Składniki z kosza

W tablicy cyfry nad kreską ułamkową oznaczają czas wykonania 1 m3 mieszanki betonowej w godzinach, cyfry poniżej kreski ułamkowej oznaczają stawkę jednostkową, czyli należność za 1 m3 mieszanki w złotych.
Przy wykonywaniu betonu żwirowego z dodatkiem tłucznia lub grysu szlachetnego normę czasu oraz stawkę jednostkową dla betonu żwirowego należy pomnożyć przez współczynnik 1,05 (program uprawnienia budowlane na komputer).
Natomiast przy wykonaniu betonu żużlowego z dodatkiem trocin normy czasu i stawkę jednostkową dla betonu żużlowego należy pomnożyć przez współczynnik 1,20.

Do mechanicznego mieszania składników betonu stosuje się betoniarki różnych systemów, zaopatrzone w kosze, do których wrzucamy określone ilości poszczególnych składników, czyli cement i kruszywo. Składniki z kosza przerzucane są do mieszalnika, czyli bębna betoniarki, gdzie te składniki zostają wymieszane po dodaniu określonej ilości wody. Gotową mieszankę betonową wysypuje się do podstawionego środka transportowego (wózki kolejki wąskotorowej, japonki, taczki itp.), po czym następuje w betoniarce nowy cykl mieszania następnej porcji mieszanki betonowej. Porcję taką nazywamy zarobem (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W zależności od wielkości (pojemności) mieszalnika betoniarki zarób może być mniejszy lub większy.

Rozróżniamy dwa zasadnicze rodzaje betoniarek: betoniarki wolnospadowe i betoniarki o ruchu przymusowym, inaczej zwane przeciwbieżnymi. Pierwsze z nich składają się z mieszalnika metalowego (bębna) z osadzonymi na nim od strony wewnętrznej łopatkami (Skrzydłami), które w czasie jego obrotu podnoszą znajdującą się w jego wnętrzu masę. Masa spadając powoli miesza się, a po połączeniu z warstwą dolną daje dość jednolity materiał.
Betoniarki o ruchu przymusowym (przeciwbieżne) mają stałe lub ruchome mieszalniki albo koryta oraz ruchome mieszaki obracające się około osi pionowej lub poziomej. Zmusza to masę betonową do dokładnego wymieszania się. Stąd nazwa mieszarki o ruchu przymusowym (uprawnienia budowlane).
Oprócz tego rozróżniamy jeszcze betoniarki o pracy okresowej i betoniarki o ruchu ciągłym.

Betoniarka

W betoniarkach pracujących okresowo cykl pracy składa się z napełnienia kosza, wsypania zawartości do mieszalnika, właściwego wymieszania i opróżnienia, po czym następuje powtórzenie cyklu. Natomiast betoniarki o ruchu ciągłym stale i równomiernie są zasilane składnikami doprowadzonymi do mieszalnika, skąd następuje stały wylew (wysyp) gotowego betonu do podstawionych środków transportowych.
Przy wykonywaniu mieszanki betonów lekkich używa się specjalnych betoniarek (program egzamin ustny).

Betoniarkę w zakładach prefabrykacji należy:
- ustawiać w pomieszczeniu zamkniętym,
- umieszczać w pobliżu dróg transportowych umożliwiających szybki i bezpośredni dowóz oraz wyładunek kruszywa i cementu, a także jak najbliżej stanowisk roboczych,
- instalować cokolwiek wyżej od poziomu stanowisk roboczych, co ułatwi transport mieszanki do stołów i stanowisk roboczych przez wyzyskanie spadku oraz ułatwi bezpośredni odbiór masy betonowej przez podstawione środki transportu (opinie o programie). W związku z tych w zależności od posiadanego środka transportowego poziom betoniarki należy podnieść o:
- 70 do 80 cm w przypadku rozwożenia betonu taczkami,
- 100 do 120 cm w przypadku rozwożenia japonkami,
- 120 do 150 cm w przypadku rozwożenia wywrotkami na torze wąskotorowym (segregator aktów prawnych).

Codziennie przed przystąpieniem do pracy mechanik powinien dokładnie sprawdzić wszystkie części betoniarki, skupić uwagę przede wszystkim na dokręceniu śrub na złączach, posmarowaniu panewek i sprawdzeniu działania silnika. Po zakończeniu produkcji lub w przypadku przerwy trwającej ponad 20 minut konieczne jest przepłukanie mieszalnika (bębna) wodą z dodaniem grubszego kruszywa, co ma na celu w czasie obrotu usunięcie z mieszalnika betonu przywartego do ścianek (promocja 3 w 1).