Stopień utwierdzenia

Jeżeli chodzi o rusztowania rurowe, to należy rozróżniać rusztowania ze stężeniami i rusztowania bez stężeń. W obu tych przypadkach, jeśli należy wziąć pod uwagę stopień utwierdzenia, jaki daje złącze krzyżowe, trzeba dokonywać obliczeń dla układu odkształconego (program uprawnienia budowlane na komputer). Obliczenia te są zawsze skomplikowane i praktycznie wymagają więcej czasu niż można by poświęcić na ten cel, zwłaszcza na obliczanie rusztowań, które na ogół należą do budowli tymczasowych i pomocniczych. Stąd też naturalne tendencje do poszukiwania łatwej metody przybliżonych obliczeń, dającej zarazem gwarancję, że jej wyniki zwiększą bezpieczeństwo.

Uproszczenie polega więc na pomijaniu niektórych więzów istniejących w układzie, a wybranych w sposób najmniej naruszający stateczność i wytrzymałość (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dokonujemy tego nie na podstawie obliczeń, które pragniemy właśnie zredukować, lecz według ogólnego schematu odkształcenia układu. Określanie właściwej postaci odkształcenia zależy od wprawy i doświadczenia projektanta.

Pominięcie niektórych więzów w rusztowaniu rurowym, dotyczy zarówno prętów, jak i złączy (uprawnienia budowlane). Rozważmy na przykład płaskie rusztowanie rurowe poddane działaniu sił zewnętrznych przyłożonych w jego węzłach, w płaszczyźnie konstrukcji. W prętach układu powstaną: moment zginający, siła ścinająca oraz siła osiowa, a złącza będą poddane zginaniu i skręcaniu (program egzamin ustny).

Uproszczenie polega więc na przyjęciu, że w prętach lub węzłach nie wystąpią niektóre lub nawet żaden z podanych efektów. Oto kilka przykładów:

• wprowadzenie przegubu w dowolnym punkcie pręta przyczynia się do zniesienia momentu zginającego w tym punkcie,
• przecięcie pręta w jednym punkcie eliminuje moment zginający, siłę ścinającą i rozciągającą siłę osiową.
• zamiana złącza krzyżowego na złącze obrotowe znosi skręcanie złącza,
• zastąpienie pręta innym, mniej sztywnym albo złącza krzyżowego innym o większym współczynniku e (opinie o programie).

Płaski układ

Na mocy zasady Lagrange’a-Raleigha, pominięcie dowolnego więzu w jakimkolwiek układzie może zmniejszyć lub co najwyżej utrzymać pierwotną wartość obciążenia krytycznego (na wyboczenie miejscowe, wyboczenie zespołu itd.)> Odwrotnie, wprowadzenie dodatkowego więzu może wpłynąć na zwiększenie wartości obciążenia krytycznego. Przy stosowaniu tej zasady w praktyce inżynierskiej trudno jest ocenić, czy wartość, o którą zwiększa się lub zmniejsza obciążenie krytyczne mieści się w granicy dopuszczalności (segregator aktów prawnych).

Nieznajomość tych wartości w przypadku zniesienia więzu prowadzi do zwiększenia rzeczywistego współczynnika bezpieczeństwa w porównaniu ze współczynnikiem wybranym w drodze rozważań. Innymi słowy pominięcie więzu zawsze zwiększa bezpieczeństwo, co jest korzystne, lecz może doprowadzić do konstrukcji cięższej i droższej.

Zastosowanie zasady Lagrange’ a-Raleigha do rusztowań bez stężeń. W rodziale 4 wykażemy, że w rusztowaniach rurowych bez stężeń utrata stateczności sprężystej zachodzi przez pochylenie krytyczne.

Rozważmy płaski układ złożony z kilku stojaków połączonych podłużnicami i obciążonych siłami P na górnych końcach. Dopóki siła P nie osiągnie

wartości krytycznej, rusztowanie nie wykazuje żadnego odkształcenia, lecz w chwili osiągnięcia obciążenia krytycznego P_n może pojawić się pochylenie krytyczne. Przebieg tego odkształcenia jest taki jaki powstałby pod wpływem siły poziomej przyłożonej na najwyższym poziomie. Aby przewidzieć poprawny przebieg odkształcenia, dobrze jest podjąć tę samą drogę jaką wskazaliśmy dla ramy tj. najpierw przyjąć, że podłużnice i węzły są nieskończenie sztywne, a następnie przejść do podłużnie rzeczywistych i, w końcu, do złączy rzeczywistych, tzn. sprężystych (promocja 3 w 1).

Na rysunku 3-13b podano schemat układu odkształconego, w którym wszystkie pręty, zarówno poziome, jak i pionowe mają tylko jeden punkt przegięcia usytuowany bardzo blisko lub dokładnie w środku prętów.