Skorupa ziemska

Bezpośrednim badaniom dostępna jest jedynie zewnętrzna część skorupy ziemskiej. Porównując głębokość otworów wiertniczych, które osiągnęły niemal 10 km głębokości, z promieniem Ziemi, mającym długość 6370 km, można stwierdzić, że człowiek bezpośrednio poznał budowę Ziemi do głębokości wynoszącej zaledwie nieco ponad części jej promienia. Informacje o głębszych jej częściach oparte są tylko na hipotetycznych przypuszczeniach i na wynikach badań geofizycznych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Jednym z najważniejszych osiągnięć geofizyki jest stwierdzenie nieciągłości budowy Ziemi.

Obserwacje zachowania się wywołanych trzęsieniami ziemi fal sejsmicznych wykazały, że Ziemia jest zbudowana z kilku koncentrycznych stref o odmiennych własnościach sprężystych oraz znajdującego się w środku jądra.
Fale sejsmiczne składają się z drgań poprzecznych, rozchodzących się jedynie w ciałach stałych, oraz z drgań podłużnych. Prędkość rozchodzenia się fal sejsmicznych jest różna, zależna od własności sprężystych i gęstości środowiska, w którym fale się rozchodzą. Powierzchnie, na których następują zmiany zachowania się fal sejsmicznych, nazywane są powierzchniami nieciągłości. Najwyraźniejsza z nich znajduje się na głębokości 2900 km. Na głębokości tej prędkość fal sejsmicznych zmniejsza się gwałtownie z 13 do 8 km/s (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Również na tej głębokości zatrzymują się fale poprzeczne, co może świadczyć, że środkowa część Ziemi — jądro’— znajduje się w ciekłym stanie skupienia.

Już na początku bieżącego stulecia wysunięto przypuszczenie, że powierzchniowa część kuli ziemskiej składa się z dwóch stref
- różnym składzie i gęstości. Zewnętrzną strefę, złożoną ze skał bogatych w tlenek krzemu - krzemionkę Si02 i tlenek glinu - glinkę A1203 nazwano od symboli krzemu Si i glinu Al sialem, natomiast strefę dolną, bogatą w krzemianowe związki magnezu Mg, nazwano simą (uprawnienia budowlane).

Sial złożony jest ze skał, których głównymi składnikami są skalenie (glinokrzemiany potasu, sodu i wapnia), a w skład simy wchodzą skały utworzone głównie z piroksenów
- oliwinów (krzemiany magnezu i żelaza). Ponieważ prędkość rozchodzenia się fal sejsmicznych w sialu odpowiada ich prędkości w granitach, a w simie - prędkości w bazaltach, strefy te nazwano warstwą granitową i warstwą bazaltową (program egzamin ustny).

Udział procentowy

Na głębokości 80-150 km zakłada się istnienie astenosjery (od greckiego astenos słaby), którą tworzy szklisty bazalt oliwinowy, zachowujący się pod działaniem długotrwałych nacisków jak ciało plastyczne.
Skały tworzące skorupę ziemską powstały wskutek długo, trwających nieraz miliony lat procesów skałotwórczych (opinie o programie).

W trakcie swej historii ulegały one rozmaitym przemieszczeniom, tik. że niektóre powstałe głęboko w skorupie ziemskiej znajdują są obecnie na powierzchni ziemi i odwrotnie - utworzone na je; powierzchni są obecnie przykryte grubymi warstwami skał powstałych później. Badać można zatem nie tylko skały powierzchniowe, lecz także i te, które niegdyś znajdowały się na głębokości nawet kilkunastu kilometrów. Dzięki temu obliczenia średniego składu chemicznego skał tworzących litosferę odnoszą się i: głębokości około 16 km. Zostały one dokonane na podstawie chemicznych, wykonanych przez chemików, mineralogów : geologów (segregator aktów prawnych).
Udział procentowy (wagowy) pierwiastków w budowie litosfery jest bardzo różny: 9 z nich stanowi 99% wagowych wszystkich pierwiastków.

Tylko 2 pierwiastki tlen i krzem występują w ilościach większych niż 10%; w ilościach kilku procent występuje 6 pierwiastków: glin, żelazo, wapń, sód, potas, magnez; w ilościach dziesiętnych procenta 4 pierwiastki: tytan, wodór, fosfor, mangan. Innych pierwiastków jest jeszcze mniej. Bardzo rzadko pierwiastki chemiczne występują w skorupie w postaci niezwiązanej, czyli rodzimej. Zazwyczaj tworzą one związki chemiczne proste, jak tlenki lub siarczki, jak krzemiany i glinokrzemiany (promocja 3 w 1).