Sprawa właściwej izolacji chemicznej

Wybór sposobu ochrony zależy przede wszystkim od składu chemicznego gazów, a skuteczność ochrony - oprócz trafności doboru izolacji - zależy od jakości jej wykonania, która musi być bardzo wysoka (program uprawnienia budowlane na komputer).
Sprawa właściwej izolacji chemicznej kominów wentylacyjnych nie jest jeszcze wystarczająco rozwiązana i w wielu krajach prowadzi się badania naukowe na ten temat. Zostały one podjęte przede wszystkim wskutek ujawnienia wielu przypadków szkodliwej korozji chemicznej żelbetowego trzonu komina, w wyniku której wiele kominów trzeba było wyłączyć z eksploatacji.

Kanały doprowadzające spaliny do komina czyli tzw. czopuchy mają przekroje prostokątne (stosunek boków 1 :1,5) lub kołowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Najczęściej wykonuje się je z cegły lub blachy stalowej izolowanej azbestem, ale można stosować również konstrukcję żelbetową, korzystną w przypadku, gdy czopuch o dość dużych wymiarach prowadzony pod ziemią musi przenieść obciążenia z naziomu i parcie gruntu na ścianki boczne. Jeśli czopuch prowadzony jest w gruncie zawilgoconym, lub pod poziomem wody gruntowej, wymaga on dokładnej izolacji przeciwwilgociowej.
Przy wyższych temperaturach spalin ściany czopucha muszą mieć dodatkową izolację termiczną (żużel, wełna żużlową lub powietrze).

Większe czopuchy prowadzone nad ziemią opiera się na osobnej konstrukcji (np. żelbetowej), która przy dużych rozpiętościach może również częściowo przenosić rozpór poziomy górnego sklepienia czopucha. Czopuch oddziela się od komina szczeliną dylatacyjną (na zewnątrz trzonu) wypełnioną materiałem izolacyjnym (azbest, korek). Jest to konieczne ze względu na różnice osiadań komina i czopucha (uprawnienia budowlane). Rozwiązanie konstrukcyjne dylatacji szczególnie przy czopuchach sklepionych jest dość trudne. Można tu wzorować się na zaleceniach podanych dla kanałów i rurociągów żelbetowych.

Fundament komina żelbetowego stanowi najczęściej żelbetowa monolityczna płyta kołowa. Przy dużych średnicach płyty bardziej ekonomiczne może okazać się zaprojektowanie płyty kołowej żebrowanej (program egzamin ustny).

Konstrukcja płyt fundamentowych

Płyty wieloboczne lub kwadratowe stosuje się rzadko, tylko przy mniejszych obiektach. Posadowienie płaskie można wykonać w zasadzie dla gruntów o Odop > 1,2 kG/cm2, przy mniejszej nośności gruntu stosuje się posadowienie na palach, najczęściej wierconych typu Wolfsholtza.
Założenia gruntowe potrzebne do projektowania fundamentu obejmują pełny zakres badań geotechnicznych. Wiercenia powinny być przeprowadzone co najmniej w trzech punktach do głębokości równej średnicy fundamentu, a usytuowanie otworów - poza obwodem fundamentu (opinie o programie). Wiercenia należy prowadzić do gruntu nośnego. Do opisu geotechnicznego podłoża powinny być dołączone profile geologiczne, badanie granulometryczne, wykresy deformacji gruntu oraz dane dotyczące poziomu wody gruntowej, jej ewentualnej agresywności, jak również dane o wilgotności i konsystencji gruntu oraz moduły ściśliwości poszczególnych warstw gruntu.

Monolityczna płyta fundamentowa powinna być zbrojona górą i dołem pierścieniowo i promieniowo. Część wkładek dolnych promieniowych może być odgięta do warstwy górnej, co jednak nie wystarcza do powiązania obu warstw zbrojenia. Należy więc stosować strzemiona wiążące (minimum 0 10), oparte na zbrojeniu pierścieniowym, w liczbie około 4 szt. na 1 m2. Strzemiona te trzeba w grubych płytach usztywnić w środku prętami rozdzielczymi np. 0 14 (segregator aktów prawnych).

Przy grubościach płyty fundamentowej h/>2m strzemiona pionowe nie utrzymują zbrojenia górnego, wobec czego stosuje się specjalne stalowe stojaki podtrzymujące ze stali okrągłej 0 40, ustawione w odstępie 5-8 m.

Regularnie rozłożone zbrojenie powierzchni górnej (0 12 do 0 16) w odległościach 25-50 cm jest zastosowane konstrukcyjnie. Może ono przenosić naprężenia powierzchniowe betonu i ewentualnie pracować w wyjątkowym przypadku obciążenia wsporników fundamentu warstwą ziemi od góry. W celu uniknięcia zagęszczenia zbrojenia w środku płyty stosuje się siatki (górną i dolną) odpowiednio połączone ze zbrojeniem (promocja 3 w 1).