Składanie błędów

Weryfikacja mająca na celu ustalenie klas dokładności montażu jest raczej czynnością badawczą, umożliwia ona jednak wprowadzenie koniecznych lub pożądanych poprawek położenia elementów w obserwowanym obiekcie i dlatego ma również znaczenie praktyczna Przyjęliśmy, że błędy popełniane przy montażu mogą być z wyjątkiem błędów instrumentów uważane za zmienne losowe niezależne. Każdy z błędów charakterystycznych jest wypadkową błędów składowych, których wartość i kierunek można zwykle określić. Analiza każdego z błędów składowych doprowadza do określenia ogólnych przyczyn jego powstawania, nie możliwych jednak do usunięcia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Błędy pomiarowe są odchyłkami Ax i Ay od osi teoretycznych x i y lub odchyłką A od początku układu odniesienia. Składanie błędów dokonywane jest na zasadzie niezależności tych błędów. Analizę oparto na kilkudziesięciu pomiarach. Znając wartości kąta a_A i a₂, przesunięcia oraz odległości punktu 1 od ław li i 1₂ można obliczyć wartość A_t (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zgodnie z praktyką mierniczą przyjęto, że błędy popełniane przy tego rodzaju czynnościach pomiarowych są błędami przypadkowymi, toteż w dalszych rozważaniach, szczególnie przy rozważaniu wartości średnich i całkowitych błędów, będziemy uważać odchyłki za niezależne zmienne losowe. Ponieważ jednak istnieją zależności między odchyłkami dotyczącymi jednej osi, nie będziemy przy oszacowaniu wielkości błędu takich odchyłek uwzględniali (uprawnienia budowlane).

Odchyłki w kierunku osi

Zagadnienie, na którym przedstawiono plan osi slupów hali przemysłowej o rozstawie osi 6×12 m. Osie te biegną w prostopadłych do siebie kierunkach x i y (program egzamin ustny). Przy wytyczaniu i stabilizowaniu osi w terenie powstały wyżej omówione odchyłki. Odchyłki te mogą ułożyć się na poszczególnych osiach w różny sposób i mogą być dodatnie lub ujemne.

Rozpatrzmy odchyłki punktu przecięcia się osi X3 i y₃. Odchyłki w kierunku osi x (±Ax) i w kierunku osi y (±Ay) zawarte są w polu czworokąta o bokach równych w przybliżeniu 2Ax i 2Ay. Odchyłki elementarne wzdłuż osi x, oznaczone przez Ac i wzdłuż osi y oznaczone przez Ad, ograniczają pole prostokąta, natomiast odchyłki elementarne wzdłuż osi x (Aa) i wzdłuż osi y (Ab) zniekształcają prostokąt do postaci czworokąta nieforemnego (opinie o programie). Zniekształcenie to można pominąć wobec niewielkich wartości kąta a i P przyjmując, że pole odchyłek dla punktu x₃, y₃ jest w przybliżeniu prostokątem o średnich bokach 2Ax i 2Ay.

Z rys. 89 wynika, że pola odchyłek są różne, zależą one bowiem od odległości punktu od ławy pomiarowej. Przyjmujemy jednak, że niezależnie od odległości punktu od ławy pomiarowej powierzchnia zawierająca odchyłki jest prostokątem o Ax i Ay. Symetryczny kształt pól odchyłek wynika z założenia przypadkowego ich rozkładu względem osi teoretycznych. Poza tym są to odchyłki maksymalne wynikające z sumowania odchyłek elementarnych o jednakowych znakach. Prostokąty o bokach ± Ax i ± Ay są więc polami, które zawierają przecięcia rzeczywistych osi x i y. Sposób określania błędów popełnionych przy wytyczaniu i utrwalaniu osi wyjaśnimy podając przykład analizy pomiarów hali przemysłowej o siatce osi 6×9 m (segregator aktów prawnych).

Słupy są umieszczone w 5 rzędach wzdłuż osi X\, x₂, x₃, x₅ i w 29 szeregach wzdłuż osi yi-Pt/29- Kierunek dodatni osi x jest zgodny z kierunkiem północnym, a kierunek dodatni osi y z kierunkiem wschodnim. Osie zostały wytyczone przez inżyniera budowlanego, po czym nastąpiła weryfikacja pomiarów, mająca na celu przede wszystkim poprawienie błędów, a ponadto określenie wartości błędów popełnionych przy zwykłym wytyczaniu i utrwalaniu osi budynku przyrządami i przy pomocy sił technicznych, jakimi dysponuje budowa (promocja 3 w 1). Pomierzono odchyłki między osiami zaznaczonymi na ławach przez inżyniera budowlanego, a osiami teoretycznymi wyznaczonymi przez geodetę.