Specyficzny klimat przejściowy

Środk. część Europy leży w strefie klimatu przejściowego, na obszarze ścierania się mas powietrza morskiego i kontynentalnego. Powoduje to ogromną zmienność typów pogody w tym regionie. Średnia temp. stycznia wynosi od -5 do 0°C, lipca 18-19°C. Roczne sumy opadów sięgają 500-700 mm, przy czym opady letnie przeważają nad zimowymi. W okresie wieloletnim zaznacza się jednak ogromne zróżnicowanie warunków termicznych i opadowych. Zimy mogą być zarówno niezwykle mroźne, z temp. średnią miesięczną poniżej -I0°C, jak i bardzo łagodne, z temp. powyżej 0°C (program uprawnienia budowlane na komputer).

Obszar położony w dorzeczu Dunaju, pozostający w cieniu Karpat, posiada specyficzny klimat przejściowy, o cechach bardziej kontynentalnych: gorących latach (22-25°C) i sumach opadów ok. 500 mm. Wyraźnie kontynentalny typ klimatu występuje w środk. część Półwyspu Bałkańskiego, nad Morzem Czarnym i na obszarze Niżu Wschodnioeuropejskiego. Zimy są tam bardziej surowe, lata ciepłe, z niskimi sumami rocznymi opadów o znacznej przewadze w porze letniej. Średnia miesięczna temp. powietrza waha się od -15 do -5°C w styczniu i od 16 do 20°C w lipcu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Europa Północna pozostaje w zasięgu klimatu umiarkowanego chłodnego. Odmiana morska i przejściowa obejmuje pd. część Islandii i środk. Półwyspu Skandynawskiego. Dzięki wpływom ciepłych prądów morskich i intensywnej działalności cyklonalnej, zimy są dość łagodne, o temp. średniej nieznacznie poniżej 0°C, ale bardzo wietrzne, pochmurne z obfitymi opadami. Lata są stosunkowo chłodne, pochmurne, mgliste i deszczowe. Roczne sumy opadów przekraczają 1000-2000 mm. Wyraźną barierę klimatyczną stanowią Góry Skandynawskie (uprawnienia budowlane).

Obszary pozostające w ich cieniu mają niższe opady, cieplejsze lata i chłodniejsze zimy. Pn.-wsch. część Półwyspu Skandynawskiego i pn. część Niżu Wschodnioeuropejskiego leży w strefie klimatu chłodnego, pośredniego i kontynentalnego. Zaznaczają się tam najwyższe w Europie roczne amplitudy temp. powietrza, przekraczające 25°C. W najzimniejszym miesiącu w roku temp. spada poniżej -10°C, a w najcieplejszym nieznacznie przekracza 15°C. Opady są bardzo zróżnicowane: od 250 mm rocznie w głębi kontynentu do 1500 mm nad pn. wybrzeżem (program egzamin ustny).

Układ sieci rzecznej

Pn. wybrzeża Islandii, pn.-wsch. Europa oraz Półwysep Kolski i Kanin leżą w strefie klimatu okołobiegunowego, subpolarnego. Średnia miesięczna temp. najcieplejszego miesiąca nie przekracza tam 10°C, natomiast suma roczna opadów waha się w granicach 250-150 mm (opinie o programie).

Najostrzejsze warunki klimatyczne panują w pn. części lądu europejskiego i na pobliskich wyspach: Nowej Ziemi, Ziemi Franciszka Józefa i Svalbardzie. Zimy są tam bardzo długie i mroźne o temp. najcieplejszego miesiąca nie przekraczającej 0°C. Sumy opadów są niewielkie, około 250 mm. Przez znaczną część roku utrzymuje się pokrywa śnieżna (segregator aktów prawnych).

Większa część Europy położona jest w strefie klimatu umiarkowanego, co warunkuje istnienie na prawie całym obszarze stałej sieci rzecznej. Zróżnicowanie układu sieci rzecznej wynika z urozmaiconej budowy geologicznej, rzeźby, ukształtowania poziomego oraz lokalnych warunków klimatycznych. Nieduża pow. Europy, jak i znaczne rozczłonkowanie lądu nie sprzyja tworzeniu się wielkich systemów rzecznych. Największe dorzecza: Wołgi, Dunaju, Dniepru, Kamy, Donu, Dwiny, Peezory, Newy występują tylko w części wsch. i pd.- -wsch. W Europie Zachodniej jedynie dorzecza Dunaju i Renu zajmują obszar powyżej 200 tys. km’, tj. większy od dorzecza Wisły.

Prawie w 80% rzeki odprowadzają wody do zlewiska Oceanu Atlantyckiego. Większość uchodzi do mórz przybrzeżnych lub śródziemnych, gł. do Morza Północnego, Bałtyckiego, Norweskiego, a na do Morza Śródziemnego i Czarnego; tylko niektóre uchodzą bezpośrednio do Atlantyku. Pozostałe rzeki należą do obszaru bezodpływowego, jaki stanowi dorzecze Morza Kaspijskiego. Luropejski dział wodny, oddzielający zlewisk.) mórz pd. od Oceanu Atlantyckiego i mórz pn., jest działem dolinnym; przebiega gł. śródgórskimi obniżeniami i nizinami. Sieć rzeczna odznacza się dużą gęstością, co związane jest / jednej strony z dużą ilością opadów, a z drugiej - z nieprzepuszczalnego podłoża (promocja 3 w 1).