Środki hydrofobowe

Roztwór kobaltu jest klarowną cieczą barwy ciemnofioletowej, łatwo palną. W kompozycjach z żywic poliestrowych orientacyjny stosunek wagowy żywicy i zestawu utwardzającego wynosi: na 100 części żywicy należy dodawać 3-4 części pasty HCH oraz 0,4 części 2-pro- centowego roztworu naftenianu kobaltu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Powłoki poliestrowe mają dobrą przyczepność do suchych podkładów betonowych zneutralizowanych, np. za pomocą fluatowania (np. przez powleczenie fluorokrzemianem cynku). Powłoki poliestrowe są nieodporne na alkalia i substancje o odczynie alkalicznym, wykazują natomiast dobrą odporność na działanie wody i substancji o odczynie kwaśnym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Sposób pakowania żywic poliestrowych jest analogiczny do pakowania żywic epoksydowych. Pasta HCH dostarczana jest w puszkach aluminiowych lub w słojach ze szkła oranżowego, a naftenian kobaltu - w butelkach ze szkła oranżowego. Środki hydrofobowe na bazie żywic silikonowych (uprawnienia budowlane).

Środki hydrofobowe na bazie silikonów stosuje się do impregnacji powierzchni elewacyjnych ścian i elementów budowlanych w celu zabezpieczenia ich przed wgłębnym wnikaniem wody, a tym samym przed ich zawilgoceniem. Powłoka hydrofobowa nie uszczelnia pokrytej nią powierzchni, nie stanowi ciągłej izolacji przeciwwodnej zabezpieczającej przed działaniem wody pod ciśnieniem, umożliwa ona tzw. oddychanie przegrody budowlanej (program egzamin ustny).

Najczęściej stosowanymi materiałami z tej grupy wyrobów są:

• Ahydrosil K - roztwór żywicy metylo- silikonowej w ługu potasowym o stężeniu żywicy ok. 20%, o ciężarze wynoszącym 1,25-1,28 G/cm³. Jest to ciecz bezbarwna o silnie alkalicznym odczynie pH = 13);

Ahydrosil K jest niepalny;

• Ahydrosil - roztwór żywicy metylosili- konowej w ługu sodowym o stężeniu żywicy ok. 20%; właściwości jego są podobne do właściwości Ahydrosilu K;
• SilakM-11 - roztwór żywicy metylosi- likonowej w ksylenie i chlorku metylenu; zawartość części nielotnych (błono- twórczych) wynosi 25±3%; łatwo rozcieńcza się toluenem, chlorkiem etylenu, benzyną lakową, rozpuszczalnikiem nitro; Silak M-11 jest materiałem łatwo palnym (opinie o programie).

Silikonowe preparaty hydrofobowe

Silikonowe preparaty hydrofobowe pakowane są w szklane balony pojemności 25 i 50 t, szczelnie zamknięte gumowymi korkami, lub w beczki żelazne pojemności 100 I z hermetycznym zamknięciem. Preparaty hydrofobowe przechowywane we właściwych warunkach zachowują swe właściwości w ciągu 6 miesięcy od daty produkcji.

Maty szklane. Maty szklane o symbolach EM-1001, EM-1002 lub EM-1004 wytwarzane są z ciętych włókien szklanych (ze szkła niskoalkalicznego) lepionych odpowiednim lepiszczem organicznym. Maty mają gramaturę: 250, 300, 450, 600 G/m², a szerokość: 80 i 120 cm. Mogą one być stosowane do zbrojenia powłok z żywic syntetycznych i powłok bitumicznych (segregator aktów prawnych). Najczęściej używa się do tego celu mat o gramaturze 300. Tkanina szklana St-20/60. Wytwarzana jest z przędzy szklanej (ze szkła niskoalkalicznego). Tkanina ma splot płócienny i preparację włókienniczą (skrobiowo-tłuszczową). Preparację można usunąć za pomocą tri. Szerokość tkaniny wynosi 60 cm, grubość ok. 0,3 mm, ciężar 1 m² - 210 G.

Tkanina St-20/60 może być stosowana do zbrojenia powłok z żywic syntetycznych i powłok bitumicznych. Welon z włókien szklanych. Welon z włókien szklanych określony normą BN-69/6755-06 jako typ P wytwarzany jest z włókien szklanych lepionych lepiszczem organicznym. Ciężar welonu wynosi 100 G/m², szerokość - 1 m. Stosuje się go do zbrojenia powłok z emulsji asfaltowych kationowych i lateksu butadieno-styrenowego, wykonywanych metodą natrysku. Można do tego celu stosować również importowane welony z włókien szklanych o gramaturze 100, wzmacniane jeszcze dodatkowo nicią szklaną (promocja 3 w 1).

Włókno szklane „roving”. Dostarczane jest w postaci pasma nawiniętego na szpulę. Ciężar jednostkowy opakowania wynosi ok. 15 kG. Włókno w postaci ciętej na odcinki długości 20-25 mm jest stosowane do zbrojenia powłok z emulsji anionowych modyfikowanych lateksem butadieno-styrenowym, wykonywanych metodą natrysku.