe. Stosuje się w je gruntach żwirowych i kamienistych przy dużych głębokościach. Produkowane typy profilów ścianek w postaci specjalnych walcowanych cienkich kształtowników można podzielić na: płaskie, korytkowe, zetowe i dwuteowe. Grubość elementów 6,5-22,0 mm, szerokość 30-40 cm, długość 8-12 m (można ją zwiększyć przez spawanie poszczególnych elementów) (program egzamin ustny).

Zalety ścianek szczelnych stalowych:

1) mała grubość elementu umożliwiająca wbijanie ścianki nawet przy przeszkodach w gruncie,

2} możność wyjęcia po wykonaniu robót i kilkakrotnego użycia (niekiedy do 6 razy), 3) zastosowanie do dużych głębokości (możliwość przedłużenia elementu),

4) możliwość wykonania łuków,

gdyż skręt dwu elementów wynosi do 23°,

5) dobra praca na rozciąganie (profile płaskie); dość duża szczelność zależna od „luzu” w zamkach.

Wady: zużycie kosztownego materiału (stali); trudności przy wyciąganiu w razie skrzywienia elementu (opinie o programie).

Ścianki szczelne żelbetowe

Stosuje się je jako stałe elementy konstrukcyjne przede wszystkim w budownictwie wodnym. Stosować je można w gruntach, w których nie ma przeszkód w postaci kamieni, pni drzewnych itp. Brusy żelbetowe prefabrykowane mają grubość 10-50 cm, szerokość 50-60 cm, długość nie przekraczającą 20 m. Masa pojedynczego brusa nie powinna przekraczać 6 t. Stosuje się elementy z wpustem i żeberkiem lub z obustronnym wpustem na całej długości elementu. Obustronny wpust po uprzednim wypłukaniu z niego gruntu wypełnia się betonem pod ciśnieniem.

Przy wprowadzeniu ścianek w piaski i żwiry stosuje się podpłukiwanie wodą za pomocą rurek 0 25 mm opuszczanych po obu stronach brusa. Podpłukiwanie przerywa się na głębokości mniejszej o ok. 1,5-2,0 m od projektowanego poziomu wbicia ścianki, aby nie rozluźniać gruntu na całej jej długości (segregator aktów prawnych).

Zalety ścianek szczelnych żelbetowych:

1) można je stosować jako element konstrukcyjny,

2) są odporne na działanie czynników atmosferycznych,

3) można je stosować w wodzie morskiej.

Wady:

1) duża masa (trudności przy transporcie),

2) łatwość uszkodzenia,

3) trudność przy wbijaniu elementu (ciężki sprzęt),

4) konieczność stosowania betonu wysokiej klasy,

5) mała trwałość przy wodach agresywnych.

Przy dużej wolnej wysokości ścianki szczelnej należy ją wzmocnić przez rozparcie lub zakotwienie (promocja 3 w 1).

Projektowanie ścianek szczelnych obejmuje ustalenie głębokości wbicia ścianki w grunt w zależności od ciśnienia spływowego, parcia czynnego gruntu, maksymalnego momentu zginającego oraz siły w kotwi.