Silniki elektryczne

Dla maszyn pracujących w warunkach znamionujących się dużą zmiennością obciążeń w jednym cyklu roboczym oraz przeciążeniami najlepsze są silniki o właściwościach samoregulacyjnych. Samoregulacja silnika polega na tym, że przy zmniejszaniu oporów’ zwiększa się prędkość, a przy ich podwyższaniu — zmniejsza, ponadto w przypadku osiągnięcia maksymalnego momentu obrotowego silnik zatrzymuje się i tym samym uniemożliwia zniszczenie części roboczych maszyn (program uprawnienia budowlane na komputer).

Silniki elektryczne, w zależności od rodzaju zasilającego je prądu, mogą być budowane na prąd stały lub zmienny. Ze względu na istotne zalety prądu zmiennego stosuje się go powszechnie do zasilania silników’ elektrycznych maszyn budowlanych i to głównie pod postacią prądu trójfazowego. Do napędu maszyn budowlanych najczęściej stosowane są silniki asynchroniczne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Działanie silników asynchronicznych polega na wykorzystaniu wirującego pola magnetycznego otrzymanego przez odpowiednie rozmieszczenie trzech cewek fazowych, po których przebiega prąd zmienny.

Energia elektryczna dostarczana jest do silników za pomocą: kabli z elektrowni polowych (gdy elektrownia stała jest położona z dala od placu budowy), linii przesyłowych wysokiego napięcia lub też za pomocą prądnic zainstalowanych bezpośrednio na maszynach roboczych (uprawnienia budowlane).

Silniki elektryczne na prąd zmienny trójfazowy mogą być budowane jako tzw. zwarte lub pierścieniowe. Dla maszyn budowlanych wymagających mocy małych i średnich stosuje się najczęściej silniki zwarte, które są silnikami tanimi, niezawodnymi w działaniu i nie wymagającymi stałego nadzoru (program egzamin ustny).

Natomiast dla maszyn budowlanych o średnim lub znacznym zapotrzebowaniu mocy stosuje się silniki o budowie pierścieniowej, które są bardziej złożone od zwartych i od nich kosztowniejsze, lecz odznaczają się dużą łatwością regulacji obrotów. Silniki elektryczne są szeroko stosowane do napędu maszyn budowlanych, szczególnie tych, dla których nie jest wymagana szybka zmiana miejsca lub stanowiska pracy. Zastosowanie oddzielnych silników elektrycznych do napędu poszczególnych zespołów roboczych i pomocniczych przy bardziej skomplikowanych maszynach znacznie upraszcza konstrukcję maszyn, ponieważ odpada w tym przypadku potrzeba stosowania skomplikowanych i ciężkich przekładni oraz sprzęgieł (opinie o programie).

Przekaźniki

Silniki elektryczne odznaczają się szczególną łatwością sterowania oddzielnymi mechanizmami (styczniki, przekaźniki), przy czym najwygodniejsze okazuje się sterowanie z jednego punktu (pulpitu) maszyny za pomocą odpowiednich przycisków (segregator aktów prawnych).

Silniki elektryczne zajmują bardzo mało miejsca i są lekkie, odznaczają się wysokim współczynnikiem sprawności, stałą gotowością do pracy, możliwością szybkiego uruchomienia i zahamowania oraz nie są uzależnione od temperatury i warunków atmosferycznych. Korzystną cechą silników elektrycznych pracujących w ciężkich warunkach jest możliwość krótkotrwałego przeciążania.

W związku z tym silnik można instalować na zapotrzebowanie nominalne, natomiast moment konieczny przy rozruchu rozwijany jest w wyniku przeciążenia silnika. Wadę napędu elektrycznego stanowi jego zależność od źródła energii. Silniki spalinowe. Rozróżnia się silniki spalinowe niskoprężne i wysokoprężne. Silniki niskoprężne pracują zasysając do cylindrów mieszankę składającą się z paliwa i powietrza. Zapłon mieszanki odbywa się za pomocą iskry przebiegającej między końcówkami świecy (promocja 3 w 1).

Dlatego do silników dobiera się takie paliwo, które paruje już przy niskich temperaturach (np. benzyna, benzol itp.). Silniki wysokoprężne (Diesla) różnią się od niskoprężnych tym, iż do cylindrów wprowadza się początkowo tylko powietrze (a nie mieszankę, jak to miało miejsce w silnikach niskoprężnych), które spręża się do wysokiego ciśnienia, na skutek czego temperatura powietrza wzrasta do temperatury zapłonu (samozapłonu).