Stacjonarność ciągu

Stacjonarność ciągu odznacza jego jednorodność w czasie; charakterystyki prawdopodobieństwa tego czy też innego ciągu nie powinny zmieniać się w zależności od czasu. W szczególności tzw. intensywność - gęstość ciągu zdarzeń (średnia liczba zdarzeń w jednostce czasu), dla ciągu stacjonarnego powinna pozostać stała (program uprawnienia budowlane na komputer). Nie oznacza to jednak, że faktyczna liczba zdarzeń, występujących w jednostce czasu jest stała, przeciwnie ciąg zdarzeń w tym wypadku może mieć zmienne zagęszczenie.

Występujące w ciągach stacjonarnych zjawiska zagęszczenia i rozrzedzenia nie wykazują regularności - prawidłowości, jedynie średnia liczba zdarzeń, przypadająca na jednostkę czasu, pozostaje stała.
Brak następstw w ciągu oznacza, że zdarzenia tworzące ciąg, zjawiają się w momentach czasu niezależnie jeden od drugiego. Np. ciąg pasażerów zjawiających się na stacji kolejowej można uważać za ciąg bez następstw, dlatego, że przyczyny warunkujące przybycie poszczególnego pasażera właśnie w dany moment a nie w innym, z reguły nie są powiązane z przyczynami innych pasażerów.
Ciąg stacjonarny, bez następstw i zwyczajny nazywamy najprostszym stacjonarnym ciągiem Poissona.

Najprostszy ciąg posiada specjalne znaczenie a mianowicie przez superpozycję dużej ilości ciągów stacjonarnych i prostych można utworzyć ciąg sumaryczny, który można uważać również za prosty.
Jeżeli ciąg zdarzeń nie posiada następstw, prosty lecz niestacjonarny ciąg, uważa się za niestacjonarny ciąg Poissona. W ciągu takim intensywność zdarzeń X (średnia liczba zdarzeń w jednostce czasu) jest funkcją czasu czyli X = X(t), wówczas gdy dla ciągu najprostszego X = const.
Poissonowski ciąg zdarzeń (stacjonarny jak i niestacjonarny) ściśle jest związany z rozkładem Poissona, liczba zdarzeń ciągu trafiających na dowolny odcinek na osi Ot wykazuje rozkład Poissona (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Pewność systemu bez stosowania urządzeń zapasowych.
Załóżmy, że system S składa się z n elementów (węzłów) Ej ,E2,..En. Przypuśćmy również, że znana jest pewność poszczególnych elementów. Należy określić pewność działania systemu. Zależy ona od tego, w jaki sposób elementy uszeregowane są w systemie, jaką funkcję spełnia każdy element i w jakim stopniu sprawność działania każdego elementu jest niezbędna dla działania systemu jako całości (uprawnienia budowlane).

Amortyzacja środków trwałych

W wielu systemach niewystraczająca pewność poszczególnego elementu zostaje zwiększona przez wprowadzenia dublującego (rezerwowego) elementu tzn., że obok np. elementu E! wprowadza się zapasowy elementu Ej który rozpoczyna pracę w systemie w wypadku odmowy elementu Ej. Ilość rezerwowych elementów może być większa od jednego (dublującego).
Najprostszym wypadkiem w sensie obliczeniowym stanowi system prosty - bez elementów rezerwowych. W systemie tym odmowa (awaria) jednego dowolnego elementu w systemie jest równoznaczna odmowie całego systemu (program egzamin ustny). Po analogii do łańcucha kolejnego łączenia przewodników, przerwa jest równoznaczna z rozerwaniem całego łańcucha; będziemy nazywali takie łączenie elementów kolejnym lub logicznym. Pojęcie to dotyczy tylko pewności działania, fizycznie elementy mogą być łączone w sposób dowolny. 

Wyrazimy pewność działania systemu za pośrednictwem pewności poszczególnych elementów. Przyjmujemy pewien odcinek czasu (0, r), w ciągu którego ma być zagwarantowana bezawaryjna praca systemu. Jeżeli pewność działania systemu oznaczymy przez P(t), wówczas należy określić znaczenie pewności przy t = r czyli P(r). Mamy więc w tym wypadku do czynienia nie z funkcją lecz z określoną wielkością, wobec tego można argument r pominąć i pewność systemu wyrazić jako P (opinie o programie).

Analogicznie można uczynić dla poszczególnych elementów i wyrazić pewności jako pi, p2,pn Dla bezawaryjnego działania systemu w czasokresie r, musi być taka sama praca poszczególnych elementów.
Amortyzacja jest kosztem wynikającym z zużycia środków trwałych.
Amortyzacja środków trwałych w budownictwie spełnia trzy zasadnicze funkcje:
- miernika zużycia fizycznego oraz wartości przeniesionej przez środki trwałe na produkt,
- składnika kosztów produkcji (segregator aktów prawnych).

narzędzia tworzenia funduszu pieniężnego na reprodukcję prostą środków trwałych. W pierwszym wypadku amortyzacja powinna określać stopień zużycia fizycznego środka trwałego wzgl. przenoszona wartość przez środki trwałe na produkt wskazywać w jakim stopniu następuje pogarszanie się właściwości fizycznych środków trwałych, uczestniczących w procesie wytwarzania (promocja 3 w 1).