Środki solowe

Wymagania, jakie stawia się wzorcowemu preparatowi impregnacyjnemu, są wysokie. Dotychczas nie znaleziono związku chemicznego. któryby miał przynajmniej najważniejsze cechy wzorcowego impregnatu. Zaczęto więc tworzyć mieszaniny pewnych związków grzybobójczych, aby w ten sposób uzyskać preparat zbliżony swoimi cechami do wzorcowego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Środków grzybobójczych do zabezpieczania drewna jest bardzo dużo. Należy omówić te. które są stosunkowo dobre i znajdują się na rynku krajowym. Środki chemiczne ze względu na pochodzenie można podzielić na organiczne i nieorganiczne, ze względu na formę sprzedażną dzielimy je na solowe, oleiste i pasty.

Solowe środki grzybobójcze mogą się składać z jednego nieorganicznego związku chemicznego albo z mieszaniny kilku związków nieorganicznych lub z mieszaniny nieorganicznych i organicznych związków chemicznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Solowe środki stosuje się najczęściej w postaci roztworów wodnych. Środki solowe nie utrwalone na włóknie tkanki drzewnej dość łatwo wymywają się i dlatego nie można ich stosować do zabezpieczenia konstrukcji narażonych na działanie warunków atmosferycznych. Minimalne stężenie grzybobójcze środków solowych jest niewielkie, a wskutek trwałości przewyższają one często związki organiczne. Wszystkie środki solowe w mniejszym lub większym stopniu działają szkodliwie na organizmy wyższe (uprawnienia budowlane).

Fluorek sodu (NaF) biały, krystaliczny, bez zapachu proszek, rozpuszczalny w wodzie do 4%. Roztwory wodne fluorku nie są lotne, nie korodują metali, nie barwią drewna. W zetknięciu się z solami wapnia lub magnezu fluorek sodu przechodzi w nierozpuszczalne i nie działające toksycznie na grzyb związki (powstaje fluorek wapnia i fluorek magnezu); minimalne stężenie grzybobójcze określone metodą pożywkową wynosi 0.25%. W budownictwie fluorek sodu nie znalazł szerszego zastosowania ze względu na małą rozpuszczalność w wodzie (4%) (program egzamin ustny).

Właściwe zastosowanie fluorku to zabezpieczanie podsypek oraz elementów o słabym stopniu zagrożenia. Normy zużycia: 0,5 1/m² lub 20 g/m² suchej masy. Główne znaczenie fluorku sodu polega na stosowaniu go w kombinowanych mieszankach solowych (opinie o programie).

Normy zużycia

Fluralzil, podstawowym składnikiem tego impregnatu jest fluorokrzemian cynku (ZnSiFo * 6 H₂0). Jest to ciało stałe, krystaliczne, nielotne, koloru pomarańczowego o nieprzyjemnym zapachu. Jest on higroskopijny, bardzo rozpuszczalny w wodzie, wymywalny, silnie koroduje metale. Obniża zapłon drewna. Minimalne stężenie grzybobójcze wynosi 0,20%. Fluralzil własnościami jest zbliżony do fluorku sodu. Jednak wskutek dużej rozpuszczalności w wodzie można go stosować w bardziej stężonych roztworach do zabezpieczenia konstrukcji w większym stopniu narażonych na zgrzybienie (segregator aktów prawnych).

Przy dwukrotnym smarowaniu lub opryskiwaniu 5% lub 10% roztworem wodnym 0,5 1/m² powierzchni lub 2 5-5 kg/100m² powierzchni drewna; przy kąpielach zimnych, normy zużycia wynoszą 0.7 1/m* lub 3.5-7 kg/100 m² powierzchni drewna. Płyty izolacyjne, paździerzowe, pilśniowe, torfowe impregnuje się 25% roztworem fluralzilu (smarowanie, opryskiwanie, moczenie). Fluralzilem nie należy zabezpieczać połączeń drewnianych, w skład których wchodzi żelazo, gdyż działa on korodująco. Fungol oparty również na fluorokrzemianie cynku różni się tylko zabarwieniem (niebieskim kolorem) z wielkością stężenia grzybobójczego (0,3%) (promocja 3 w 1).

Chlorek cynku (ZnCl₂) jest ciałem białym, krystalicznym, silnie higroskopijnym. Chlorek cynku w silnym stopniu koroduje metale i obniża wytrzymałość drewna. Zasadnicze jego zastosowanie to zabezpieczanie podkładów i słupów wg metody ciśnieniowo-próżniowej (mieszanka wodno-olejowa zamiast oleju kreozotowego). W budownictwie stosuje się go bardzo rzadko, jedynie do zabezpieczenia konstrukcji dachowych w stężeniu nie większym jak 4,5% lub do odkażania zagrzybionego gruzu ceglanego. Normy zużycia przy dwukrotnym smarowaniu 0,5 1/m² powierzchni drewna.