Stal węglowa

Stal węglowa zwykłej jakości, o określonej wytrzymałości i określonym składzie chemicznym. Jest to stal spawalna, o normowej granicy plastyczności 2400 kG/cm², nieuspokojona. Stosowanie tej stali w postaci zasadniczego zbrojenia dla temperatur przekraczających 350°C nie jest wskazane. Stal St3SY, to stal węglowa zwykłej jakości, o określonej wytrzymałości i określonym składzie chemicznym. Jest to stal spawalna, o normowej granicy plastyczności 2400 kG /cm², pół uspokojona. Podobnie jak dla stali St3SX, stosowanie jej jako zasadniczego zbrojenia powinno być ograniczone przy nagrzewaniu przekraczającym 350°0 (program uprawnienia budowlane na komputer).

Stal ISO2, to stal węglowa, niskostopowa o podwyższonej, określonej wytrzymałości i określonym składzie chemicznym. Jest to stal spawalna i zgrzewał na. Przy średnicach do 25 mm nie jest ona wstępnie obrobiona cieplnie. Przy średnicach wyższych jest normalizowana. Normowa granica plastyczności wynosi dla średnic do 25 mm 3600 kG/cm², natomiast dla średnic większych 3400 kG/cm². Stal 18G2 stanowi zasadniczy gatunek stali stosowanej do zbrojenia konstrukcji nagrzewanych do wysokich temperatur. Stal tę stosuje się w charakterze zasadniczego zbrojenia przy temperaturach do 600°C dla zbrojenia ściskanego i 500°C dla zbrojenia rozciąganego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Stal 340S oraz stal 00GS, to stale węglowe, niskostopowe, o podwyższonej wytrzymałości. Stale te w niedługim czasie stosowane będą w budownictwie powszechnie. Dotychczas jednak zupełnie brak badań i prób w zakresie zastosowania tych stali jako zbrojenia elementów nagrzewanych do wysokich temperatur. Stale tych gatunków stosuje się w stanie surowym, nie obrobionym cieplnie (uprawnienia budowlane).

Nie jest to stal spawalna, a jedynie zgrzewalna oporowo. Normowa granica plastyczności dla stali 34GS wynosi 4200 kG/cm² przy średnicach do 18 mm, natomiast 4000 kG/cm² przy średnicach wyższych. Normowa granica plastyczności stali 60GS wynosi G000 kG/cm². Mimo braku dotychczas odpowiednich badań należy przypuszczać, że oba wymienione gatunki stali będą mogły znaleźć powszechne zastosowanie również i w konstrukcjach nagrzewanych (program egzamin ustny).

Dopuszczalna temperatura nagrzania stali zbrojeniowej jest zależna od szeregu parametrów. Zależy ona od roli, jaką stal ma spełnić w przekroju, gatunków stali i rodzaju przenoszonych naprężeń. Ogólnie można przyjąć, że stale żebrowane mogą być bezpiecznie nagrzewane do temperatur wyższych niż nieżebrowane. W strefach ściskanych przekrojów można dopuścić nieco wyższe nagrzania niż w strefach rozciąganych. Również w przypadku betonów jedynie usztywnionych można dopuszczać temperatury wyższe, rzędu 700°C. Konieczność zapewnienia możliwie pełnego bezpieczeństwa zmusza do obniżenia temperatur dopuszczalnych dla zbrojenia głównego (opinie o programie).

Zmniejszona przyczepność zmusza do stosowania prętów zbrojeniowych o stosunkowo małych średnicach. Wymaga to przeprowadzania dla konstrukcji nagrzewanych obliczeń zarysowania, co na ogół jest zbędne w przypadku konstrukcji w stanie zimnym. Niekorzystne jest stosowanie wkładek sztywnych, gdyż stosunek sumarycznej powierzchni przekroju poprzecznego wkładek do sumarycznej powierzchni przyczepności kształtuje się bardzo wysoko. Stosowanie tych profilów wykluczają każdorazowo obliczenia zarysowania (segregator aktów prawnych).

Zginanie elementu zachodzi w przypadku obciążenia zewnętrznym momentem zginającym M. Również według wzorów na zginanie wymiaruje się elementy mimośrodowe ściskane i mimośrodowo rozciągane, jeżeli wartość mimośrodu punktu zaczepienia siły ściskającej N przekracza 3,5-krotną wielkość użytecznej wysokości przekroju h_t. Zwykle stosuje się przekroje pojedynczo zbrojone (promocja 3 w 1). W elementach tych naprężenia rozciągające przenoszone są przez zbrojenie i częściowo przez beton, na odcinkach pomiędzy natomiast naprężenia ściskające są przenoszone całkowicie przez beton.