Skały wylewne

Zasadniczymi czynnikami wywołującymi metamorfozę skał jest temperatura i ciśnienie. Temperatura wpływa zasadniczo na procesy przekrystalizowania i przeistaczania form mineralnych (program uprawnienia budowlane na komputer). Odróżniamy kilka sposobów krystalizacji magmy:
1. Magma nie dociera do powierzchni ziemi, zastyga w jej wnętrzu, mnig lub więcej głęboko tworząc tzw. skały głębinowe.
2. Magma wskutek działania sił wulkanicznych zostaje wypchnięta pod lub na powierzchnię ziemi i tam zastyga, tworząc tzw. skały wylewne. Każdy rodzaj magmy może wytworzyć zależnie od okoliczności skały głębinowe lub wylewne. Różnią się one strukturą, teksturą i występowaniem geologicznym (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Skały głębinowe posiadają strukturę krystaliczną, ziarnistą i tworzą większe pnie.

Skały wylewne mają strukturę porfirową półkrystaliczną lub szklistą, są zbite lub żużlowo-porowate, występują w postaci pokryw, strumieni, żył itp. Z pni skał głębinowych przedostają się części magmy do sąsiednich szczelin w skorupie ziemskiej gdzie zastygają jako skały żyłowe. Na podstawie składu i struktury dzielimy je na trzy grupy:
1. skały żyłowe normalne o składzie mineralogicznym odpowiadającym skałom głębinowym, którym towarzyszą, lecz o strukturze porfirowej całkowicie krystalicznej;
2. apality i pegmatyty, bogatsze w krzemionkę od skał głębinowych, od których pochodzą, o jaśniejszym zabarwieniu;
3. lamprofiry, bardziej zasadowe niż odpowiednie skały głębinowe, bogatsze w żelazo, wapń i magnez i o ciemniejszym zabarwieniu.
Skały żyłowe występują w mniejszych jednostkach geologicznych, posiadają jednak duże znaczenie techniczne.
1) Skład chemiczny i mineralogiczny

Podstawą systematyki (racjonalnego podziału) skał wybuchowych jest ich skład chemiczny i skład mineralogiczny będący
wynikiem składu chemicznego.
Ńa podstawie wyników analizy skał można zorientować się w przybliżeniu z jakich minerałów składa się badana skała (uprawnienia budowlane).
Nie dotyczy to oczywiście szkliw, które będą tylko chemicznym odpowiednikiem danej grupy skał.

Największą procentową zawartość SiO- znajdujemy w grupie granitu i diorytu kwarcowego, w związku z czym w skałach tych występuje kwarc.
Tlenek glinu (ALO ) utrzymuje się w pierwszych pięciu grupach na wysokości kilkunastu procent, a zatem grupy te mogą zawierać skalenie (program egzamin ustny).

Spadek pierwiastków alkalicznych

Rozróżniamy w skałach: minerały femiczne, które zawierają w swym składzie żelazo i magnez (Fe, Mg), oraz minerały saliczne (od symbolu Si i Al), zawierające krzemionkę, glin i alkalia (sód i potas) i nie zawierające żelaza i magnezu. Różnią się one wyglądem, gdyż minerały saliczne są na ogół dużo jaśniejsze od minerałów femicznych.
W grupie perydotytu skalenie nie występują.
W grupie granitu i sjenitu jest dużo K.O, więc skaleń musi być ortoklazem. Dużo natomiast jest w grupach diorytu kwarcowego i diorytu, co powoduje występowanie plagioklazu kwaśnego (opinie o programie).
W grupie gabra sodu jest niewiele, CaO natomiast osiąga najwyższą z podanych w tablicy zawartość, wynoszącą 10,33’o, co wpływa na tworzenie się plagioklazu zasadowego.

Duża zawartość Fe.O, FeO i MgO w grupach diorytu, gabra, a w szczególności oerydotytu pozwala wnioskować, że są to grupy bogate w składniki femiczne, a duża zawartość (43,59%) w grupie perodytu przy niewielkiej stosunkowo zawartości krzemionki przemawia za tym, że głównym minerałem femicznym będzie w tej grupie oliwin. Znając skład chemiczny poszczególnych minerałów, można przez odpowiednie przeliczenie procentów wagowych analizy skały otrzymać procentową zawartość minerałów w skale.
Pomiędzy zawartością krzemionki a ilością innych tlenków występują następujące zależności (segregator aktów prawnych).

W tzw. szeregu wapienno-alkalicznym skał wybuchowych spadkowi krzemionki odpowiada spadek pierwiastków alkalicznych sodu i potasu. Oznacza to, że jeżeli uporządkujemy analizy skał tego szeregu wg malejącej ilości krzemionki, to będzie malała również ilość Na, O i K_.0, natomiast będzie odpowiednio wzrastała ilość CaO, FeÓ, MgO. Wynika z tego, że w kwaśnych ogniwach tego szeregu będzie występował ortoklaz i plagioklaz kwaśny, a w ogniwach bardziej zasadowych wystąpi plagioklaz zasadowy i jednocześnie zwiększy się ilość minerałów femicznych. Wszystkie grupy podane powyższej tabeli analiz, z wyjątkiem grupy sjenitu, należą do szeregu wapienno-alkalicznego (promocja 3 w 1).