Skuteczność środków przeciwogniowych uprawnienia budowlane

Wymagania dotyczące skuteczności środków przeciwogniowych (program uprawnienia budowlane na komputer). Środki przeciwogniowe powinny:
- zapewniać zadowalające zabezpieczenie przeciwogniowe,
- odznaczać się zadowalającymi własnościami zwilżającymi dla lepszego wsiąkania w drewno,
- być długotrwałe w działaniu,
- być dobrze rozpuszczalne, aby można było stosować roztwory o dużym stężeniu (co najmniej 20-25%),
- nie korodować stali i nie działać szkodliwie na drewno,
- nie działać szkodliwie na ludzi przed i podczas pożaru,
- zapewniać prosty i łatwy sposób użycia,
- nie ulegać jako roztwory w zbyt krótkim czasie zmianom, np. gęstnieć i stawać się trudno rozprowadzalnymi i mało nasiąkliwymi,
- być tanie,
- posiadać jasne zabarwienie (rozjaśniać pomieszczenia),
- działać niszcząco na owady i grzyby (pożądana cecha),
- nie podtrzymywać żarzenia się po ugaszeniu ognia,
- nie wydzielać przykrego zapachu,
- być odporne na czynniki atmosferyczne (na otwartym powietrzu).

Jeżeli chodzi o powstrzymanie rozprzestrzeniania się ognia, to w normalnych warunkach można przyjąć, że dany środek działa zadowalająco, jeśli powstrzyma rozprzestrzenianie się ognia co najmniej przez 30 minut (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przy dobranych środkach czas ten może być znacznie większy.

Skuteczność środków przeciwogniowych sprawdza się przez:
a) badanie środków przeciwogniowych,
b) badanie elementów budowlanych,
c) próbne pożary (uprawnienia budowlane).

Zapalność drewna

Zapalność drewna (pomiar czasu zapłonu) określa się czasem, jaki upływa od chwili poddania próbki drewna działaniu płomienia o określonej temperaturze do chwili zapalenia się próbki. Szybkość procesu spalania określa się jako ubytek ciężaru poddanej spalaniu próbki drewna w jednostce czasu, wyrażony w procentach ciężaru początkowego próbki.
Badania skuteczności zabezpieczenia przeciwogniowego przeprowadza się stosując różne metody (Schlytera, rury do spalań, Metza, wg DIN 4102 klatki z łat, Z wolanowskiego). Bliższe dane zawiera literatura przedmiotu.
Środki przeciwogniowe

Do środków ogniochronnych, mogących mieć zastosowanie w warunkach krajowych, można zaliczyć: chlorek magnezowy, chlorek wapniowy, fosforan dwuamonowy, fosforan jednoamonowy, fosforan potasowy, węglan potasowy, węglan sodowy (program egzamin ustny). Inne środki ogniochronne są mniej zalecane do stosowania, a mianowicie:
- czteroboran sodowy lub amonowy ze względu na słabą rozpuszczalność w wodzie,
- siarczany, bromki i chlorki amonowe ze względu na korodujące wpływy na
stal,
- chlorki i siarczany glinowe ze względu na korodujący wpływ na stal i podtrzymywanie żarzenia,
- octan sodu ze względu na zmniejszenie odporności drewna na działanie grzybów.

Wymienione składniki nie są zalecane do samodzielnego stosowania, jednak mogą służyć jako dodatkowe składniki preparatów kombinowanych (opinie o programie).
Z wypróbowanych kombinowanych środków przeciwogniowych należy wymienić:
a) potaż - techniczny węglan potasowy,
b) fosforan dwuamonowy.

Potaż techniczny węglan potasowy (główny składnik K2C03H20), biały krystaliczny proszek łatwo rozpuszczalny w wodzie. Drewno powleka się 25-procentowym roztworem wodnym potażu z dodaniem oleju tureckiego (1 cm3 oleju na 1 litr roztworu). Przeważnie stosuje się nasycenie przy użyciu 404-50 kg/m3 suchej soli na 1 m3 drewna. Trwałość zabezpieczenia konstrukcji drewnianych chronionych od opadów atmosferycznych oblicza się na kilka lat.
Fosforan dwuamonowy techniczny (NH4)2HP04 - produkt stały, krystaliczny, łatwo rozpuszczalny w wodzie i wymywalny. Środek ten praktycznie nie koroduje stali. Dla zapobieżenia rozwojowi grzybów domowych dodaje się do niego jako antyseptyku 5% fluorku sodowego. Średnia norma zużycia wynosi 45-55 kg suchej soli na 1 m3 drewna. Dla celów ogniochronnych używa się 15-procentowy roztwór fosforanu dwuamonowego. Konstrukcje chronione przed wpływami atmosferycznymi gwarantują wieloletnią trwałość zabezpieczenia. Przy nagrzewaniu się nasyconego tym roztworem drewna tworzą się na jego powierzchni łatwo topli- we warstwy fosforowe (segregator aktów prawnych).

Obecnie w kraju produkowane są następujące środki przeciwogniowe łatwo rozpuszczalne w wodzie:
1) ałun amonowo-glinowy, techniczny produkt stały. Głównym jego składnikiem jest NH4A1(S04)12H20;
2) ałun potasowo-glinowy, techniczny produkt krystaliczny, którego głównym składnikiem jest K2A12(S04)24H20;
3) siarczan cynkowy - techniczny produkt krystaliczny, głównym składnikiem jest związek ZnS047H20;
4) siarczan miedziowy - techniczny produkt w postaci krystalicznej, o wzorze chemicznym CuS045H20.

Środki te wykazują trwałość od 1 do 2 lat. Impregnację przeciwogniową należy przeprowadzać wg wskazówek wytwórcy, uwzględniając warunki bezpieczeństwa i higieny pracy (promocja 3 w 1).