Stacja zagęszczania

W ostatnich latach w Polsce wykrystalizował się pogląd, że należy całkowicie zaniechać w zakładach borowinowych tzw. regeneracji (rehabilitacji). Potraktowanie borowiny pozabiegowej jako materiału zbędnego dla lecznictwa pozwala na wykorzystanie jej do celów rolniczo-ogrodniczych. W tym celu niezbędne jest ze względów transportowych i użytkowych zredukowanie wilgotności papki pozabiegowej, która wynosi 84-96%, do wysokości ok. 60-75% (program uprawnienia budowlane na komputer).

W wyniku przeprowadzonych badań laboratoryjnych, a później technicznych, za najbardziej skuteczne uznano odwadnianie borowiny pod ciśnieniem na prasach filtracyjnych przy stosowaniu koagulantów zwykle wapna hydratyzowanego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Stacja zagęszczania (odwadniania) borowiny składa się z następujących elementów:

• zbiornika borowiny pozabiegowej o pojemności równej 1-2 dobowemu zużyciu borowiny.
• pomp do przetłaczania papki borowinowej pod ciśnieniem filtracji, tj. 5-6 at, lub urządzeń pneumatycznych bądź też kombinacji obu tych systemów,
• pras filtracyjnych o pojemności 0,5-1,0 t w liczbie 2-3, zależnie od ilości odwadnianej borowiny,
• urządzeń transportowych do odbioru odwodnionej borowiny(uprawnienia budowlane).

Obecnie prowadzone są badania nad zastosowaniem dogodniejszych w eksploatacji urządzeń, a mianowicie: bębnowych filtrów próżniowych oraz łatwych w obsłudze pras filtracyjnych.

Według wstępnej analizy ekonomicznej stosowanie metody odwadniania borowiny nie pociąga za sobą większych kosztów niż prowadzenie tradycyjnej, lecz właściwej gospodarki regeneracyjnej. Warto tu nadmienić, że podobne metody odwadniania stosowane są od dawna dla osadów ściekowych (program egzamin ustny).

W uzdrowiskach stosuje się zabiegi lecznicze następujących głównych rodzajów:

• kąpiele lecznicze wannowe
• kąpiele w gazach leczniczych,
• zabiegi przy użyciu wody zwykłej (hydroterapeutyczne),
• zabiegi kinezyterapeu- tyczne,
• płukania lecznicze,
• inhalacje,
• zabiegi peloidowe,
• zabiegi klimatoterapeutyczne,
• zabiegi elektro- i światłolecznicze,
• zabiegi ciepłolecznicze (opinie o programie).

Urządzenia hydroterapeutyczne

Wanny do kąpieli leczniczych. Wanny do kąpieli zgazowanych powinny mieć dolny dopływ dla wody leczniczej; w przypadku doprowadzenia wody przez baterie ponad wanną należy wylot baterii przedłużyć wężem elastycznym, tak aby woda nie rozpryskiwała się. Do kąpieli kwasowęglowych stosuje się wanny płytkie, a do kąpieli radoczynnych głębokie.

Wanny do kąpieli borowinowych powinny mieć otwór spustowy o średnicy 80-100 mm. Urządzenia do kąpieli gazowych C0₂. Najczęściej stosowane są szafki do indywidualnych kąpieli w dwutlenku (rys. 8-18) z możliwością regulacji temperatury i wilgotności gazu (segregator aktów prawnych).

Urządzenia do kąpieli natryskowych. Urządzenie w kształcie szafki wyposażone jest wewnątrz w liczne dysze, przez które natryskuje się ciało pacjenta wodą leczniczą, zwykle siarczkową lub jodkową (rys. 8-19). Efekty lecznicze są podobne jak przy kąpielach w wannie, z tym że zużycie wody jest ponad połowę niższe.

Katedrę natryskową, która stanowi podstawowe urządzenie w wodolecznictwie przy użyciu wody słodkiej. Istota działania urządzenia polega na skierowywaniu strumienia wody o ciśnieniu na wylocie 3-5 at na ciało pacjenta, który znajduje się w odległości ok. 3,5-4,0 m od katedry natryskowej.

Specjalne mieszacze wody pozwalają na szybkie zmiany natrysku ciepłego na zimny i odwrotnie. Zwykle z pulpitu katedry można sterować działaniem natrysków płaszczowych lub igiełkowych ustawianych też w sali natrysków. W przypadku niedostatecznego ciśnienia wody w sieci wodociągowej zasilającej należy projektować oddzielne instalacje hydroforowe z podgrzewaczem do obsługi działu wodolecznictwa (promocja 3 w 1). Zabieg ten polega na masażu ciała pacjenta strumieniem wody o ciśnieniu 4-6 at, woda pobierana jest przez pompę z basenu (obieg zamknięty).