Sprawność przewodów kanalizacyjnych

Od utrzymania w należytej sprawności przewodów kanalizacyjnych - poziomów, pionów i podejść - zależy normalna praca urządzeń kanalizacyjnych.
Przewody kanalizacyjne odprowadzają ścieki do kanalizacji miejskiej bądź też do miejscowych urządzeń oczyszczających.

Przewody kanalizacyjne w przeciwieństwie do przewodów wodociągowych nie pracują pod ciśnieniem i nie są przystosowane do takiej pracy (program uprawnienia budowlane na komputer). Odpływ ścieków odbywa się grawitacyjnie. Ciśnienie w sieci kanalizacyjnej może być spowodowane zatkaniem się przewodów kanalizacyjnych. Wskutek zatkania ścieki nie mają wolnego odpływu, piętrzą się i zapełniają przewody położone powyżej miejsca zatkania.

kanalizacyjna zaczyna pracować wówczas pod ciśnieniem, na złączach (kielichach) powstają nieszczelności, a dalsze spiętrzenie może spowodować wylewanie się ścieków przez przybory kanalizacyjne (miski ustępowe, zlewy, umywalki itp.). Znając fatalne skutki, jakie może spowodować wadliwie działająca (zatkana) sieć kanalizacyjna, administrator i konserwator instalacji powinni dołożyć wszelkich starań, aby nie dopuścić do zaniedbań.
Przyczyną nieszczelności i zatkania sieci przewodów kanalizacyjnych może być:

a) wadliwe wykonanie przewodów, nieodpowiednia jakość materiałów bądź też normalne zużycie przewodów,
b) uszkodzenia mechaniczne,
c) nieumiejętne i niewłaściwe korzystanie z urządzeń kanalizacyjnych,
d) zamarznięcie przewodów kanalizacyjnych.
Pamiętać należy, iż poziome przewody kanalizacyjne powinny mieć właściwe spadki.

Oberwane lub opuszczone haki, podtrzymujące przewody kanalizacyjne, zamontowane na ścianach piwnic, należy ponownie w nowo wykutym otworze w ścianie umocować na zaprawie cementowej, po uprzednim wyrównaniu spadku przewodu. Uszkodzone uszczelnienie kielichów kanalizacyjnych można uzupełnić przez dodanie sznura konopnego i zaprawy cementowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W przypadkach poważniejszych stare uszczelnienie należy usunąć i na jego miejsce wykonać uszczelnienie całkowicie nowe.

Przewody kanalizacyjne zewnętrzne uszkodzone wskutek nierównomiernego osiadania ziemi (po odkopaniu) należy dokładnie podgruzować i podbić tak, aby przewód zmontowany na nowo leżał na twardym i równym podłożu. Niezmiernie ważną okolicznością, od której zależy sprawne działanie instalacji kanalizacyjnej, jest umiejętne i właściwe z niej korzystanie.
Bardzo często przyczyną niesprawnego działania instalacji, a nawet jej zatkania, jest wprowadzanie do umywalek, wanien, zlewów, kratek podłogowych, misek ustępowych śmieci, gruzu, piasku, popiołu, obierzyn, kości, skorup, szmat, waty itp. Nie wolno również odprowadzać do kanalizacji materiałów i środków chemicznych żrących, łatwopalnych czy wybuchowych, które szkodliwie działają na urządzenia i przewody kanalizacyjne (uprawnienia budowlane).

Zatkania przewodów kanalizacyjnych usuwa się przez płukanie wodą lub przepychanie specjalną do tych celów przeznaczoną elastyczną sprężyną czy drutem. Do przeprowadzenia tych robót wykorzystuje się otwory rewizyjne na przewodach.
Zabezpieczenie przewodów kanalizacyjnych przed zamarzaniem będzie omówione niżej.

Uzbrojenie przewodów kanalizacyjnych

Należyty stan i stała sprawność uzbrojenia sieci kanalizacyjnej jest bardzo ważnym czynnikiem w konserwacji i remoncie domowych instalacji kanalizacyjnych (program egzamin ustny).
W przypadku stwierdzenia nieszczelności czy przecieków na rewizjach kanalizacyjnych należy przede wszystkim sprawdzić, czy pokrywa rewizji zaopatrzona jest w obie śruby przytrzymujące i czy nie zostało uszkodzone uszczelnienie gumowe pod pokrywą. Brakujące śruby należy uzupełnić, a po naprawie lub wymianie uszczelki gumowej pokrywę rewizji dokładnie przykręcić.

Rewizje przy deszczówkach należy często kontrolować ze względu na możliwość uszkodzenia rusztów lub zatrzymywania się gęstych osadów czy śmieci na rusztach. Szczególnie często należy kontrolować rewizje deszczowe w czasie trwania opadów — pokrywy rewizji należy odkręcić, a zatrzymane na ruszcie nieczystości usunąć. W razie uszkodzenia - pęknięcia rusztu - należy go wymienić.
Studzienki rewizyjne umieszczone na przewodach kanalizacyjnych wewnątrz czy zewnątrz budynku należy utrzymywać w należytym porządku i czystości (opinie o programie).
Uszkodzone pokrywy i stopnie włazowe studzienek należy bieżąco naprawiać, a nagromadzone w studzienkach śmieci i zanieczyszczenia usuwać. Stan studzienek nie może stwarzać niebezpieczeństwa dla przechodniów, a zejście do nich w celu dokonania naprawy rewizji, przepchania czy przepłukania kanału, powinno być dogodne.

Zawory burzowe, zabezpieczające przed zalaniem suteren, powinny być sprawdzane szczególnie przed nastaniem roztopów wiosennych oraz w okresie ulewnych deszczów w czasie lata i jesieni. Przy zaworach automatycznych konieczne jest skontrolowanie, czy klapa zamykająca łatwo obraca się na swojej osi, a przy zaworach ręcznych - czy rączka zasuwy lekko daje się opuścić w dół. Osad lub inne odpadki utrudniające zamykanie się zaworu należy usunąć, uszkodzoną rączkę lub samą klapę wymienić.

Stosowane często pod przyborami zawory burzowe kluczowe w celu umożliwienia łatwego ich zamykania należy smarować łojem lub innym tłuszczem (segregator aktów prawnych). Przy takich zaworach powinien znajdować się klucz.
Tłuszczowniki (przeznaczone do wyławiania tłuszczu) nie mają żadnych skomplikowanych urządzeń, dlatego też ich konserwacja polega na usuwaniu nagromadzonego w nich tłuszczu, okresowym czyszczeniu i malowaniu.
Syfony (tzw. zamknięcia wodne) są oczyszczane najczęściej dopiero wówczas, gdy zauważymy, iż nie przepływają przez nie ścieki.

Bardziej celowe jest przeczyszczanie syfonu co pewien okres czasu, ustalony praktycznie przez konserwatora. Oczyszczenie syfonu polega na odkręceniu korka, usunięciu osadu i wkręceniu korka ponownie. Do uszczelnienia gwintu korka używa się konopi i łoju. Osady z syfonów urny wałkowych, tzw. syfonów Belco, usuwa się przez oczyszczanie i przemycie odkręconej dolnej części syfonu, tzw. gruszki (promocja 3 w 1).