Specjalne izolacje termiczne deskowań

Specjalne izolacje termiczne deskowań byłyby oczywiście bardzo pożądane, jednak nie są wykonywane ze względu na koszty.

Powierzchnie wewnętrzne deskowań (od strony betonu) powinny być w zasadzie gładkie, co ułatwia roz- deskowanie, jednak z drugiej strony pożądane jest, aby chłonęły wilgoć z zewnętrznych powierzchni betonu, zwłaszcza licowych, gdyż w ten sposób zabezpiecza się beton przed działaniem mrozu (program uprawnienia budowlane na komputer). Osiągnąć to można wykładając powierzchnie deskowań porowatą tekturą lub grubym płótnem, ewentualnie stosując system Vacuum polegający na odpowietrzeniu (a raczej odwodnieniu) betonu przez stworzenie podciśnienia na styku betonu i deskowania.
Interesującą odmianę deskowań tworzą w budownictwie wodnym prefabrykowane okładziny w postaci bloków bądź żelbetowych płyt (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wykonywane ze szczególną starannością w specjalnych zakładach tworzą one nie tylko formy do wypełnienia betonem, lecz jednocześnie stwarzają wysokowartościową osłonę owego betonu przed agresją wody i czynników atmosferycznych, o ile oczywiście technologia ich produkcji istotnie zapewni wysoką jakość prefabrykatów. Jest rzeczą interesującą, że metoda ta, wypróbowana początkowo na kilku budowach we Francji, została niemal zupełnie zarzucona na Zachodzie, natomiast spopularyzowała się i znalazła szerokie zastosowanie w ZSRR, zwłaszcza przy budowie śluz komorowych i częściowo także przy budowie skomplikowanych ustrojów siłowni wodnych (rury ssawne i spirale turbinowe) (uprawnienia budowlane).

Przeciwnicy owej metody twierdzą, że prefabrykaty często ulegają uszkodzeniu przy transporcie i montażu; poza tym zwracają uwagę, że przy podnoszeniu jakości prefabrykatów oraz świadomym obniżaniu jakości betonów masowych powstają między obu rodzajami betonów zbyt duże różnice we własnościach sprężystych i fizycznych, co w pewnym sensie podważa zasadę monolityczności konstrukcji i może być przyczyną niezbyt szczelnego przylegania okładziny do właściwego betonu masowego (program egzamin ustny).
Jeśli chodzi o kruszywa, zwróciliśmy uwagę, że tendencja do obniżania zawartości cementu najczęściej kojarzy się z dążeniem do takiego doboru składników mineralnych, aby uzyskiwany beton wykazywał maksimum szczelności przy dobrej urabialności, zapewniającej wypełnienie betonem wszelkich kątów, narożników i w ogóle miejsc trudno dostępnych. W chwili obecnej najczęściej spotyka się podział kruszywa na 4 lub 5 frakcji, jeśli chodzi o wielkość ziaren.

Rola kruszywa w betonach hydrotechnicznych

Podziału dokonuje się na drodze mechanicznego przesiewu połączonego z myciem kruszywa i ewentualnie oddzielaniem najdrobniejszych frakcji metodą spławiania. Ziarna typu pyłowego, jako absorbujące zbyt wiele wody higroskopijnej, powinny być w zasadzie eliminowane, z tym że dopuszczalna ich ilość - pochodząca z niemożności precyzyjnego oddzielenia drobnych ziarn, niekiedy jakby sklejonych z większymi - nie powinna przekraczać 3% całości kruszywa (opinie o programie).

Jako dolną średnicę ziarn dopuszczalnych w kruszywie betonowym przyjmuje się - w zależności od typu instalacji przygotowującej kruszywo - średnicę od 0,15 do 0,30 mm. Jeśli chodzi o średnicę największą, przyjmuje się ją dla konstrukcji żelbetowych i małych objętości betonów wypełniających w granicach 30-40 mm, zaś dla betonów masowych - zależnie od rodzaju złóż, z jakich się kruszywo pobiera - w granicach górnych wahających się od 80 do 250 mm, najczęściej ok. 150 mm. Granice między poszczególnymi frakcjami kruszywa ustala się w nawiązaniu do charakterystyki złoża i parametrów technicznej instalacji sortowania i przemywania składników, przy czym dla średnic mniejszych stosuje się zazwyczaj sita o oczkach kwadratowych, zaś dla większych - o oczkach okrągłych. Przejście od jednego do drugiego rodzaju sit dokonywa się w okolicy średnicy 10 mm, przy czym przyjmuje się relację, że sito #8 mm odpowiada średnicy 0 10 mm (segregator aktów prawnych).

Rozdział kruszywa na „piasek” i „żwir” nie jest w tej chwili znormalizowany w skali światowej i w różnych krajach granica ta bywa umieszczana w różnych punktach między średnicami 3 i 7 mm. Stąd wynika, że nazwy „gruby piasek” lub „drobny żwir” (albo „podżwirek”) mogą nieraz oznaczać tę samą frakcję kruszywa (promocja 3 w 1).