Spawanie łukowe uprawnienia budowlane

Spawanie łukowe automatyczne lub półautomatyczne w osłonie gazu obojętnego (program uprawnienia budowlane na komputer). Jest to sposób analogiczny do spawania w osłonie dwutlenku węgla, lecz droższy ze względu na stosowanie strumienia argonu lub helu.

Spawanie może odbywać się nietopliwą elektrodą wolframową (metoda oznaczona symbolem TIG) lub ciągłą elektrodą topliwą (metoda oznaczona symbolem MIG). Przy spawaniu stali węglowych sposób ten nie daje specjalnych korzyści w porównaniu ze spawaniem w osłonie dwutlenku węgla. Więcej korzyści uzyskuje się przy spawaniu stali stopowych ulepszonych cieplnie, z których mogą znaleźć zastosowanie w lekkich konstrukcjach budowlanych gatunki stali chromowo-manganowo-krzemowych.
Inne sposoby spawania łukowego w zasadzie nie są stosowane w konstrukcjach z kształtowników giętych przy układaniu spoin czołowych i pachwinowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do spawania konstrukcji z kształtowników walcowanych na gorąco i z prętów okrągłych lub kwadratowych stosuje się zwykle ręczne spawanie łukowe elektrodą otuloną ze względu na występowanie krótkich spoin czołowych lub pachwinowych.

doczołowe blach cieńszych niż 2 mm może być stosowane tylko w elementach drugorzędnych. Wówczas materiału nie ukosuje się, lecz wywija się brzegi blach. Spoinę, która nazywa się brzeżną, uzyskuje się przez stopienie wywiniętych brzegów bez dodania stopiwa elektrody (uprawnienia budowlane). Złącza są wykonywane za pomocą spawania łukowego elektrodą nietopliwą lub za pomocą spawania gazowego.

brzeżne, wykonywane w ochronnej atmosferze argonu, mogą być uważane jako nośne. Stosuje się je do łączenia blach także o grubości większej niż 2 mm. Spoinę uzyskuje się przez stopienie wywiniętego brzegu, stopienie dodanego pręta okrągłego lub płaskiego albo przez stopienie samych brzegów łączonych blachy.
Elementy o grubości ścianek do 3 mm spawa się doczołowo jednostronnie spoiną w kształcie litery I bez ukosowania ścianek. Przy grubości kształtownika do 5 mm stosuje się spawanie dwustronne (program egzamin ustny).

Spoiny powinny mieć nadlew, przechodzący łagodnie w materiał rodzimy. W celu zyskania dobrego przetopienia grani należy dawać odstępy blach. Złącza te uważa się za nośne, mogące pracować na obciążenia stałe i zmienne.

Złącza doczołowe

W złączach doczołowych kształtowników o grubości ścianek 4-Ś-20 mm stosuje się spoiny czołowe w kształcie litery V. Gdy przy spawaniu brakuje dostępu do grani, to brzegom materiału nadaje się ukos ostry. Złącze to może pracować na obciążenia stałe. Jeżeli damy podkładkę z cienkiej blachy i pozostawimy ją na stałe, to złącze będzie mogło przenosić również obciążenia zmienne. Gdy przy spawaniu
jest dostęp do grani, wówczas brzegom materiału nadaje się ukos z progiem. Złącze to może być stosowane do elementów konstrukcji pracujących na obciążenia stałe i zmienne (opinie o programie).

Spoiny pachwinowe, układane ręcznie w złączach teowych lub zakładkowych (a także nakładkowych), mogą być stosowane przy grubościach blach lub kształtowników od 3 mm. Wówczas grubość spoiny przyjmuje się a = 0,7 g (gdzie g - mniejsza grubość łączonych elementów). Gdy spoiny pachwinowe są układane automatycznie lub półautomatycznie (np. w atmosferze ochronnej dwutlenku węgla), to grubość łączonych elementów może być mniejsza niż 3 mm. Wówczas można przyjmować grubość spoiny a = g. Złącza ze spoinami pachwinowymi, układanymi ręcznie, przy grubościach elementów łączonych mniejszych niż 3 mm należy traktować jako drugorzędne (segregator aktów prawnych). 

Łączenie prętów okrągłych i kwadratowych spoinami czołowymi. Pręty okrągłe od < 15 mm spawa się bez przygotowania brzegów. Pręty okrągłe o d > 15 mm i pręty kwadratowe przygotowuje się do spawania przez ukosowanie brzegów w kształcie litery X. Wysokość progu nie powinna przekraczać 4 mm. Odstęp wynosi 2^3 mm. Nie należy stosować ukosu ostrego, gdyż powoduje on większe zużycie stopiwa elektrody (promocja 3 w 1).