Siatka metalowa

Ponieważ bezpośrednie oblicowanie drewnianych powierzchni jest niemożliwe (zaprawa nie trzyma się na nich), przeto licowanie wykonuje się na siatce metalowej. Między drewnianą powierzchnią a warstwą okładziny należy pozostawić warstwę powietrza, która chroni okładziny przed skutkami objętościowych- zmian drewna (program uprawnienia budowlane na komputer). Osiąga się to różnymi sposobami. Najprostszy z nich polega na umocowaniu na ścianach listew drewnianych poziomych i pionowych o grubości 2 -H- 2,5 cm i szerokości 3 3,5 cm; listwy przybija się w odległości 40 cm od osi do osi.

Na powstałej w ten sposób kracie naciąga się siatkę metalową. Spośród rozmaitych typów siatek najbardziej rozpowszechniona jest siatka Rabitza spleciona z miękkiego drutu o grubości 0,7-1 mm, o oczkach 10 - 15 mm. Możliwe jest również naciąganie zwykłej siatki na wbite gwoździe. Gwoździe powinny być przy tym wbite z pewnym odchyleniem ku górze w celu uniknięcia ściekania na okładzinę kropli kondensującej się pary (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Rzeczą najważniejszą przy mocowaniu metalowej siatki jest dokładne sprawdzenie jej płaszczyzny w pionie i w poziomie. Nierówności drewnianej konstrukcji wyrównuje się przy układaniu listew drewnianej kraty za pomocą podkładania cienkich listewek, natomiast przy szkielecie metalowym za pomocą wbijania gwoździ do listew na różną głębokość. Aby uzyskać pełną izolację drewna od zaprawy, na kracie drewnianej pod siatką metalową układa się papę. Zaprawa cementowa, którą nanosi się na siatkę, zarabiana jest z dodatkiem ciał włóknistych (azbestu, krowiej sierści itp.); nadaje to zaprawie większą spoistość i zapobiega przeciekaniu jej przez siatkę (uprawnienia budowlane). Nanoszenie zaprawy na siatkę metalową należy wykonywać nie przez obrzucanie siatki zaprawą, lecz przez rozprowadzenie jej na siatce ruchem z dołu do góry za pomocą czworokątnej metalowej kiel.ni.
Płytki dostarczane są na budowę luzem lub w paczkach. Przede wszystkiem sprawdza się wymiary płytek według wzorników, następnie określa się ich jakość według rozmaitych oznak i układa się w stosy odpowiednio do gatunku.

Sortowanie płytek

Sortowanie płytek dokonuje się według następujących cech:
- stosownie do przydatności płytek, zależnie od ich rozmiarów, istnienia uszkodzeń i barwy;
- stosownie do przeznaczenia płytek - do tych lub innych pomieszczeń i również do rozmaitych części tego samego pomieszczenia - zależnie od jakości płytek.
Sortowanie według wymiarów wykonuje się za pomocą wzorników drewnianych lub metalowych. Płytki tego samego typu powinny mieć jednakowe wymiary. Odchylenia w wymiarach boków nie powinny przekraczać 1 mm (program egzamin ustny).
Do sortowania płytek według wymiarów zaleca się stosować przyrząd Gołowina i Krawcowa.

Przyrząd wykonuje się z kawałka deski o wymiarach 16 x 140 x 345 mm (opinie o programie).
Płytkę kładzie się na przyrząd powierzchnią licową w dół między suwakiem a sprężynującą taśmą. Im większa jest płytka położona na przyrządzie, tym dalej odsuwa ona koniec sprężynującej taśmy i tym dalej odchyla koniec strzałki. Po stwierdzeniu, do jakiej cyfry na skali odchyliła się strzałka, płytkę zdejmuje się z przyrządu i kładzie się do paczki płytek odpowiednich rozmiarów (segregator aktów prawnych).
Następnie sortuje się płytki według odcieni i odkłada się płytki mające rozmaite wady, jak rysy wloskowate (harys), pęcherzyki, piankę, wypukłości i miejsca nie pokryte glazurą, odpryski i nierówności na brzegach. Odkłada się również płytki stłuczone, które mogą być wykorzystane w rzędach dodatko krawędzi innej płytki wykonuje się na glazurze rysę. Nacisk diamentu powinien być równomierny i niezbyt mocny (promocja 3 w 1).

Przy użyciu, zamiast diamentu, stalowego rylca, naciska się ruch rylca wzdłuż linii podziału powtarza się kilkakrotnie. Po nadtłuczeniu młoteczkiem krawędzi z tylnej strony płytki bierze się ją oburącz i uderza się linią nacięcia po krawędzi stołu wskutek czego płytka łamie się. Jeżeli trzeba od łamać niewielką część płytki robi się to po nacięciu obcążkami.