Stalowe pale

W latach 1957-1958 wybudowano w Wilhelmshaven, w ujściu Jadę, przystań dla zbiornikowców o nośności do 100 000 t. Pomost tej przystani - żelbetowy na palach stalowych, stanowi przykład celowo zaprojektowanej budowli.
Przystań stanowi stosunkowo lekki pomost przeładunkowy o długości (na razie) 680 m, równoległy do brzegu, z którym jest połączony pirsem dojazdowym długości ok. 700 m, o podobnej konstrukcji (program uprawnienia budowlane na komputer).
Ruch kołowy po mostach odbywa się na wierzchu dodatkowego podestu żelbetowego na rzędnej +7,5 m, podczas gdy rurociągi dla ropy ułożono na poziomie niższym na rzędnej +6,35 m, czyli o 90 cm nad najwyższym poziomem wody przypływowej, na wierzchu głównych poprzecznych belek pomostowych.

Przy pomoście przystani (z którego wykonano na razie tylko odcinek południowy, po jednej stronie pirsu) zaprojektowano trzy stanowiska w postaci tzw. głowic przeładunkowych, w tym dwa dla statków większych, do 100 000 t i jedno dla mniejszych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Statek nie opiera się o lekki stosunkowo pomost, ani o głowice, które mają konstrukcję taką samą jak pomost, lecz o niezależne urządzenia odbojowe. Podobnie też urządzenia cumownicze zmontowano na dalbach niezależnych od pomostu, a obliczono je na siły w cumach równe bądź po 250 tys. kG na dalbę skrajną, bądź po 125 tys. kG na dalby pośrednie (uprawnienia budowlane).
Pirs dojazdowy ma szerokość około 18 m, jezdnia o szerokości 5,50 m (z dwoma poboczami - chodnikami po 0,50 m, latarniami i poręczami) przebiega w osi
pirsu i, jak już wspomniano, na poziomie wyższym, rurociągi zaś rozłożono po obu stronach jezdni niżej.

Konstrukcja pomostu jest bardzo prosta i jasna. Podpory stanowią pale stalowe o średnicy 546 mm i o grubości ścianek, zależnie od typu 14 lub 14,5 mm (w górnej części powiększonej o 1,5 mm, a w dolnym końcu zmniejszonej o 0,5 mm) (program egzamin ustny).
Pale rozstawiono w jarzmach po 4, przy czym zewnętrzne są pochylone do wnętrza w stosunku 3 :1, wewnętrzne odchylone są na zewnątrz w stosunku 12 :1.

Rozpory przeciwlodowe

Wszystkie pale zagłębiono w grunt na około 9 m przy średniej głębokości akwenu mierzonej od OS, nie przekraczającej 15 m. Grunt stanowi w zasadzie nośny piasek i żwir, mimo to pale wewnętrzne otrzymały w dolnym końcu skrzydełka z przyciętych i przyspawanych do pali 2,5 m odcinków brusów typu Peine. Mniej więcej na poziomie 0,0 założono między palami rozpory przeciwlodowe z rur stalowych o średnicy 508 mm i grubości ścianek 14 mm. Jarzma palowe rozstawiono co 15 m (opinie o programie).

W kilku miejscach utworzono tzw. jarzma „stałe”, dodając na jarzmo po cztery pale ukośne w kierunku wzdłużnym (tworzące po 2 kozły) dla przeniesienia poziomych sił osiowych. Jarzma takie występują parami, zasadniczo co 7 przęsło.
Na palach nałożono poprzecznie do osi pomostu prefabrykowane żelbetowe belki „jarzmowe” z 2 otworami na głowy pali, zabetonowanymi po założeniu na miejscu przeznaczenia (segregator aktów prawnych).
Pomost przeładunkowy ma konstrukcję podobną z drobnymi różnicami. Jezdnie ułożono tu od strony zewnętrznej, rurociągi od strony wewnętrznej.

W obu pomostach jezdnię wykonano z prefabrykatów żelbetowych o długości 14,20 m wolno podpartych na belkach jarzmowych. Przestrzenie 1 m nad samymi belkami (z wpuszczonymi w nie z prefabrykatów jezdni wkładkami) betonowano na miejscu.
Obszerny opis pomostu i jego wykonania zawiera praca Lacknera, skąd pochodzą też podane wyżej informacje i ilustracje.

Również na pomostach mogą być budowane magazyny (promocja 3 w 1).
Przekrój szerokiego pomostu przybrzeżnego na palach 10 m głębokości w porcie Kechil (dawn. Butterworth) w Malajzji, położonym w cieśninie między wyspą Pinang a półwyspem Malajskim.