Spoiwo wapienne
Elementy wykonano częściowo na miejscu przez niefachowych rzemieślników, a częściowo w cegielni. Praktyczne i naukowe badania tego zagadnienia znacznie posunęły się naprzód od tego czasu. Obecnie w pracach badawczych zwraca się uwagę na nowe możliwości wykorzystania gliny jako dodatku do betonów i do spoiwa wapiennego i gipsowego (program uprawnienia budowlane na komputer). Prace te oraz walka o podniesienie jakości wyrobów, o lepsze wykorzystanie środków materiałowych,
obniżkę kosztów powinny iść w parze z postępem technicznym z nowymi przemysłowymi metodami wykonawstwa. Kierunki badawcze tych prac i osiągnięcia dotychczasowe w dziedzinie tworzyw cementowo-glinianych znalazły cenną i pełną aprobaty opinię światowej sławy uczonego radzieckiego, członka Akademii USRR, laureata Nagrody Stalinowskiej, P. P. Budnikowa na Sesji Problemowej Materiałów Budowlanych Polskiej Akademii Nauk, która odbyła się w Warszawie w 1954 r. na Sesji tej uchwalono między innymi dalszą popularyzację tworzyw cementowo-glinianych i dalsze prowadzenie prac naukowych w tym kierunku.
Odbudowa zniszczonego kraju i konieczność realizacji gigantycznego programu budowlanego postawiły przed polskim światem technicznym odpowiedzialne i trudne zadanie wprowadzenia do budownictwa materiałów nowych, które mogą zastąpić materiały deficytowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wyniszczenie w okresie okupacji znacznej części naszej inteligencji technicznej oraz nienadążanie nauk inżynieryjno-budowlanych za potrzebami produkcji utrudniało szybkie opracowanie i wprowadzenie do budownictwa nowych materiałów. Dzięki jednak braterskiej pomocy Rosji i przekazanym nam wzorom rozpoczęło się zwalczanie przestarzałej i zacofanej techniki budowlanej, konserwatyzmu i „rutyniarstwa“ w budownictwie (uprawnienia budowlane).
Pokonanie nieufności
Przykładem rutyniarstwa w budownictwie była tradycyjna i bezkrytyczna obawa przed wprowadzeniem dodatku gliny do tworzyw opartych na cemencie. Wynikała ona prawdopodobnie z faktu, że glina znajdująca się w piasku i żwirze w postaci grudek bądź też oblepiająca poszczególne ziarna żwiru nie dopuszcza do nich lepiszcza cementowego i w konsekwencji powoduje osłabienie wytrzymałości betonu (program egzamin ustny).
Oczywiście, że tak jest, ale inaczej sprawa się przedstawia, gdy glina występuje w postaci sproszkowanej lub w postaci zawiesiny i przed wprowadzeniem do masy betonowej zostaje dokładnie przemieszana z cementem. W tym wypadku odpowiedni dodatek gliny do cementu odgrywa pozytywną rolę, gdyż może przyczynić się do zwiększenia wytrzymałości zaprawy, a wskutek działania cementu na glinę następuje zmiana jej cech fizycznych, gdyż glina w połączeniu z cementem nie pęcznieje pod wpływem wody i nie kurczy się przy wysychaniu. Innymi słowy - cement „uszlachetnia" glinę (opinie o programie).
Sześcioletnie obserwacje zachowania się tego materiału użytego przy budowie niektórych obiektów w Polsce, a także przykłady z Rosji, gdzie, jak podaliśmy, dodatku gliny do cementu używa się do zapraw i tynków, muszą wpłynąć na pokonanie nieufności i oporów załóg oraz kierownictwa budów odnośnie do użycia tworzyw cementowo-glinianych. Przy racjonalnym wyzyskaniu własności technicznych tych mieszanin otwierają się możliwości szerokiego wykorzystania gliny w budownictwie, dzięki czemu zostaną osiągnięte znaczne efekty gospodarcze (segregator aktów prawnych).
Zagadnienie wyzwolenia ukrytych rezerw gospodarczych i złagodzenia trudności, wynikających z deficytu niektórych materiałów, jest niezmiernie ważne w świetle tez IX Plenum KC PZPR i uchwał II Zjazdu Partii, które jasno i wyraźnie postawiły przed naszą gospodarką zadanie walki o obniżkę kosztów własnych i szybkie podniesienie stopy życiowej mas pracujących. Budownictwo mieszkaniowe jest jednym z najważniejszych czynników wpływających na podniesienie stopy życiowej (promocja 3 w 1). Wystarczy nadmienić, że w najbliższych dwóch latach wzrost ilości oddawanych do użytku izb mieszkalnych wyniesie 20%, a w planie 5-letnim budownictwo mieszkaniowe wzrośnie dwukrotnie.
