Skurcz technologiczny

Skurcz technologiczny:

• betony wysokoskurczowe - o skurczu powyżej 2%o,
• betony o zwykłych skurczach - o skurczu do 2%o,

betony bezskurczowe - o skurczu lub pęcznieniu nie większym niż 0,2%,

• betony ekspansywne - o pęcznieniu ponad 0,2%o (nawet do 40%) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Skurcz betonu jak wspomniano jest zjawiskiem odgrywającym istotną, negatywną rolę w konstrukcjach sprężonych, a więc betony wysokoskurczowe nie powinny być stosowane. Ponadto, w specjalnych dziedzinach zastosowań konstrukcji sprężonych klasyfikuje się betony pod względem wytrzymałości na rozciąganie, wodoszczelności, odporności na wysoką temperaturę, mrozoodporności, pochłaniania promieniowania radioaktywnego oraz odporności na działanie siarczanów, zasolonej wody (morskiej), kwasów i olejów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wysokie wymagania stawiane betonom w konstrukcjach sprężonych powodują żądania wysokiej jakości poszczególnych składników. Są to wymagania różnorodne: fizyczne (wytrzymałość, sprężystość, adhezja), chemiczne (aktywność, trwałość związków, brak szkodliwych domieszek) oraz geometryczno-strukturalne (uziarnienie, stopień rozwinięcia powierzchni).

W konstrukcjach sprężonych stosowane są najczęściej betony z cementami portlandzkimi zwykłymi i szybkotwardniejącymi (uprawnienia budowlane). Spośród produkowanych w naszym kraju cementów nadają się do betonów wysokiej wytrzymałości:

• cementy portlandzkie 35, 45 i 55,
• cementy portlandzkie szybkotwardniejące 40, 45 i 50.

Praktyczna różnica między tymi grupami cementów wyraża się szybkością przyrostu wytrzymałości, a wiąże się z tym różnica okresu wiązania cementy zwykłe mają normatywny okres 60 min-r-8 h, a szybkotwardniejące 40 min 6 h (program egzamin ustny).

Wpływy chemiczne

Ogólnym warunkiem przydatności cementu do betonu jest wiek cementu i związane z tym odpowiednie jego właściwości fizyczno-chemiczne. W betonach wysokiej wytrzymałości warunek ten jest szczególnie ważny i należy przestrzegać rygorystycznie okresu przydatności cementów portlandzkich: 3 mieś. dla zwykłych i krótsze okresy (do 1,5 mieś.) dla szybkotwardniejących. Ważne znaczenie mają suche warunki przechowywania cementu (opinie o programie).

Ponadto w naszym kraju produkowany jest okresowo w niewielkich ilościach cement pucolanowy, którego marka 35 pozwala na uzyskiwanie betonów do konstrukcji sprężonych; otrzymuje się go przez zmielenie mieszaniny klinkieru portlandzkiego i pucolany z dodatkiem siarczanu wapniowego. Do betonów sprężonych nie nadają się cementy glinowe, ze względu na niestabilność cech i możliwą opóźnioną korozję stali.

W krajach produkujących największy asortyment cementów stosowane są w konstrukcjach sprężonych także inne cementy portlandzkie (segregator aktów prawnych). W Stanach Zjednoczonych produkuje się 26 różnych cementów portlandzkich, które są zaliczane wg normy ASTM do pięciu grup, stosownie do głównych cech i zakresu użycia:

• portlandzkie zwykłe,
• portlandzkie specjalne, niskoalkaliczne, o zwiększonej odporności

na wpływy chemiczne itp.,

• szybkotwardniejące,
• niskoegzotermiczne,
• siarczanoodporne

W Związku Radzieckim produkuje się we wszystkich tych grupach 19 gatunków cementów. W każdej grupie produkowane są cementy wysokiej marki, nadające się do betonów wysokiej wytrzymałości.

Szczególne nadzieje wiąże się w konstrukcjach sprężonych z cementami ekspansywnymi. Są one mieszaniną cementu portlandzkiego, glinowego i gipsu (promocja 3 w 1). Proporcje składników są zróżnicowane w różnych rodzajach cementów ekspansywnych; typowa proporcja wynosi ok. 6:2:1, a zatem cement portlandzki pozostaje zasadniczym składnikiem. Efekt ekspansji zapraw i betonów z takimi cementami wynika najogólniej z dużego powiększania objętości w procesie powstawania cząstek uwodnionego glinosiarczanu wapniowego w środowisku twardniejącego cementu portlandzkiego.