Spoiwo żużlowo-wapienne

Spoiwo żużlowo-wapienne otrzymuje się bądź przez łączny przemiał wysuszonego granulowanego żużla wielkopiecowego z wapnem hydratyzowanym lub niegaszonym w proszku, bądź też przez mieszanie na sucho mielonego żużla granulowanego z proszkiem wapiennym (10-4-25%), gipsem (2-4-7%), niekiedy z dodatkiem cementu portlandzkiego (do 5%) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wytrzymałość na ściskanie: po 28 dniach 50-4-150 kG/cm2 (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Odmiany z mniejszą ilością wapna dają spoiwo o większej wytrzymałości nadające się do użytku w wilgotnych warunkach: odmiany z większą ilością wapna mają mniejszą wytrzymałość lecz są bardziej urabialne w zaprawach.

Wiązanie: początek przeważnie po 5-4-6 godz., koniec po 12-4-20 godz (uprawnienia budowlane).
W celu zapewnienia dobrych warunków twardnienia należy: a) betony, mur i inne wyroby utrzymywać przez pierwsze 3-4-7 dni w warunkach wilgotnych, lecz zabezpieczając je od rozmywania wodą, b) przez dalszy okres do 1 miesiąca zachowywać w stanie wilgotnym, chroniąc wyroby od wysychania i zamarzania, c) cegły i kamienie przeznaczone do murowania moczyć uprzednio i w porze gorącej utrzymywać wilgotność murów lub betonów, stosując polewanie, pokrywanie powierzchni mokrymi matami, workami itp (program egzamin ustny).

Opóźnienie wiązania

Nie zaleca się używania tego spoiwa przy temperaturach poniżej -f 10°C, ze względu na znaczne opóźnienie wiązania i obniżenie wytrzymałości (opinie o programie).
Zastosowanie: a) do zapraw i betonów konstrukcji podziemnych, podwodnych i naziemnych, gdy nie jest wymagana znaczniejsza wytrzymałość, b) do fundamentów, zwłaszcza jeżeli możliwe jest działanie wód gruntowych, c) do pustaków betonowych i innych gotowych wyrobów przy niezbyt dużych naprężeniach, zwłaszcza, gdy stosuje się naparzanie nisko- prężne, d) do większych masywów betonowych, na przykład w budowlach wodnych (pod warunkiem przeprowadzenia prób na zamrażanie).

Spoiwo żużlowo-wapienne jest wyrabiane w Polsce sposobem gospodarczym zwłaszcza w budownictwie wiejskim. Cementy ekspansywne charakteryzują się powiększaniem wymiarów we wszystkich kierunkach w okresie twardnienia po zarobieniu wodą.

Wynalezione zostały przez Lossiera przed 15 laty (segregator aktów prawnych).

Mieszanina mechaniczna cementu glinowego lub portlandzkiego bądź sproszkowanego żużla granulowanego wielkopiecowego o odpowiednim składzie z cementem siarczanoglinowym otrzymywanym ze zmielonej mieszaniny 50% gipsu, 25% czerwonego boksytu i 25% kredy. Mieszanina ta w postaci płynnej masy (42-4-45% wody) podlega wypaleniu na klinkier przy temperaturze około 1250°C, a następnie zmieleniu.

Mieszanina cementu glinowego lub portlandzkiego i wodnych glinianów wapniowych oraz wysokowartościowego gipsu (promocja 3 w 1). Wodne gliniany wapniowe otrzymuje się przez zmieszanie cementu glinowego z wapnem hydratyzowanym, zarobienie wodą i zmielenie po wysuszeniu i stwardnieniu.