Stan naprężeń

W ustrojach prętowych mamy do czynienia z jednoosiowym stanem naprężeń, z elementami rozciąganymi lub ściskanymi, z jednoczesnym zginaniem lub bez niego (program uprawnienia budowlane na komputer). Natomiast w ustrojach powłokowych występuje dwuosiowy stan naprężenia. Wytrzymałości wówczas zależnie od stosunku naprężeń posiadają zmienną wartość. Wynika to z faktu, że każde działanie mechaniczne, ograniczające jednostkowe wydłużenie betonu zwiększa jego wytrzymałość, zaś ułatwiające odkształcenia - zmniejsza. Stąd przy dwukierunkowym ściskaniu będziemy mieli do czynienia ze zwiększeniem wytrzymałości, zaś przy rozciąganiu z jej obniżeniem.

Oczywiście w trójosiowym stanie naprężenia zjawisko wzrostu lub zmniejszenia wytrzymałości występuje jeszcze intensywniej. Badania z tego zakresu są jeszcze bardzo nieliczne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Prowadzi je na szerszą skalę dopiero Katedra Konstrukcji Żelbetowych Politechniki Warszawskiej. Rzeczywista jakość betonu w niebezpiecznych miejscach może być gorsza od przewidywanej. Fakt ten, najgroźniejszy w elementach rozciąganych, wynika z trudności, na jakie napotyka wykonawstwo.

Powoduje on konieczność wprowadzenia współczynnika jednorodności materiału. Sprawa jednorodności wiąże się ściśle z obszarem, w którym może wystąpić niebezpieczny przekrój. Im obszar ten jest większy, tym większe jest prawdopodobieństwo wystąpienia w nim osłabionych przekrojów Gdy przekrój niebezpieczny może wystąpić na całe.1 długości pręta, wytrzymałość przeciętna obniża się nawet o 20% (uprawnienia budowlane).

Biorąc pod uwagę, że rozrzuty wytrzymałości betonu przekraczają nawet 35% wartości średniej, a w dobrych betonach dochodzą do 20%, współczynnik ki jest przyjmowany w granicach 1,3-M,6. Dolna granica odpowiada betonom wykonywanym bardzo starannie z zastosowaniem dozowników i pod ścisłą kontrolą, górna - betonom dozowanym objętościowo i pod słabą kontrolą (program egzamin ustny).

Wytrzymałości betonu

Współczynniki te są ustalone determistycznie, gdyż brak opracowanych danych statystycznych. Składnik k2 zależny od rodzaju obciążenia jest mały przy obciążeniach dających się ściśle określić, jak np. ciężar własny (k2 = 1,05), zaś tym większy, im obciążenie jest trudniejsze do ustalenia. Współczynniki te są też ustalone determistycznie, gdyż brak jest prawie zupełnie potrzebnych danych statystycznych. Gdybyśmy w obliczeniach konstrukcji przyjęli tylko zmianę wytrzymałości to charakterystyka betonu byłaby abstrakcyjna. Nie można też innych właściwości betonu korygować proporcjonalnie do zmian wytrzymałości, gdyż betc: poszczególnych marek nie charakteryzują wykresy o, e o prostych prawa i; powinowactwa. Z tego względu w obliczeniach trzeba raczej przyjmować cechy betonu odpowiadające marce zbliżonej do wytrzymałości obniżonej przez współczynnik niejednorodności (opinie o programie).

O wiele mniejsze znaczenie posiada sprawa niejednorodności stali. Współczynnik k przyjmuje się tu równy 1,05 i właściwości określa się, jak cli ciała idealnie sprężysto-plastycznego. Stal charakteryzuje się też ideowyi wykresem zależności a, e. Granicę plastyczności Qr przyjmuje się jako stała mimo to, że mniejsze przekroje wykazują większą wartość Qr od większych
Wytrzymałości betonu i stali decydują o nośności przekroju, ale główni rolę odgrywają tu odkształcenia graniczne (segregator aktów prawnych). Powinny one stanowić główną podstawę określania stanów granicznych. Jest to zupełnie zrozumiałe, gaj mamy na uwadze ograniczanie przemieszczeń, rozwarcia rys itp.

W przypadki nośności wymaga to wniknięcia w zmiany, jakie zachodzą w strukturze betoni pod działaniem sił zewnętrznych. Przemieszczenia, jakie siły te wywołuj? w układzie podstawowych elementów struktury wewnętrznej betonu, tylko do pewnych wartości nie zmieniają cech wytrzymałościowych betonu (promocja 3 w 1). Po przekroczeniu tych wartości następuje zmiana struktury wewnętrznej betoni i idąca za tym zmiana cech wytrzymałościowych. Dużą rolę odgrywają te zjawiska Teologiczne. Nie bez znaczenia są też wymiary elementu konstrukcyjnego.