Środkowe karnesiki

Środkowe karnesiki układa się na zaprawie po uprzednim dopasowaniu na sucho, ściśle według sznura. Wypełnienie spoin i ostateczne oczyszczenie wykonuje się jednocześnie dla całej powierzchni licowanej. Licowanie słupów czterobocznych, sześciobocznych i ośmio- bocznych zaczyna się od spionowania i sprawdzenia prawidłowości boków słupów. Ma to na celu wykrycie nierówności, które należy ściosać. Przez odmierzenie w podobny sposób właściwych odległości od drugiej osi, ustala się położenie okładziny dla dwóch pozostałych boków, na których również zakłada się znaki kierunkowe (program uprawnienia budowlane na komputer).

Kiedy licuje się szereg słupów, znaki kierunkowe zakłada się z początku na dwóch skrajnych słupach; między nimi naciąga się sznury, które wyznaczają położenie znaków kierunkowych na słupach pośrednich. W miejscach przecięcia się sznurów naciąga się według pionu sznury pionowe, które stanowią linie wyznaczające położenie krawędzi okładziny słupa. Sznury te zamocowuje się na gwoździach lub bolcach wbitych w spoiny słupa albo w sufit, bądź przymocowanych do słupa zaprawą gipsową. Później przystępuje się do właściwego licowania zaczynając od dolnego rzędu na którymkolwiek boku słupa. Położenie płytek reguluje się według pionowych sznurów i łaty (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jeżeli pionowe spoiny stanowią ciągłe linie proste (licowanie zwane „spoina na spoinie), pierwszy rząd płytek układa się od środka słupa lub pilastra ku krawędziom, wszystkie zaś wyżej położone rzędy mogą być również układane od krawędzi do środka (uprawnienia budowlane).

Wypełnianie spoin

Przy spoinach mijankowych układanie płytek zaczyna się od osi. Po oblicowaniu pierwszego boku słupa do wysokości 1,0-1,2 m, układa się płytki dolnego rzędu na drugim boku; należy zwrócić szczególną uwagę na prawidłowe ułożenie skrajnych płytek tworzących naroże. Licowanie drugiego boku wykonuje się za pomocą kątownika oraz łaty z poziomicą. Po obligowaniu słupa do wysokości 1,Oh-1,2 m ustawia się rusztowanie (program egzamin ustny). Następnie robotę kontynuuje się sposobem opisanym wyżej. Jeżeli całkowita liczba płytek nie układa się na szerokości boku słupa, należy przygotować połówki płytek na całą wysokość słupa. Połówki te układa się kolejno przy prawej i lewej krawędzi słupa.

Ze szczególną starannością układa się skrajne płytki, tworzące krawędź (naroże) okładziny. Płytki te uprzednio przyciosuje się „na wąs“ i dopasowuje się do siebie za pomocą szlifowania brzegów (opinie o programie).

Licowanie pilastrów i wąskich filarków międzyokiennych wykonywa się tak samo jak licowanie słupów. Przy układaniu płytek na bokach pilastra przyległych do ściany należy sprawdzić za pomocą kątownika wewnętrzny kąt. Szlifowanie brzegów płytek „na wąs“ jest w tym wypadku zbędne. Przy licowaniu pilastrów można się posługiwać (zamiast pionowych linii) narożnymi płytkami kierunkowymi sprawdzanymi według pionu i powiązanymi z przyległymi płaszczyznami za pomocą kątownika. Boki pilastrów równolegle do ściany sprawdza się również sznurem naciągniętym między znakami kierunkowymi umieszczonymi na skrajnych pilastrach (segregator aktów prawnych).

Układanie płytek i wypełnianie spoin odbywa się tak samo jak przy licowaniu ścian. Wzorniki wykonywane są z desek 30 - 35 milimetrowych łączonych gwoździami lub wkrętkami. Podstawę słupa okłada się deskami obrzeżnymi tworzącymi ramkę ochronną. Na ramce kładzie się (według znaków umieszczonych na powierzchni płyt podstawy albo według sznurów wyznaczających położenie okładziny słupa) dwie dolne deski wzornika, leżące w tym samym pionie co deski górne. Wzorniki przymocowuje się do ramki także gwoździami. Drugi wzornik składa się na dole, na pierwszym wzorniku i podnosi się do góry. Właściwe położenie górnego wzornika osiąga się przez pionowanie wierzchołka każdego kąta wyciętego w nim wieloboku na odpowiedni punkt wzornika dolnego (promocja 3 w 1).