Ściany monolityczne

Dla przyśpieszenia oczyszczenia żużla można dodać wodę wapienną, która gasi wapno i wyługowuje siarkę, oczyszczając z gliny powierzchnię grudek (program uprawnienia budowlane na komputer). Tak przemyty i odleżały żużel nadaje się do celów budowlanych. Przy produkcji elementów cementowo-glinianych można używać żużla jako kruszywa surowego nieoczyszczanego (ale odsianego), lecz z odleżałych zwałów poddanych samooczyszczeniu przez odsiarczenie i dogaszenie wapna palonego dzięki działaniu wpływów atmosferycznych.

Z miejsca eksploatacji żużel powinien być zwieziony na budowę jesienią dla użycia go wiosną następnego roku. Żużel należy magazynować na otwartym powietrzu w niezbyt grubych warstwach na terenie suchym i należycie odwodnionym. Do wykonania ściennych elementów (cegieł i pustaków) o własnościach termicznych można używać wypełniaczy pochodzenia roślinnego w postaci sieczki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dodatek sieczki powoduje zmniejszenie przewodzenia ciepła i dźwięku, lecz wpływa na obniżenie wytrzymałości na ściskanie. Sieczkę można użyć nie tylko przy produkcji elementów ściennych z tworzyw cementowo-glinianych, ale również do budowy ścian monolitycznych i podłoży pod parkiet zamiast ślepych podłóg.
Najlepszą sieczkę otrzymuje się ze słomy żytniej, pszenicznej oraz z drobnej trzciny.

Słoma musi być prosta, wymłócona maszyną szerokomłotną. Słoma spod cepów powinna być czysta, bez kłosów i luźnych włókien. Trzema, z której robi się sieczkę, powinna być cięta późną jesienią lub na początku zimy. Najlepszą jako wypełniacz jest trzcina cienka o grubości około 6 do 8 mm. Trzcina grubsza przy ubijaniu miażdży się łub wypełnia się wewnątrz zaprawą, tracąc na wartości cieplnej. Trzcina powinna być czysta, bez łusek (uprawnienia budowlane).
Do wyrobu cienkościennych płyt, pustaków itd. oraz przy układaniu podłoża należy używać sieczki o długości źdźbeł od 0,5 do 2 cm; do wyrobu zaś cegieł pełnych i bloków — sieczki o długości od 2 do 5 cm. Do budowy ścian monolitycznych najodpowiedniejsza jest sieczka długości 5-l0 cm.

Trociny

Oprócz sieczki ze słomy żytniej, pszenicznej i trzciny można używać sieczki z łodyg rzepakowych lub paździerzy konopnych (program egzamin ustny). Paździerze przed użyciem należy roztrząsnąć grabkami na luźne części. Paździerze i słomę rzepakową należy stosować tylko do tych elementów, w których przewodzenie ciepła nie odgrywa decydującej roli, jak np. do podłoży pod podłogi drewniane, pod klepki itp.

Do wykonywania z tworzyw cementowo-glinianych lekkich betonów o własnościach termicznych nadają się oprócz sieczki również materiały odpadowe pochodzenia roślinnego, które pod względem gospodarczym są mało wartościowe, a więc tanie i łatwo dostępne (opinie o programie). Do takich materiałów należy zaliczyć przede wszystkim
trociny. Należy podkreślić, że w przeciwieństwie do piasku, grysu granulowanego i żwiru odpady roślinne nie zachowują się pod względem chemicznym obojętnie w stosunku do cementu. Działanie ich jest ujemne, gdyż zawarte w nich kwasy organiczne i olejki żywiczne oraz smołowe (zwłaszcza w trocinach) obniżają wytrzymałość zaczynu i opóźniają jego wiązanie i twardnienie (segregator aktów prawnych).

Tę ujemną aktywność chemiczną staramy się usunąć częściowo przez zmineralizowanie, które ma na celu neutralizowanie kwasów organicznych oraz zabezpieczenie substancji przed gniciem. Trociny otrzymuje się w postaci odpadów podczas przecierania drewna z drzew iglastych i liściastych. U nas największy odsetek stanowią drzewa iglaste. Przed wojną ogólne przetarcie drewna wynosiło ok. 4 milionów m3, a powstająca ilość trocin wynosiła 650 000 m3 (promocja 3 w 1). Obecnie ilość przecieranego drewna i ilość powstających trocin jest jeszcze większa. W budownictwie używa się jednak małą ilość trocin, znaczna zaś ilość idzie na opał i inne cele.