Ściany nietynkowane

Podobne zjawisko występuje w stropodachach niewentylowanych z izolacją z gazobetonu na płytach żelbetowych. Gazobeton jest zamknięty między szczelnym pokryciem z papy a konstrukcją żelbetową i narażony dlatego na kondensację pary wodnej wewnątrz stropodachu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przegrody z betonu komórkowego mają wilgotność początkową przeważnie powyżej 20%. Stabilizację wilgotności w normalnych warunkach użytkowania osiąga się po 2-3 latach.
Ściany nietynkowane w budynkach mieszkalnych - wg badań Instytutu Techniki Budowlanej - po dwóch latach miały wilgotność 10%, ścianki zaś obustronnie tynkowane przechowywane pod zadaszeniem wykazały wilgotność po 6 miesiącach 16,8% masy, po 30 miesiącach 9,4%, a po 38 miesiącach 7,2% (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Piano- i gazobetony nieautoklawizowane wykazują przewodność w stanie suchym taką jak autoklawizowane. Podciąganie kapilarne jest małe, natomiast, zawilgocenie - duże.
Ściany z pianobetonu na popiołach lotnych cechuje: duże zawilgocenie (do 30%), powolne wysychanie, duża sorpcyjność (do ok. 26%).

W budownictwie wiejskim korozja występuje bardzo często w budynkach gospodarczych, w silosach na zieloną paszę i na kiszonki, w gnojowniach itp. Powoduje ona przedwczesne zniszczenie obiektów. W procesach korozji odgrywają rolę sole amonowe i kwasy organiczne tworzące się w wyniku fermentacji (uprawnienia budowlane). Środki chroniące beton przed korozją powinny być przewidywane już przy projektowaniu obiektów, gdyż późniejsze zabezpieczenie bardzo często jest trudno wykonalne i kosztowne.
Niszczenie materiałów budowlanych, m. in. betonowych i żelbetowych, wywołane jest zasadniczo korozją chemiczną, elektrochemiczną i biologiczną.
Korozja chemiczna polega na agresywnym działaniu czynników chemicznych w postaci cieczy, pyłów, par lub gazów (program egzamin ustny).

Korozja elektrochemiczna

Korozja elektrochemiczna może występować w stali zbrojeniowej konstrukcji żelbetowych.
Korozja biologiczna jest spowodowana przez żywe organizmy atakujące beton.
W betonie korozji może podlegać spoiwo cementowe i kruszywo. To ostatnie zjawisko następuje w przypadku mało odpornego kruszywa. Korozję betonu mogą wywoływać następujące procesy:
a) wyługowanie lub rozpuszczenie składników stwardniałego spoiwa cementowego,
b) wymiana kationów (zasad) zawartych w spoiwie, głównie Ca, na inne znajdujące się w środowisku agresywnym,
c) powstawanie trudno rozpuszczalnych soli działających rozsadzająco na beton.
Woda w zależności od składu może korodować beton w mniejszym lub większym stopniu (opinie o programie).

Chemicznie czysta woda rozpuszcza się i wypłukuje z betonu „wolne wapno” Ca(OH)., i w znacznie mniejszym stopniu krzemiany i gliniany wapnia.
Wody miękkie naturalne, jak wody opadowe, wody z topniejących śniegów i lodów itp. wywołują agresję ługującą. Wody te zawierać mogą stosunkowo duże ilości kwasu krzemowego, fosforowego, kwasy humusowe itd., które nie zmieniając twardości wody zwiększają jej własności korozyjne. Ługowaniu ulega przede wszystkim wolne wapno betonu; w miarę wzrostu temperatury agresywność wód słabnie.
Agresywność miękkich wód zależy również od twardości przemijającej i w miarę jej obniżenia wody stają się bardziej korodujące (segregator aktów prawnych).

Agresywność wód kwaśnych ocenia się na podstawie stężenia jonów wodorowych pH oraz ogólnej kwasowości, przy czym przy pH < 7 środowisko ma odczyn kwaśny. Niski wskaźnik stężenia jonów wodorowych świadczy o obecności mocnych kwasów i dużej agresywności takiej wody.
Przy działaniu kwasu siarkowego H.,S04 na wodorotlenek wapnia tworzy się gips CaS04, który później z innymi składnikami cementu powoduje powstawanie soli krystalicznych, między innymi tzw. soli Candlota w postaci drobnych bryłek i igieł działających rozsadzająco na beton.

Siarkowodór H2S występuje w pokładach torfowych, jak również w ściekach sanitarnych; staje się on szkodliwy dla betonu, gdyż w wyniku utlenienia tworzy kwas siarkowy.
Kwas węglowy H2C03 reagując z wodorotlenkiem wapniowym powoduje wydzielenie się wodnego dwutlenku węgla, który nawet w niewielkich ilościach działa korodująco na beton (promocja 3 w 1).
Kwasy humusowe są mało szkodliwe dla stwardniałego betonu i bardzo szkodliwie dla betonu świeżego.